Eve geri dönmüştük.
Direk odaya gitmiş ve uzanmıştım.
2 ay sonra...
Mart sonu...
Jungkook 2 aydır içerdeydi. Güya sömestirda onu ailemle tanıştıracaktım.
Onun yatağından kalkıp dolabına ilerledim.
Birkaç kıyafetimi oraya koymuştum.
Hava çok güzeldi.
Kendi kıyafetim yerine Jk'nin kazağını giydim. Altına siyah dar bir şort giydim ama zaten kazaktan görünmüyordu.
2 aydır rahat uyku uyuyamamıştım.
Gözlerim her zaman yaşlı ve şişti.
Anne ve babası da gelmişti haberi alır almaz.
Burada bir ev tutmuşlardı.
Durumları fazlasıyla iyileşmiş babamla haciz işlerini halletmişlerdi.
Göz altlarım ben burdayım diyordu. Bu yüzden kapatıcı sürdüm.
Gözüme sürme çektim şişliği çok belli olmasın diye. Çünkü bugün açık görüş var.
Kötü olduğumu görüp üzülmesini istemiyorum.
Saçımı tarayıp aşağı indim.
Birkaç bir şey atmıştırıp ona yaptığım kurabiyelerin olduğu kabı çantama koydum.
Spor ayakkabımı giydikten sonra Jimin oppa beni bıraktı. Kendisi de geldi.
Beraber açık görüşün olduğu salona gittik.
Boş bir masaya oturduk.
Jimin: Biraz gülümse oppasının bitanesi.
Zorlanarak gülümseyip ona döndüm.
Eun-Shii: Oldu mu?
Jimin: Ya da gülme. Joker'e benzedin.
Salak gülümsemeyi anında yüzümden sildim.
Jungkook içeri girdi bir polisle.
Saçları dağınıktı. Dudağının kenarı patlamıştı! Dur bir dakika!
2 ay önceki geçmişti ama!
Tişört giydiğinden kolu belliydi ve sanki tırnak izi vardı.
Karşımıza geçince şoklar içinde ona baktım.
Eun-Shii: Tanrı Aşkına! Noldu sana!
Jungkook: Dudağımı ısırdım ya. Biraz ondan oldu.
Jimin: Kolun?
Jungkook: Banyo yaparken oldu da boşverin. Nasılsınız?
Eun-Shii: İyi..
Jungkook: Yalan söyleme. Gözlerim görüyor. Birde şişliği belli olmasın diye sürme sürmüşsün... Seninle ne zamandır sevgiliyiz aşkım. Ne yaptığını herkesten iyi bilirim.
Jimin: Ağlıyor valla.
Jungkook: Ee? HeRan konuşmadan sonra düzeldi mi?
Jimin: Yani.. Artık her şeye kızmıyor. Zaten konuşmuyoruz pek.
Jungkook: Bana bak. Sakın benim yüzümden açma arayı. Gidin lan sinemaya. Bir yere. Kızın sana sarılmaya ihtiyacı var.
Eun-Shii: Benimde var ama Kook.
Ayağa kalkınca bende kalktım ve sıkıca sarıldı bana.
Kokusu hâlâ aynıydı. 2 ay öncesi gibi...
Ama daha zayıftı. Gözün altında halkalar oluşmuştu.
Hâlâ beni çok seviyordu.
Ve bende onu...
Eun-Shii: Kavga ettin değil mi?
Jungkook: Hayırr.
Eun-Shii: Seni çok iyi tanıyorum Bay Jeon. Yalan söyleme.
Jungkook: Boşver. Ufak bir şey de ya sen ne güzel kokuyorsun...
Eun-Shii: Duş aldım ondandır.
Jungkook: Yok bu ondan değil... Ben senin kendi kokundan bahsediyorum.
Geri çekilip yerime oturdum.
Jimin: Biliyor musun. Woojin'in bundan haberi olduğunda çıldırmış resmen. O yine mi gelmiş, mal hyung niye beni çağırmıyo beraber döverdik, demiş.
Jungkook: Beklerim ondan bu hareketi
Jimin: Ağlamış bir de. Cidden telefon hopörlerdeydi. Bunca zamandır ilk kez ağlarken duydum. Sen ağlıyor musun diyince suratımıza kapattı.
Jungkook: Ben demiştim beni sever o diye.
