Sweet Vengeance of Misery (Misery Series #2)

Kabanata 42

Warning: Violence, offensive/foul words.

Kabanata 42: Justice

I was force to open my eyes when a cold water splash in my face. I gasped in the sudden coldness that embrace my whole body. My lips tremble and also my whole body but I can't move to embrace myself because my feet and hands are tied.

My vision is still blurred and I still adjusting it when I whimpered in pain in a sudden strong slap landed in my face. Another cold water splash in my body and I cough hardly, dahil may ilang tubig pa ang pumasok sa ilong ko.

Nanginginig na ng sobra ang katawan ko. Nang sa wakas ay naging malinaw na ang paningin ko ay agad na sumiklab ang puso ko sa galit ng makita ang mukha ni Frederico. I am about to cough but I smirk and splash a saliva from my mouth in his face.

Agad na umigting ang panga niya sa galit at dumilim ang mga mata. Mabilis siyang humakbang papalapit sa akin at binigyan muli ako ng isang malakas na sampal.

Marahas na napatagalid ang mukha ko sa lakas ng sampal niya. Napadaing ako sa sakit sa aking isip. Halos mapapikit ako ng mariin sa sakit pero ilang segundo lang at ngumisi lang ako. Agad kong nalasahan ang parang metal sa dila ko. Probably the side of my lips are bleeding now.

Damn him.

"You're really brave huh!" he said with his dark eyes and I was about to answer when he cruelly grab my jaw and look at my eyes directly.

"My speculations are right. You're an evil. You killed Ate Lucy!" sigaw ko sa kanya at agad naman siyang ngumisi. Halos magsitayuan ang mga balahibo ko sa katawan sa demonyo niyang pagtawa.

Mas dumadagundong lang ang puso ko sa galit at mas lalo lang iyong sumiklab. Sigurodo akong nababasa niya na iyon sa pagtitig sa mga mata ko.

"Yes, little girl. I killed your Ate Lucy but the truth will stay here inside this four corner room. You won't escape here breathing so I think its worth it to tell all of it to you."

"Hayop ka talaga! Walang hiya ka!" halos magwala ako sa kinauupuan ko. Gusto ko siyang saktan pero hindi ko magawa dahil nakatali ang mga paa at kamay ko. Ngumisi lang siya ng makita ang paghihirap ko.

"Kagayang kagaya ka talaga ni Lucy. Matapang sa una pero hindi naman nagtatagal hanggang dulo." aniya at prenteng nilagay ang dalawang kamay sa bulsa ng pantalon niya at tinitigan ako na para bang isa akong kaawa-awang tanawin para sa kanya. Agad naman akong umismid at pinantayan ang tingin niya.

You are more than worthless Frederico.

"Wala kang karapatang sabihan siya ng ganyan! How can you even killed her when he give all of herself to love you!" sigaw ko na agad na nawala dahil yumakap sa buong paligid ang malakas niyang pagtawa na para bang sarkastiko ang sinabi ko.

"Give all of herself to love me?" patanong niyang sabi at tumawa muli at natigilan ako.

"Nababaliw ka na. You didn't even spare her life for what she all done to you. Isa kang demonyo para sirain ang buhay niya ng ganon! Kaya wala kang karapatang pagtawan ang pagmamahal niya sayo dahil iyon ang dahilan kung bakit wala na siya ngayon!"

"She never love me like what you're thinking. Magaling ka lang magsalita dahil iyan ang naririnig mo at nalaman mo sa ibang tao. What you knew was not even a bit for all what happened between us." he said and I stunned when his expression and voice turned into serious.

"Yes, I didn't know all the truth but one things for sure... you just took her love for granted and use it to gain power, right?" I ask him but the side of his lips just curled up.