Sweet Vengeance of Misery (Misery Series #2)

Kabanata 27

Kabanata 27: Merciless

My whole body become numb because of too much pain I'm having inside. My world stop as my heart beating does. Ramdam ko na ang pamumugto ng mga mata ko sa sobrang pag-iyak at halos hindi na ako makahinga dahil sa nalaman mula kay Kaspiel. I tried to calm down but it even turn more worst.

Dahan dahang umangat ang mga mata ko sa kanya at muling nagtama ang mga mata namin. My heart bleeds again as I accept hundreds of stabbed when I see his eyes turn more blank, cold and dark.

"Y-You're F-Frederico's brother in law?" kahit na sobrang nanghihina na ako sa lahat ng rebelasyon na ito ay inipon ko ang natitira kong lakas. Na hindi ko alam kung meron pa ba. Nagpapasalamat ako na nagawa ko iyong sabihin ng malakas at sapat para marinig ni Kaspiel.

Halos manlabo siya sa paningin ko dahil sa sobra sobrang luha na umaagos mula sa mga mata ko. My heart crumped more when his expression didn't even change a bit. Like seeing me now in front of him is just nothing.

Hindi ko na matanggap ang nangyari kay Ate at baka kapag si Kaspiel pa ang nawala sa akin ay baka hindi ko na talaga kayanin.

Nakatitig lang ako sa kanya at hinihintay ang diretsong linya niyang labi na bumukas para magsalita pero nakatingin lang din siya sa akin.

"My bad for you Thiarah but that was all a plan. Kaspiel use you. I told him to stop it but I didn't know you already have a relationship. Akala ko ba hinding hindi ka maloloko bakit parang ang dali mo naman yatang mapatumba." napasinghap sila Vivian sa narinig mula kay Frederico. I balled my knuckles into fist as I can feel the bale in my throat.

Akala ko manhid na ako sa lahat ng sakit na ito pero hindi pa pala. Ramdam na ramdam ko ang sobrang sakit na parang pinapatay ako ngayon. My heart thumped painfully and I can't believe it still beating now because I feel like I just died.

"Shut up your fucking mouth Frederico! I'm not talking to you!" malakas kong sigaw kay Frederico at ramdam ko agad ang hawak sa braso ko ni Vivian pati nila manang.

"T-Thiarah..." nag-aalalang tawag sa akin ni Manang pero hindi ko siya pinansin. Sobrang sakit na talaga ng nararamdaman ko at ayaw kong paniwalaan ang sinasabi ng walang hiyang lalaking ito.

"I'm the one who speak. So you won't hurt if you heard his voice answering your question. Siguradong sobra ka lang masasaktan kapag siya ang sasagot--"

"Manahimik ka! Kaspiel totoo ba? Answer me, please! Are you Frederico's brother in law!" sigaw ko sa kalagitnaan ng pagluha at marahas kong pinahiran ang mga mata ko para malinaw siyang makita sa paningin ko. Libo libong sakit na naman ang naramdaman ko ng prenteng ilagay niya ang kamay sa bulsa ng kanyang pantalon na para bang wala lang sa kanya ang lahat ng ito.

"Yes, Thiarah. I am his brother in law." he answer coldly like it was just a normal question. I gasped loudly and I feel like my heart really crumpled in his words. I feel like I am tormenting today  I get a thousand of painful stabbed when I found out about Ate Lucy and now I feel like my life ended when I heard him say it. I feel betrayed. I am fooled and use. I feel so stupid! I feel so weak!

At kahit lumabas na sa labi niya ang mga salitang iyon ay hindi ko pa rin magawang maniwala.

"Y-You just u-use me? I-It was just a plan since t-the start?" wala na akong pakialam kong nakikita niya akong sobrang umiiyak ngayon. Nabasag ang boses ko ng sabihin iyon. He bit his lips and have a sigh then raised one of his brow.

"Yeah, you're just part of a plan. You're just a way so I can get some information but I get nothing from you. She's already gone so there's no more reasons to use you---" malaki ang mga hakbang na lumapit ako sa kanya. Dahil siguro sa gulat nila sa nagawa ko ay walang nakapigil sa akin ng ilapat ko ng malakas ang kamay ko sa pisngi ni Kaspiel.