၂ပတ္ေလာက္ေနေတာ့ Result Outသည္။
ကြၽန္မအတြက္က စိုးရိမ္စရာမရွိ။
စိုးရိမ္စရာရွိတာက....သူ...။
သူထူးခြၽန္တဲ့ဘာသာေတြေတာ့ အမွတ္ေကာင္းပါရဲ႕။
ဒါေပမဲ့ ကိုရီးယားနဲ႔သခ်ာၤမွာက 28 ,32 နဲ႔ Fail။
ဟာ.....ကိုယ္ကေအာင္လည္း မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး။
သူမွ မေအာင္တာကို။
စာသင္ခန္းထဲက ထိုင္ခံုေပၚ လြယ္အိတ္ကို ပစ္ခ်ၿပီး ကြၽန္မ စိတ္ရွိလက္ရွိထိုင္လိုက္သည္။
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ"
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဟာ..."
"ဧကႏၲ လီဆာ စာေမးပြဲက်လို႔လား"
"အမ္....အာ...ဘယ္ကလား မဟုတ္ပါဘူး"
"မွန္မွန္ေျပာစမ္းပါ ဂ်င္းနီရာ နင္ႀကိဳက္ေနတာအသိသာ
ႀကီးကို"
ကဲၾကည့္ သူမ်ားေတြေတာင္သိတယ္။ သူကခုထိ......။
ႀကိဳက္တာမဟုတ္ဘူး ခ်စ္တာေဟ့ ခ်စ္တာ...အဲ့လိုေတာင္ေအာ္ေျပာခ်င္တာ။
နာယြန္းေမးတာကိုလည္း ကြၽန္မဆက္မေျဖခ်င္ေတာ့။
စားပြဲေပၚသာ ေခါင္းေမွာက္ထားလိုက္သည္။
စာေမးပြဲက်တာလည္း ဂရုမစိုက္သည့္ သူ။
အတန္းလည္းပံုမွန္လာမတက္။
ခ်ယ္ေယာင္းတစ္ေယာက္သာ လာတက္သည္။
"ChaeYoung na..lisaက ဘာလို႔အတန္းလာမတက္တာလဲ ေနမေကာင္းလို႔လား"
"ေၾသာ္ သူ အကေလ့က်င့့္ေနတယ္"
"အက?"
သူက က ေသးတာလား။
"အင္း ေနာက္တစ္ပတ္ထဲ အကၿပိဳင္ပြဲရွိတယ္ သူဝင္
ၿပိဳင္မယ္လို႔ေျပာတယ္"
"သူ...ဘယ္မွာေလ့က်င့္ေနတာလဲဟင္"
"သူ႔အိမ္ပဲေနမွာေပါ့"
"ဟုတ္လား"
"အင္း ေက်းဇူးေနာ္"
မျဖစ္ပါ။ ညေနေတာ့ ေက်ာင္းဆင္းရင္ သူ႔အိမ္လိုက္သြားရမည္။ ဒီေလာက္ အမွတ္ေတြက ေဇာက္ထိုးက်ေနတာကို အကၿပိဳင္ဖို႔ထိ စဥ္းစားနိုင္ေသးတာ။
ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ထိေစာင့္ရတာ တကယ္ပင္ပန္းသည္။ မတတ္နိုင္ေတာ့ အတန္းလစ္သင့့္ရင္လစ္ရမွာပဲ။
ေက်ာင္းဆင္းမွဆို သူနဲ႔ေတြ႕ခ်ိန္ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။
