Sabah Jungkook hyung uyandırmıştı.
Üzerime bir şeyler giymiş çantamı tek omzuma atmıştım.
Birkaç bir şey atıştırdık ve Jungkook hyungun arabasıyla Dangeu'ya gitmeye başladık.
Yol boyu Dahyun ile olan fotoğraflarıma bakıyordum.
Onu çok özledim. Aradan 3 ay geçti ve deliler gibi özledim.
Diğer dünyada yine benimle olacak... Bunu biliyorum... O günü bekliyorum sadece.
İki üç kere intihar girişiminde bulunmuştum ve hep engel olunmuştu.
Ölmem hep engellenmişti, peki Dahyun'un ki neden engellenmedi?
Zaten o günden sonra hep biri oldu yanımda.
Uyurken bile başımda dikiliyorlardı.
Bıçak falan hep uzağımdaydı.
Jk hyung da arabasından cam şişedeki içecekleri çıkarmıştı.
Arka kapıda kilitliydi.
Kısacası ölmek için bile izin yoktu.
...
Hep aynı geçen günlerden sonra Bayan Lee bana mesaj atmıştı.
Zaten konuşuyorduk bazen.
Küçük Dahyun bazen konuşmalara giriyordu ve sanırım bana alışmıştı hemen.
Şu ansa minik Dahyun ile Bayan Lee'nin annesinin bahçesinde çimlere oturmuş oyun oynuyoruz.
Daha doğrusu o oynuyor bense keşke Dahyun'la ikimizin kızı olsaydı diye düşünüyordum.
Elindeki oyuncak ayıyı bana uzattı.
Küçük Dahyun: Bay ayıcık seni öpmek istiyor!!
Hafifçe gülümseyip yanağımı ona uzattım.
Ayıcığa öptürmek yerine kendi öpmüştü yanağımı.
Dahyun: Oppa cen çok tatlisin.
Daha fazla gülümseyip onunla oynamaya başladım.
Bir iki saat kadar sonra kafamı eve çevirdiğimde Bayan Lee'nin gülümseyerek bize baktığını gördüm.
Ona karşılık olarak bende tebessüm ettim.
Ertesi gün yine Küçük Dahyun ile oyunlar oynadım.
Aradan birkaç gün daha geçti.
Dün görüşememiştik.
Evlerinin bahçesine girmemle koşarak bana doğru geldi.
Kollarımı iki yana açtım ve bana sıkıca sarıldı o minnacık bedeniyle.
Küçük Dahyun: Yiaa! Oppam gemiş!
Tombiş yanaklarını öpüp tekrar sarıldım ona.
Woojin: Seni özledim Dahyun... Seni çok özledim...
Küçük Dahyun: Oppa dün benaberdik
İki dudağımı birbirine bastırıp sahte bir hatırlamışlıkla konuştum.
Woojin: Haklısınn.
Onu yere indirdim.
Elini tutarak içeri geçtim ve Bayan Lee elinde dolu kurabiye tabağıyla bize baktı.
Bayan Lee: Geçin hemen getiriyorum.
Küçük Dahyun: Oleyyyy! Gel oppa!
Beni oturma odasına götürdü o minik ellerini benimkilerden ayırmadan.
Ben oturdum ve onu da otturtum.
Bayan Lee ortadaki büyük sehpaya bıraktı tabağı ve yanındaki sıcak sütleri.
Tam ne gerek vardı diyecekken Bayan Lee 'hadi ye' der gibi tabağı işaret etti.
Ufak melek bir kurabiye alıp bana uzattı.
Ağzımı açtım ve kendi küçük elleriyle bana yedirdi.
İstemsizce gülümseyip bende ona yedirdim.
