S.I.A.T.T. Series Book 6: The Mysterious Beast

Chapter Nine

Carrie didn't expect that the action movies she liked to watch can happen in real life. And she certainly has never imagined that it can happen to her.

Ni hindi nga niya matandaan kung paano siya napunta sa sitwasyon na iyon. Noong isang linggo lang ay maayos ang buhay niya at tahimik kasama ang anak. Pero nang dahil lang sa pagkikita nila ng ama ni Crane ay nagbago na ang lahat.

Nagbago dahil na rin sa kagagawan niya mismo. She did this to herself. She voluntarily involved herself with Kramer and in his complicated life. She chose this path and she has to endure everything that comes with her decision.

Halos atakihin siya sa puso kanina nang marinig niya ang mga putok ng baril. Inakala niyang tinamaan pa siya kaya naghisterya siya sa pagsigaw. Mabuti na lamang at dumating sa oras ang binata para iligtas siya.

She really felt she was in some kind of a movie. That she's the leading lady, running away with her man. But she knows the truth, and this is so far from that movie she had a watch. Someone is out there and wants them dead.

Hindi niya alam kung tama ba na ipagpatuloy pa niya ang pagsama sa lalaki o dapat na siyang humiwalay. Mas magiging ligtas ba siya kung tatakasan na lang niya ito ngayon? Ngunit naisip din niya na talagang isinali na siya ng mga taong naghahabol rito kaya wala na rin siyang kawala. She feels safer with him than being away from him.

Nakakailang-ikot na sila sa loob ng mall para iligaw ang mga humahabol sa kanila at hindi niya alam kung epektibo nga ba iyon. Basta ang gusto lang niya ay makalabas na roon at makauwi sa anak niya.

May napapatingin sa kanila dahil sa suot nila. She chose to buy and wear a couples hoodie for the both of them. She chose that because she can easily spot him in the crowd if they decided to split. And also because they wouldn't be noticed easily by those men who's after them.

Nang sabihin nito sakanya na hindi naman sila maghihiwalay kaya hindi na kinailangan pa dapat ang ganoong klaseng kasuotan ay nailang siya nang bahagya. It felt like he was insinuating something but she knows that it meant nothing to him.

"Shit! There's too many of them." Nakayuko niyang bulong nang mapansin ang ilang mga lalaki na halatang may hinahanap.

"I can take them all out but I can't do that in public. Maraming madadamay at makakakuha na naman tayo ng atensyon mula sa media gaya kanina sa airport." Anito sa kanya at inakay na siya pakaliwa. Naka-ilang ikot pa sila bago ito nag-aya pababa. "Come on let's go down." Pababa na sila gamit ang ecalator.

Dahil hawak siya nito sa braso ay naramdaman niya ang biglaang paghigpit kaya naman naalarma siya agad at napalingon sa paligid. Doon niya napansin na may paakyat sa kabilang bahagi ng escalator na isa sa mga humahabol sa kanila.

"What are we going to do now? Are we going to jump from here?" Bulong niya rito.

"We can't." Sabay iling. "I guess we have no other choice but to create a scene again." Sagot nito sa kanya.

Nang inilagay nito ang kamay sa bandang likuran ay alam na niyang anumang oras ay bubunot na ito ng baril at magkakaroon na ng gulo roon. Ayaw na niya makarinig ulit ng mga putok ng baril at ayaw din niyang makadamay pa ng ibang inosenteng mga tao. Kaya naman biglang may lumitaw sa isip niya na isang ideya na mabisa sa sitwasyon nila.

"No. There is another choice." Pigil niya na bumaba pa ng isang baitang at saka humarap dito. "Kiss me." Utos niya na ikinagulat ng lalaki. Mukhang hindi ito makapaniwala sa narinig mula sa kanya. "Public Display of Affection makes people uneasy and for sure, he will turn his head away from us. So kiss me now." Paliwanag niya na hindi naman ata nito naiintindihan dahil nakatunganga pa rin ito. They need to do it now, or else they can get caught. "What are you waiting for?! I said kiss me! Just fucking kis-"