Jema
I keep on asking my Mom kung bakit wala dito si Deanna. Imposible kasi na hindi yun pumunta dito. Mayabang na kung mayabang pero magwawala yun kung hindi ako makikita.
I try to call her phone pero hindi nagriring. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.
"Mom please I'm begging you. Sabihin niyo na kung nasaan si Deanna at ano ba talaga ang nangyari noong nacoma ako?"
Dad: Jema it is not the right time para malaman mo. Baka makasama lang sayo.
"Ano po bang masama kung malaman ko? I'm her fiancé may karapatan akong malaman lahat Dad please."
Nakita kong medyo nag iba ang expression ng mukha ni Mom at Dad. I don't know why pero I can sense na may masamang nangyari o mangyayari.
Mom: Jema please lang makinig ka muna samin ng Dad mo. Ayaw naming mapahamak ka. I will tell you everything basta magpagaling kana. Bukas naman makakalabas kana dito kaya please anak just this one.
Umiyak na ako kasi gustong gusto ko talagang malaman parang may nagtutulak sakin na alamin ko.
"Mom *sobs* if you love me why don't you tell me? *sobs*"
Mom: Please don't cry, I will tell you soon I promise anak.
"Kung hindi mo kayang sabihin *sobs* please let me talk to Deanna?"
Mom: Anak tomorrow nalang magpahinga kana muna ngayon. Anong oras na baka may ginagawa din siya ngayon. Please makinig ka muna.
Alam ko namang wala akong mapapala sa pamimilit kay Mom kaya hindi na ako nangulit pa. Sinunod ko nalang siya sa gusto niya.
——————————————————
Deanna
Nasa room ako kung saan nandito ang damit na susuotin ko sa wedding namin. I was so tired sa byahe tapos sa lahat ng mga nangyayari. Labag man sa loob ko pero sinuot ko na ang suit. Ng matapos ako sa pag aayos pinagmasdan ko sa isang malaking salamin ang sarili ko.
Dati lang I imagine myself wearing a suit on my wedding. Wedding na pinangarap ko kasama si Jema. Ngayon ko naisip na sana hindi nalang ako umuwi ng pilipinas sana sinunod ko yung gusto. Na sana nasa taba ako ni Jema ngayon. Puro sana nalang ako, ganun naman talaga di ba? Nasa huli ang pagsisisi.
*knock*
"Pasok."
Narinig ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. Hindi ako lumilingon kung sino man yung pumasok sa loob. Pero sa amoy palang niya kilala ko na siya.
Jayce: Ikaw palang yung nakikita kong ikakasal pero mukhang burol ang pupuntahan.
"Hindi ko feel na ikakasal ako."
Jayce: Deans I know you have experienced a lot. You're one of my toughest friend and I salute you for sacrificing your feelings just for the sake of Jema. Always remember that we are always here for you. We always gotchu.
