κεφάλαιο 4ο

380 45 62
                                    

Δεν ξέραμε για πόση ώρα περπατούσαμε, αλλά σίγουρη ήταν αρκετή και όλοι είχαμε κουραστεί. Οι αλυσίδες στα χέρια και στα πόδια μας έκαναν ακόμη πιο κοπιαστικό το περπάτημα μας.

Ξαφνικά μια κοπέλα έπεσε στο έδαφος από την εξάντληση.

Δεν μπορούσα να δω ποια ήταν, αλλά κάποιοι έτρεξαν κοντά της.

"Κάντε την να συνέλθει και γρήγορα. Δεν μπορούμε να χάσουμε χρόνο" είπε ο Ντέιβιντ.

"Για κάποιον που είναι πάνω στο άλογο είναι πολύ εύκολο να δίνεις διαταγές, αλλά έλα στην θέση μας κάθαρμα" άκουσα μια γνώριμη φωνή να λέει και κατάλαβα ότι εκείνος που είχε μιλήσει ήταν ο Τζορτζ.

Ο αξιωματικός τον κοίταξε με μάτια που πετούσαν σπίθες.

"Πώς με αποκάλεσες;" τον ρώτησε.

"Κάθαρμα, αυτό δεν είσαι; Αυτό δεν είστε όλοι; Επιτεθήκατε σε αμάχους, κάψατε το χωριό τους, σκοτώσατε και τώρα μας έχετε αλυσοδεμένους και απαιτείτε να έχουμε δυνάμεις μετά από όλα αυτά;" ούρλιαξε. "Είστε ελεεινοί, άνανδροι, δεν αξίζετε περισσότερο από τα σκουλήκια" συνέχισε απτόητος και τον έφτυσε.

"Αδερφέ μου, σταμάτα σε εκλιπαρώ. Μην τους εξαγριώνεις. Είμαι καλά, μπορώ να συνεχίσω" είπε η κοπέλα που ήταν στο έδαφος.

Τώρα την αναγνώρισα. Ήταν η Λουσίν η οποία ήταν η κατά τρία χρόνια μικρότερη αδερφή του Τζορτζ, έναν χρόνο μεγαλύτερη μου.

"Αδερφή του είσαι κορίτσι;" την ρώτησε ο Ντέιβιντ.

"Μάλιστα άρχοντα μου. Παρακαλώ συγχωρήστε την αναίδεια του" είπε και έσκυψε το κεφάλι σαν δείγμα υποταγής.

"Σήκω επάνω Λουσίν" είπε ο Τζορτζ έντονα, την έπιασε από το μπράτσο και την σήκωσε. "Μην σε δω να σκύβεις ξανά το κεφάλι μπροστά σε αυτά τα αποβράσματα" της είπε πιάνοντας την από τους ώμους και την ταρακούνησε.

Ο Ντέιβιντ με έναν σάλτο κατέβηκε από το άλογο του και πλησίασε τα δύο αδέρφια.

Το βλέμμα του είχε κάτι το απροσδιόριστο, κάτι ετοιμαζόταν να κάνει.

"Ξέρεις ποιος είμαι εγώ παλικάρι;" ρώτησε τον Τζορτζ.

"Ένας άτιμος λεηλατητής" απάντησε με σταθερή φωνή ο Τζορτζ αν και διέκρινα ότι τα χέρια του έτρεμαν.

"Είμαι ο στρατηγός Ντέιβιντ, ανώτατος αξιωματικός του στρατού του Άσλιρντ του πιο εύφορου βασιλείου" είπε με αλαζονεία.

Στα χρόνια του ΜεσαίωναWhere stories live. Discover now