"မိုးေတြအရမ္း႐ြာေနတာကိုအခ်စ္ရယ္ တံခါးလည္းမပိတ္ဘူး အဆုတ္အေအးပတ္ကုန္မွျဖင့္"
ကုတင္ေပၚမွာ ေစာင္တစ္ဝက္ၿခံဳၿပီး စာအုပ္ဖတ္ေနေသာ သူက ေအးေအးေဆးေဆးပင္။ ကြၽန္မကသာ....
တံခါးေတြပိတ္ရင္း သူ႔ကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့......
သူအေတာ္ပိန္သြားတာ၊ အသားရည္ကလည္း အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့။ ခပ္မြဲမြဲအေရာင္နဲ႔။ နႈတ္ခမ္းေတြကလည္း
မည္းလာတာ။
ကိုယ့္အခ်စ္က်မွ ဒါမ်ိဳးလာျဖစ္ရသလားကြယ္။
အခုေနာက္ပိုင္း သူ႔ကိုစိတ္မခ်လို႔ တိုက္ခန္းသို႔မျပန္ေစပဲ
ေဆးရံုမွာခ်ည္း ေတာက္ေလ်ွာက္ေနခိုင္းရေတာ့သည္။
ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုေဖ်ာ္ရင္း သူ႔ေဘးနားေလးဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
"Jenကအိမ္မျပန္ဘူးလား မိုးေတြ႐ြာေနတာကို"
"အင္း အခ်စ္နဲ႔ေနခ်င္လို႔ေလ"
"အင္းပါ" သူကခပ္ဖြဖြေလးၿပံဳးျပၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲသို႔
ကြၽန္မကိုေခၚကာ ေနြးေထြးေစသည္။
မိုးေရေတြေၾကာင့္ ေအးလာတဲ့ကြၽန္မ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေတာ့ ေသြးေၾကာေတြအထိပါေနြးသြားရသည္။
ရံုးကိစၥ ပူေလာင္ရေပမဲ့ သူအၿပံဳးနွင့္ေတြ႕ေတာ့ အပူေတြ
က ၿငိမ္းသြားရသည္။
စာဖတ္ေနတဲ့ သူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲကေန မၾကာခဏ ခိုးခိုးၾကည့္မိသည္။သိပ္ကို ျမတ္နိုးရတဲ့ မ်က္ဝန္းညိဳေတြကိုေပါ့။
ရုတ္တရက္ သူက ကြၽန္မနဖူးကို ခိုးနမ္းသြားသည္။
နမ္းတဲ့သူကမသိေပမဲ့....ကြၽန္မကေတာ့........
"Jen...Jen...."
"Jenမ်က္ေတာင္ေလးဘာေလးခတ္ဦး"
"ရွင္! အဲ အင္း ဘာေျပာလိုက္တာလဲ"
"ဘာျဖစ္သြားတာလဲေကာင္မေလး"
"ဘာမွ...မျဖစ္ ပါဘူး...ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ"
"မသိပါဘူး...ရွက္မ်ားရွက္သြားတာ..လား....."
ဟာ...သူေနာ္.....လူကိုမေနတတ္ေအာင္လုပ္ၿပီ။
အဲ့ဒီလိုပဲ ကြၽန္မတို႔၂ေယာက္ အတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာၾကည္ႏူးဖို႔အေကာင္းဆံုးအရာေတြကိုေ႐ြးၿပီး ဖန္တီးခဲ့ၾကသည္။
