" ඔයාලා හැමෝටම මොකද වෙලා තියෙන්නේ... මේ වෙලාව රන්ඩු වෙන වෙලාවක්ද... අපි රෑ වෙන්න කලින් ඉන්න තැනක් හොයාගන්න ඕනේ... කොයි වෙලාවෙ අායෙ කුණාටුවක් එයිද දන්නෑ... අපි නම්ජුන්ටත් උදව් කරන් නෙවෙයි ද ඉන්න ඕනේ මේ වෙලාවෙ..."
මං හයියෙන් කෑගැහුවෙ මේ රන්ඩුව තවත් බලන් හිටියොත් රන්ඩුව ඉවර කරන්න වෙන්නේ පරලොවදි තමයි කියලා හිතුන නිසා.
" ඔව් එ්ක තමයි... අපි ටිකක් අැවිදලා බලමු තැනක් හොයාගන්න පුලුවන් වෙයිද කියලා..."
මා සමඟ එකඟ වෙමින් ජින් කිව්වා.
" ඔව් ඔව් අපි තැනක් හොයමු. ජිමින්ට වතුර බොන්නත් තැනක් හොයාගන්න පුලුවන් වෙයි එ් අතරෙ..."
පිටට තට්ටුවක් දමමින් හෝසොක් ජිමින්ව සැනසුවා.
" එ්ත් අපි මෙතනින් යන එක අාරක්ෂිත නෑ නේද.. "
තේ මුමුනමින් කිව්වත්, මෙතන අාරක්ෂාව ගැන වුනත් එයාටත් විශ්වාසයක් තිබුණේ නෑ වගේ.
" එ්ත් ඉතින් මෙතනත් අපි අාරක්ෂිතයිම කියන්න බෑනෙ... එ්ක නෙවෙයි තේ, ඔයා අර අනතුරට කලින් කියන්න ගිය කතාව අපිට කියන්නේ නැද්ද.."
යුන්ගි තේගෙන් අැහුවෙ විමසිලිමත් දෑසින් එයා දිහා බලමින්.
එ් කතාවෙන් වෙන කවුරු නැතත් මං නම් ගොඩක් කලබල වුනා. ඉස්සෙල්ලා තේට අර අනතුරට මූන දෙන්න වුනේ එයා අපිට කියන්න ගිය දේ නිසා නම්, අායෙ එ් ගැන කියන්න ගිහින්, දැන් අායෙමත් එයාට එ් වගේ අනතුරක් වෙයි කියන බයෙන් මසිත වෙලාගත්තා.
" අාහ් එ්ක වැඩක් නෑ... එ් ගැන අායෙ කතා කරන්න ඕනේ නෑ..."
මා කියන විටම, මෙතෙක් නිහඬව හිටි නම්ජුනුත් කලබලෙන් කතා කලා.
" එපා... එ් ගැන අායෙ කතා කරන්න එපා..."
නම්ජුන් කිව්වේ තීරනාත්මක හඬකින්.
" හ්යොන්ග්... කලබල වෙන්න එපා.. ඔයා කරදර වෙන්නේ කලින් සිදුවීම ගැන නම් එ් ගැන හිතන්න ඕනේ නෑ. මොකද අායෙ එයා මට කරදර කරන්න එන්නෙ නෑ...
ඔයාලා හැමෝම මේ දේ විතරක් මතක තියාගන්න. කිසිම වෙලාවක හොල්මන්වලට බය වෙන්න එපා. එ්කෙන් වෙන්නේ එයාලව තවත් ශක්තිමත් වෙන එකයි. එයාලට බෑ අපිට කිසි දෙයක් කරන්න අපි එයාලට බය නොවන තාක් කල්. එ්ත්... "
YOU ARE READING
DEATH
HorrorA NiGHt WiTh DeAth . . . seven boys and their coach went on a journey and they got lost... at that night, they had faced the most scariest things in the world.... it's only one night.... JUST ONE NIGHT they had to fight with death... another bangt...
