Sweet Vengeance of Misery (Misery Series #2)

Kabanata 20

Kabanata 20: Boyfriend

"Gustong gusto na kitang makita, Thiarah. Pumunta ka na dito at ipapasikaso ko na ang ticket mo paalis." napabuntong hininga ako sa sinabi ni Ate Lucy. Marahan kong sinusuklay ang buhok ko habang nasa harap ng salamin at kausap siya sa telepono.

"Ate, ilang beses mo nang sinasabi yan sa akin. Pero baka makaabala lang ako sayo diyan sa bakasyon mo." saad ko at napangiti ng makita ang itsura sa salamin. Rinig ko naman agad ang pagdisangayon ni Ate Lucy sa sinabi ko.

"Ano bang pinagsasabi mo, Thiarah! Kahit kailan ay hindi ka makakaisturbo! Namimiss na kita at ang tagal nating di nagkita! Pumunta ka na dito!" napanguso ako dahil malimit ko lamang marinig si Ate sa ganitong tono. Tumaas ang sulok ng labi ko at huminga ng malalim.

"Fine, I'll go there. Pero hindi ngayong Linggo Ate baka sa susunod pa at sembreak na rin naman namin iyon." saad ko at narinig ko naman agad ang masaya niyang tono at lihim naman akong napangiti.

"Alright! Siguraduhin mo lang talaga na sa susunod ay pupunta ka na! Nakakatampo dahil parang napapalitan ka lang yata."

"Of course not, Ate! Namimiss na rin naman kita kaya ako pupunta. Nag-aalala lang ako dahil baka maabala kita sa bakasyon mo. You sound so happy." ani ko at napasandal sa upuan.

"Yeah, I am really enjoying my vacation here. I didn't expect that I will really like the wind here! It feel so relaxing! Kaya dapat ay maramdaman mo rin ito. Ipapakilala ko rin sayo ang kaibigan ko kapag narito ka na." mas lalong lumaki ang ngiti ko sa kuwento ni Ate Lucy at medyo napanatag na ayos nga lang siya roon sa bakasyon niya.

"Okay. I feel excited so sudden how does wind feels, like what you said. Hintayin mo na lang ako, Ate."

"Of course! I'll wait for you."

"Okay, Ate. I miss you. I'll hang up now." Doon natapos ang paguusap naming dalawa ni Ate Lucy. Nag-usap lang kaming dalawa saglit sa ibang bagay bago niya tuluyang putulin ang tawag. Napahinga ako ng malalim nang maibaba ko ang telepono at mapatitig sa itsura ko sa salamin.

Ewan ko ba, pero nakakailang beses na akong tingin sa sarili ko, hindi ko pa rin magawang makontento at minuto minuto ay tinitignan ko kung walang mali sa mukha ko. I am wearing a spaghetti strap fitted dress  and pair with denim jacket and a timberland black boots. I put some light make up and a matte lipstick and I made my hair in a messy bun.

Napanguso ako, ayos naman na ang itsura ko pero hindi ko maiwasang mag-aalala at kabahan. I'll see Kaspiel and I need to make sure that I look fine. Hindi naman ako ganito ka conscious dati pero nag-iba ang pananaw ko dahil sa kanya. Tonight, we'll going out and I plan to tell him my decision now.

Hindi ko alam pero sasabihin ko lang naman sa kanya ang desisyon ko pero ganito na akong nanlalamig at kinakabahan. Lalo na ng marinig ko ng tumunog ang phone ko at mabasa na nasa labas na si Kaspiel at naghihintay sa akin. Humataw ang puso ko sa kaba at nanginig ang kamay ko sa lamig.

Okay, calm down Thiarah.

You don't need to be so tense like your telling him a sin. You'll just tell him tonight, that your finally accepting him as your boyfriend. Shit, my heart just pounded more thinking I'll make Kaspiel my official boyfriend tonight.

He never failed to make my systems get wild everytime I'm thinking about him. Thinking about Kaspiel as my boyfriend is really crazy. Its feel surreal pursuing by a man like him. Pakiramdam ko paniginip lahat ng ito at hindi totoo. Halos hindi ako makapaniwala.

Bumaba na ako at agad kong nakasalubong si Vivian na agad tumaas ang kilay ng makita ang suot ko.

"You're going out tonight?" tanong niya at mabilis naman akong tumango.