Revenge for My Bestfriend [COMPLETED]

Chapter Twenty Five

Chapter Twenty  Five

Kelly's POV

We're here  in front of the chapel. Kung nasaan ngayon si Papa . My heart is beating so fast. I don't know what's that for.

"Hey, Let's go?" I glanced at him. I can see on his eyes the urge to comfort me. Siguro kasama na roon ang awa. Hindi niya naman kailangan maawa. Wala lang sakin 'to. I'm here as a good citizen. Nakikiramay lang.

Naramadaman ko ang paghigpit ng hawak ni Jacob sa kamay ko.  I breath deeply.

"Let's go." I started to walk. Mas bumibilis ang tibok ng puso ko habang palapit kami ng palapit.

Naaninag ko na ilaw galing sa loob. Ngayon naman parang naninikip ang dibdib ko kaya napatigil ako sa paglalakad.

"Are you okay?" Tiningnan ko si Jacob at pilit na  ngumiti.

"Of course. Is there any problem para hindi ako maging okay?" Nginitian niya ko ng pilit. Umakbay siya sakin at naglakad na ulit kami.

Hindi pa rin nawawala ang mabilis na pagtibok ng puso ko at ang paninikip ng dibdib samahan na rin ng panlalamig ng palad ko.

Nakapasok na kami. I saw a big picture of my father besides a coffin. I saw his big smile. I dont want to feel that I missed him but I can't  After all, I really miss this man even he have give me pain.

I stocked in a moment. Parang maling nagpunta ko dito. I just realized I don't want to see him in this situation.

"Kaya mo ba?" Tanong na naman ni Jacob.

I didn't answer naglakad na lang ulit ako. Hindi ko na napansin ang mga tao. Nang makalapit ako sa coffin nasigurado kong siya nga. Nawala lahat ng nararamdan ko kanina. I feel I am a numb.

Kahit kailan hindi ko naisip darating ako sa ganitong sitwasyon. Na sa ganitong sitwasyon pala ulit kami magkikita. Nang hindi ko na siya kinayang tingnan mabilis akong naglakad.

"Kelly." Napatigil ako. May kasama nga pala ako. Hinarap ko si Jacob.

"P-Punta lang ako ng restroom." Hindi makatinging sabi ko.

"Sige." Pagkasabi niya noon It is the cue to turn my back and walk away.

Hinanap ko ang comfort room. Mabuti na lang mabilis ko siyang nakita.

Tumingin ako sa salamin nagulat ako ng makita kong umiiyak ako. Why am I crying? Hindi pwede to. Hindi ko naman kailangan umiyak.

I wiped my tears quickly. Pero pagkapunas ko noon may mga tumulo na naman. Fvck! Bakit ang kulit ng mga luhang 'to? Pilit na lumalabas.

I sighed deeply. Fine! I closed my eyes. I'm crying because my father was gone. Nasasaktan ako. Ang bigat bigat ng pakiramdam ko.

Naghilamos ako ng mukha ng maging okay na ang pakiramdam ko. Buti na lang wala akong makeup. It's not needed in this situation.

Paglabas ko ng comfort room nagulat ako ng makita ko si Jacob na nakasandal sa wall. Lumapit siya sakin and he hugged me so tight.

"Stop pretending. I know you're hurt. I'm your boyfriend you can lean on me." I hugged him back. Kailangan ko ng makakapitan ngayon at siya lang ang nandito. Kung nandito lang sana si Angel. Nakaramdam na naman ako ng galit at inis. Napahigpit ang yakap ko sa kanya.

Nang makabalik kami umupo kami sa may unahan.

"Kelly." Tumingin ako sa may gilid ko. Nakita ko ang isang babaeng hindi nalalayo ang edad sa mga magulang ako.