The Barrio Gay (Now Published under LLP)

The Guys of Guild

“I said I don’t f*cking care dad!... wag mo akong idamay sa mga plano mong just for your own sake!” there was an outburst of his hard feelings towards his dad na ngayon ay nakatalikod sa kanya sa library ng mansion ng mga Don. Makikita ang galit sa mga mata ni Jason.

Then his father’s swivel chair turned and revealed the blank face of his dad. So terrifying and cold. Ang nangungusap nitong mata is overpowering at matatalim. Nagkatitigan ang mag-ama. At naikuyom ang mga kamao ng binata na tila nais makadapo sa kung saan.

“It’s as if you don’t know me son…” ang mahinahon at monotonous na sagot ng kanyang ama “I can do even the worse thing to make you do whatever I want you to do.” At lalong naging furious ang mga mata nito. Wala lamang ni isang reaksyon ang kanyang ama. The room was filled with the smoke of anger and faction.

He then now did not respond to his dad’s short words at huminga na lamang ng malalim. Galit man sya ay alam nyang wala syang laban dito. Kahit na sabihin man niyang kaya nyang panindigan ang pagiging totally idependent kung sakaling alisan sya nito ng lahat ng resources na kailangan to live, dahil para sa kanya ay wala naman importansya ito, ay hindi nya pa rin kayang hayaan na masaktan ang kanyang ina. Ito ay dahil sa takot nyang magagawa ng kanyang ama ang mga bagay na ikasasakit sa kanyang asawa. Alam na alam nya ang tungkol sa lihim na ito kaya nananatili syang hawak sa leeg ng ama. Without even his mom knowing ay may mga bagay na alam sya tungkol sa ama na ikinagalit nya dito ng todo.

Because of these thoughts ay lumabas na lamang sya ng silid ng ama at padabog na ibinalibag ang pinto. “B*llsh*t!” he cussed. Sa galit nya ay binunggo pa nya ang nakasalubong na isang katulong sa bahay na may dala-dalang isang tray ng pagkain para sana sa ama nya nung siya’y makalabas doon. Umalingawngaw ang pagkabasag ng mga nilalaman nito. Wala na lamang nagawa ang kasambahay kundi pulutin ang mga nabasag na mga muebles habang tinitingnan ang malupit na si Jason na naglalakad palabas ng bahay.

---

                “The angle of the triangle is measured for a certain degree… if the sides are 4 and 6 cm…”

                Halos seryoso ang lahat ng Junior Students ng Engineering habang nakikinig sa Trigonometry lessons ni Mr. Paulo. Nasa lecture room sila ngayon. Makikita silang nagcocompute at nagsusulat ng kung anu-ano. Sa isang sulok naman ay malalim ang iniisip ng gorgeous Jason. Nagdodrawing siya ng kung ano sa kanyang notebook nang…

                “So, Mr. Don, since it seems that your mind is flying on mars this time…” napahagikhik naman ng mahina ang kanyang mga kaklase sa tinuran ng prof nila “…can you now give the area of this parking lot?” ang tanong nito habang nakatapat sa larawan ng isang industrial lot ang laser na hawak nito. Umangat ito ng tingin sa guro at tiningnan ang blackboard with his poker face.

                “136 square meters, Mr. Loser-to” ang walang galang at mabilis pa sa alas-cuatro niyang sagot dito. Hindi nalang kumibo ang kanyang mga kaklase. Naupo sya at itinaas ang mga paa sa isa pang upuan sabay tingin sa labas na tila walang pakialam. At tila nahiya sa kanyang naisagot dahil tama ito. Maging ang kanilang kanina’y nagmamayabang na professor ay napapailing na lamang sa ngayon sa hiya. Nagpatuloy na lamang sila sa discussion.

                Even if he’s a bit rude and mean to everyone eh may naitatago itong talino. Hindi nga lamang nahahalata since he is known not just as the famous scholastic endorser guy but as the infamous mad man of the campus. Honorary student siya dati ng Guild Primary. Maraming nakakapagsabi ng malaking pinagbago ni Jason. Noon daw ay napakabait nito at masayahin hanggang biglaan na lamang siyang nagbago sa isang iglap at naging mailap na sa dating idolong ama. Walang nakakaalam ng dahilan.