I Burgosuri i Vëllait tim ✓

E donte!

Ktheu koken dhe pa ate teksa i afrohej me shpjetesi.Ndjeu doren e tij t'i kapte krahun dhe t'a afronte me trupin e tij.Me pas ndjeu dicka mbi buzet e saj.Ishin buzet e tij.Ai po e puthte.Mbylli syte per t'a perjetuar me mire ate moment.Ajo ia ktheu.Puthja e tyre u thellua edhe me shume.Kaltrina afronte me doren e djthte qafen e tij, ndersa me te majten po kalonte doren rreth flokeve te tij.Dukej qe deshironin me shume.U shkeputen vetem kur kishin nevoje per oksigjen.Stefani bashkoi ballin e tij me te sajin dhe syte i mbanin akoma mbyllur.Askush nuk guxonte te fliste.I dukej sikur ishte enderr.Kishin frike te flisnin, mendonin se ishin ne enderr.Shprehnin deshiren per te mos u zgjuar.Por ajo ishte e vertete.Po ndodhte.Ata ishin aty.Ne ralitet.Se bashku.Ngriten koken dhe u pane ne sy.Kaltrina u largua pak nga ai.

''Cfare bere?''-e pyeti ajo tashme me se kunfoze.

''Deshiron te t'a tregoj me vepra?''-e pyeti duke nekuptuar ate qe kiste ndodhur pak me pare.Ishte i sigurte qe e donte ate.Tashme qe kishte provuar buzet e saj, ishin kthyer ne ushqimin e tij te preferuar.

''Cfare thua Stef?''-ai u afrua dhe i ngjeshi persei buzet e tij me te sajat.U shkeputen.

''Kete bera.''-i foli ai, zeri i tij iu duk kaq i bukur ne ate momente.Me pas u largua duke e lene ate ne mendime.Ajo u shtri rendshem ne shtrat dhe vuri doren ne buzet e saj.Buzeqeshi e lumtur.

Stefani ishte nisur me te shpejt.Kishte marre makinen dhe kishte dalur.Ky veprim ishte pari edhe nga i ati i tij.Epo Stefani tashme e kishte vendosur.Nuk do te lendonte te pafajshem.Dhe te lendonte Kaltrinen.Nuk do t'a bente kurre.

Nderkohe Ivani kishte marre lajmin per rrembimin e motres se tij.''Kush jane ata?''ishte e vetmja pyetje qe shetiste mendjen e tij.Thuajse nuk kishte vene gjume ne sy.Mendimi se motra e tij ndodhte ne rrezik e mundonte.U degjuan te shtena arme.Doli me te shpejte dhe pa ate, te burgosurin e tij.Epo edhe per ate kishte dyshuar.Sigurisht.Madje kishte shkuar te Viktori sapo kishte marre lajmin per rrembimin e motres se tij, por qe nuk e kishte gjetur aty.Te thoshte se nuk ishte lenduar, do te genjente.E kishte konsideruar vertete si nje shok.

''Ti...-iu afrua duke i drejtuar armen.-Ti e ke motren time?''-tashme ishin afer.

''Po ti c'mund te thuash per timen?''-e pyeti ai.Ndersa Ivani po e shikonte i habitur.''Te kujton gje emri Lea?''-uli pistoleten dhe u kujtua.Ne fakt nuk e kishte harruar ndonjehere.Po cfare mund te kerkonte pas kaq viteve?

''Cfare deshiron?''

''Me pyet cfare deshiroj?Ti ne fakt cfare deshe nga motra ime?Per fajin tend ajo nuk eshte me prane meje.''-i foli ai duke u bertitur.

''Ajo  beri zgjidhjen e saj.''-i foli Ivani.

''Pra ajo zgjodhi qe te vdiste?''-Stefani e vuri re habine e Ivanit.

''Ajo ka vdekur?''

''Po sigurisht dhe ti e vrave.''-i foli tashme Stefani atij.E vetmja gje qe e mbante qe te mos e vriste ishte Kaltrina.Nuk donte qe t'a urrente dhe t'a fajesonte per vdekjen e te vellait.

''Cfare po thua, ajo...ajo u largua nga une vite me pare.''-i foli Ivani tashme me i habitur.

''C'do te thuash?''

''Eja ne zyren time.''-i foli tashme serioz.E ndoqi.Jo se kishte zgjidhje tjeter.Sapo hyne ne zyre, vuri re Ivanin te merrte nje zarf nga kasaforta.''Ishte nje dite me shi-filloi ai te tregonte dhe u ul, me pas edhe Stefani-isha ne makine dhe po kthehesha nga nje udhetim pune, kur per pak desh shtypa nje vajze.Dola me te shpjete dhe ishte vajza me e bukur qe kisha pare.Ne shenje falje e mora ne shtepine time qe te nderrohej.Biseduam gjate, e adhurova te qeshuren e saj sapo e pashe.Pastaj ne filluam te takoheshim dhe une u dashurova.Diten qe do t'i thonim babait te saj, e vetmja gje qe gjeta ishte kjo.-i tregoi zarfin qe mbante ne duar.-E kerkova, por nuk e gjeta.Mendoj se ke te drejte t'a lexohsh.-i tregoi duke i dhene zarfin .

E mori zarfin dhe pasi e lexoi perplasi doren mbi tavoline.Hapi deren dhe u be gati te dilte kur degjoi zerin e Ivanit.

''Motra ime?''

''S'kam pasur ndermend t'a lendoja ate Ivan dhe nuk do t'a bej kurre.Ajo eshte me mua.''

''Une nuk e jap aq lehte motren zoteri.Dua t'a takoj.''

''Kush tha qe do miratimin tend?''

''Besoj se e di qe ajo nuk ben asgje pa miratimin tim.''

''Shume e zgjatem kete bisede kunatush.Kam nje ceshtje per te zgjedhur-i tregoi letren duke nenkuptuar ate qe duhej te zgjidhej.Dhe para se t'a mbyllte deren u kthye perseri.-Ah, dhe Ivanush ajo ndoshta nuk mundet te beje gje pa miratimin tend, por une mundem.

''E dua motren time.Ma sjell!''-po kush po e degjonte?Ai tashme kishte marre rrugen per te zgjidhur ate ceshtje.Nuk i shpetoi as fakti se ai i tha 'kunatush'.Qeshi lehte.Vogelushja e tij ishte rritur.Epo nuk ishte me nje vogelushe.