Sehun'un anlatımından...
Sabah çalan gerizekalı alarm uyandırdı beni.
Oflayarak yataktan kalktım.
Yarı açık gözlerle banyoya girip rutin işleri hallettikten sonra beyaz dar bir tişörtle siyah bir pantolon giydim. Kemeri de takıp tişortü pantolonun içine koydum.
Saçımı düzeltip çantama gerekli birkaç kitap koyduktan sonra çantamı alıp dışarı çıktım.
Dışarı çıkar çıkmazda o grup yine karşıma çıktı.
Onları umursamadan yürümeye başladım.
Peşimden geliyorlardı.
Bu grup ben arkadaşlarımla kavga ettikten sonra eve gelirken durduk yere sataşmıştı bana ve o günden sonra hep bulaşıyorlardı.
Tam köşeyi dönecekken önüme çıktılar.
İçlerinden kırmızı saçlı olan: Nereye böyle ufaklık?
Yeşil atan: Ya annene mi yoksa?
Mal gibi esprilerine gülerken tepkisiz kalamadım.
Sehun: Kendini çoğalttırma gerizekalı.!
O grubun en uzun saçlısı: Kimsin lan sen.
Sehun: Asıl siz kimsiniz olum! Çekilin önümden gebertmeyeyim sizi.
Uzun saçlı olan: Çıkışta. Bugün okul çıkışında okulun arka tarafındaki parka gel. Gelmezsen olacakları düşün.
Sehun: Memnuniyetle ulan. Geleceğim.
Önümdekini ittirip okula doğru ilerledim.
Şimdi ayvayı yedin Sehun!
Gerizekalı 5 kişiler ulan!
Çıkışta cenazem var arkadaşlar hepinizi bekliyorum. Bir helva kavurursunuz ve savaşarak öldü dersiniz artık.
Artistlikte bir numara olabilirim dövüşede bilirim ama dayak yiyeceğim kesin.
Oflayarak sınıfa girdim.
Hepsi yani küstüğüm kişiler buradaydı.
Umursamadan yerime geçtim.
Çantamı en köşeye koyup kafamı sıraya yasladım.
Bugün sinemaya gidecektik gûyâ
Ama ben dayak yiyeceğim.
Kızlara işimin olduğunu söyledim ilk teneffüs sinemaya gelmememin nedeni olarak.
Derine inmeye çalıştıklarında konuyu kapatıp yerime gittim.
Öyle sıkıcı geçen dakikalar falan.
Kimya dersinde kalan dakikayı saniye çevirip saymaya başladım. Onu bile düzgün yapamamış daha 20 saniye varken zil çalmıştı.
Öğle arası da tüm sıkıcılığıyla geçerken hazin son yaklaşıyordu.
Son dersin ortalarına doğru içimde oluşan sıkıntı yüzünden iki de bir yerimden kıpırdıyordum.
Hocanın dikkatini çeksemde bir şey dememişti.
Oflayarak bir camdan bakıyor bir saate bakıyordum.
Derken zil çaldı.
Okul çığlık çığlığa boşalırken çantamı tek omzuma koyup istemsizce çıktım sınıftan.
Herkes neşeli ama ben korku dolu bir halde okul binasından çıktım.
Okulun arkasındaki parka ilerlerken içimdeki sıkıntı büyüyüyordu. Bir ara dile geldi 'kaç' diye. Ama ne demişler yapılan artistliğin bedeli er geç ödenir. Tamam öyle bir şey demediler. Kendim uydurdum.
Ayaklarım benim zorumla ileri giderken çantanın kulpunu sıkarak ilerledim.
Parkın orta yerine geldiğimde etrafın fazla sessiz olduğunu fark ettim.
Ve onlarda karşımda duruyorlardı şimdi.
Hepsinin elinde sopa vardı ve ben boku yemiştim.
Uzun saçlı: Şuna da bakın. Kavgaya tek gelmiş.
Mavili: Yazık. Ailenle helalleş.
Beşi üstüme doğru gülerek geliyorlardı.
Lütfen şuraya bir meteor düşsün! Koordinat veriyorum tam buraya!
Kırmızı saçlı: Çok cesursun. Bize karşılık verebilecek kadar.
Jackson: Sizde çok aptalsınız! Bizim kardeşimize bulaşacak kadar.
Arkamı dönmemle 9'unun da arkamda durduğunu gördüm.
Mınçıka, levye, bıçak, muşta...
Tam donanımlı ve benim arkamda duruyorlar?
Kavgayı nerden bildiler?
Oğlanlara baktığımda şok olmuşçasına bize bakıyorlardı.
Grubun lideri: Adam çağırmış o kadar da cesur değilmiş.
Mark: Sizde sopayla gelmişsiniz demekki o kadar aptalsınız. Şimdi siktirin gidin!
Herkes bir süre gözleriyle karşı tarafa meydan okudu. Gözlerimizle olan kavga sona erdiğinde beşi de ellerindeki sopayı yere attılar ve kaçmaya başladılar.
Gülmekle ağlamak arasında kalmışken HeRan elindeki şeyi bana uzattı.
Dedemin bana verdiği saat.! Tamamen düzeltilmiş!
Xiumin: Tamir için çok uğraştık.
Gözlerim dolarken Mark bana sarılınca dayanamayıp sarıldım dokuzuna da.
Gözyaşlarım boş bulduğu anda akmaya başlamıştı ve yanlız değildim.
Millet bizi deli sanabilirdi.
Çünkü on genç birbirine sarılmış ağlıyor ve ellerinde çeşitli aletler var.
Kesinlikle korkutucu bir manzaraydı ama olsun biz de böyleydik...
Bölüm sonu...
Biraz kısa oldu ama çokta müq oldu
VOTE VERMEDEN GEÇME!!!
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
Vote sayısı: 6
Yorum:6
Hıh artık sınır var.
