I Burgosuri i Vëllait tim ✓

Ndryshim plani.

~Nuk eshte me e nevojshme prania jote qe te te dua!~

Nderkohe aftesia dhe shkathtesia e tij e kishte bere ate te dyshonte.''Kur ai nuk do ta shese shefin e tij, perse erdhi ketu?''-pyeste veten.Nuk kishte mundesi qe ai te mos u bente balle tre rojeve , kur kishte mundur shtate te tille.Pa u menduar me gjate mori celesat e makines dhe u nis per te Viktori.

''Ivan!Kujt i detyrohem per kete vizite?''-pyeti duke qeshur kur e pa.

''Djalit.''

''Cfare ka?''-pyeti tashme duke u kthyer ne serioz.

''Epo ja ,-foli ai duke u ulur- para tre ditesh e dergova te dhoma e torurimit me shtate roje dhe kur shkova i kishte rrahur te gjithe dhe per vetem dhjete minuta.''

''Te thash qe eshte i shkathet ku qendron problemi?''

''Si ka mundesi qe ai iu shpeton shtate rojeve , madje edhe i lidhur dhe rojet e armatosur, ndersa nuk iu shpeton dot tre prej tyre?Ai nuk do as te shesi shefin e tij.Nuk e di kam filluar te dyshoj.''

Tani fytyra e Viktorit kishte marre nje pamje shqetesuese, Ivani ishte me te vertete i zgjuar.

''Epo nuk ishin vetem tre.''

''Si?''

''Epo qene me shume, po ata te tre ishin potuajse te paprekur dhe meqe ishte i lodhur , u kap.''-u shfajsua ai me kete genjeshter.

''Ke te drejte nuk me shkoi mendja.Faleminderit mik.''-dhe i goditi shpatullat sic bejne miqte me njeri-tjtrin.Nderkohe Viktori ndihej keq .Nga njera ane kishte mikune  tij me te mire dhe te shtrenjte, dhe nga ana tjter ishte Ivani.Atij Ivani i dukej i pafajshem.

U largua i qete, por Viktori nuk ishte ashtu.Mori menjehere telefonin.

''Alo, miku im.''

''Alo, Aleks.Nuk kam shume lajme te mira.''

''Fol miku im fol.''

''Ivani ka filluar te dyshoje.''

''Cfare?-dallohej qarte tensionimi ne intonacionin e zerit te tij.

''Po mor mik, erdhi sot dhe me tha i ka mundesi qe rreh dhjete dhe smund te munde dot tre.''

''Cfare ka bere ai?''

''Nuk e dije mik?''

''Jo mor mik.''

''Them se Iavni me besoi me ate qe i thash, por mora te te paralajmeroja.''

''Faleminderit mor mik, e di qe mund te kem besim te ti.Tani quhemi edhe te familjes.''

Dhe telefonata u mbyll me kaq.

Nderkohe tashme Stefani, sikur po ia ndjente mungesen e atij zeri qe e therriste ''Stef.''.Punen me rojen e kishte rregulluar.Fatmiresisht roja nuk kishte shenje nga e gositura dhe kur ishte zgjuar dhe e kishte pare Stefanin ne vendin e vet, ishte tmerruar.''Cfare?Mos pe ndonje enderr sikur te vrava qe me sheh ashtu?''-i kishte folur ai.

Tashme nje telefonate tjeter ishte per te.

''Stefan cafre ke bere?''

''Meqe po me therret ne emer qenke nevrikosur.''-per nje moment mendoi se e ka marre vesh per viziten e tij ne dhomen e Kaltrines, por dyshimet e tij u shuan kur i ati i tregoi te gjithe ngjarjen.

''Pra mor bir sic e sheh, kemi ndryshim plani, nuk mund te presim qe ajo te dashurohet.Edhe pse cuditem si ka mundesi po nejse.''

''Pra cili eshte ky plan i ri?''-pyeti ai neutral.

''Do rrembejm vajzen.''

''Cfare?''-pyeti ai.Te rrembente ate?Thelle brenda vetes nuk donte.

''Po , sic e degjove Iavni ka filluar te dyshoje dhe nuk mund te rrezikoj edhe me teper.''

''Dhe kur do te zbatohet ky plan?''-pyeti ai tashme me serioz se kurre.

''Sa me shpejt aq me mire biri im.''

Dhe edhe kjo telefonate perfundoi ketu.Me ndryshimin e ketij plani.Ai ishte kaq afer hakmarrjes se tij.Perse valle nje pjese e tija kundershtonte?Perse?

Vazhdon...

Nuk po them shihemi pas disa ditesh, sepse do shihemi neser.

Naten!