Yagh! Lanet olsun!
Telefonunu tümden kapattı!
Anlımı masaya yasladım.
1 hafta sonra...
Sırt çantamı omzuma atıp anne babama sarıldım.
Geri dönüyordum Seul'e.
Arabaya bindikten sonra havaalanına sürmeye başladım.
Derken telefonum çaldı...
Woojin'den...
Okuldan sonra arkadaşlarım ve sevgilileri birde dünya güzelim Dahyun la beraber binaların çatısından atlayıp zıplıyorduk.
Ekstrem delisi olduğum için adrenalin lazımdı.
Boş bir alandı ve şehrin biraz ücra yerleriydi.
Her yere uzaktı.
Binanın çatısından koşarak ilerlemeye başladık.
Herkes atlayıp takla atarak diğer çatıya geçmişti.
Bende atlayacakken bağcığıma basmış havada dengemi kaybetmiştim ve zorlukla diğer çatıya tutunmuştum.
Herkes bağırarak geliyordu oraya ve kendimi kaldıramıyordum.
Ayaklarım boşlukta sallanırken nasıl böyle beceriksizlik yaptığımı düşünemeyecek kadar korkmuştum.
Ellerim acımaya başlıyordu.
Woojin: SOONG! YARDIM ET!
Zorlukla çıkan sesimle bağırdığımda yanıma gelmişlerdi.
Yanlız kader ölmemi istiyordu sanki.
Pantolonum binanın ucundaki sivri bir çıkıntıya takılmış ve beni aşağı çekiyordu.
Gözlerim vuran yoğun rüzgardan dolarken İkiside ellerimden tutmuştu.
Beni çektikçe bacağım sivri çıkıntıya iyice değiyordu, canımsa daha fazla yanıyordu.
Beni hızlıca çektiklerinde pantolonumun diz kısmı yırtılmış ve dizim çizilmişti.
Bense bağırmıştım acıyla.
Kızlarda onlara yardım edince nihayet binanın çatısına çıkmıştım.
Boğazım yanmıştı sanki.
Ne yaşadım ya ben?
Derin derin nefesler alıp ağlayan Dahyun'a baktım. Sonra kardeşlerime döndüm. Hepsi tedirginlikle bana bakıyordu.
Yanlız herkesin gözü dolmuş,ne sulu gözler ya.
Woojin: Vuhh! Ucuz atlattım. Sağolun kardeşlerim.
Soong: Lanet olsun! Sen delinin tekisin Woojin!
İstemsizce gülümseyip anlımı dizime yasladığımda bir ıslaklık hissettim.
Kafamı kaldırıp dizime baktım,kanıyordu.
Anlımdaki kanı sildim dolan gözlerimi sildikten sonra.
Dahyun başını tutmuş karşımda oturuyordu.
Herkes oturdu yere.
Woojin: Aşkım ben iyiyim,ağlamayı kes.
Dahyun: Be-ben... B-ben seni ka..kaybedeceğimi san-dım.
Woojin: Ama bak. Karşındayım. Bu sık rastlanan bir şey güzelim. Sorun yok.
Dahyun: Be-n.. Çok... Çok. Kork-tum!
Sesi titriyordu ve hıçkırıklarla ağlıyordu başını tutarak.
Yanına gittim,ona sarıldım.
Vobin: Ödümü kopardın kardeşim.
Mi Sun: Seni öyle görünce kalbime inecekti. Ya tutamasalardı!
Woojin: Ama tuttular. Sorun kalmadı.
Dahyun'un saçlarını okşarken kafamı boyun giriltisine koydum.
Yagh titriyordu güzelim.
