I Burgosuri i Vëllait tim ✓

Xheloz.

Tashme ndodhej ne zyren e tij.Ishte kunfoz.Nga mendimet e nderpreu nje e trokitur, shpresoi shume qe te ishte Kaltrina.Dera u hap dhe aty hyri Stela.

''Stefan.''-i flet ajo dhe ulet ne kolltukun aty prane.''Doja te te thoja dicka.''

''Vazhdo.''-i thote ai pa e hequr shikim nga letrat qe mbante ne duar.

''Do vijne djemte dhe vajzat.Do argetohemi sot, sic benim dikur.Duam te na bashkohesh edhe ti.''

''Jam i zene me pune.''-ia kthen ftohte.

''E di, prandaj i ftova ketu, te pakten dil me pas ti pershendetesh.''

Ai thjesht pohon me koke dhe Stela largohet.Pas nje kohe , dikush hyn ne zyre, por pa trokitur fare.E njohu kush ishte.Nuk ishte fare nevoja t'a shikonte.Mund t'a njihte kudo aromen e saj.Gjithashtu i njihte edhe hyrjet e saj histerike.

''Te betohem qe do te ma paguash Stef.Per fajin tend jam shume e lodhur.''-tregoi ajo, duke u ulur rendshem ne kolltuk dhe duke fshire djerset imagjinare.

''Puna jote ska mbaruar zonjushe.Me vone do te vijne disa miq dhe ti do te sherbesh.''

''Tallesh.''

''Mos te dukem sikur po tallem?''

''Jo ne fakt, ajo fytyra jote serioze e tregon qarte kete.Po une sapo punova.''

''Thuaji Klares te te jape veshjen e duhur.''

''O zot!''-dhe largohet duke e perplasur deren sa me fort.I cuditshem ishte fakti se ai nuk u acarua nga ai veprim i saj, perkundrazi madje buzeqeshi.

***

Ne deren e zyres se tij u degjua perseri nje e trokitur.Tashme ishte Stela.

''Erdhen.''-i tregoi ajo duke nenkuptuar te vinte edhe ai.

Kaloi perpara saj dhe i takoi djemte dhe vajzat qe ndodheshin aty.

''Si gjithmone serioz.''-foli nje djal.

''Do ngelesh ne dere or cun.''-i foli nje tjeter.Vetem zoti e dinte se si po permbahej Stefani te mos u conte dhe te grushtonte fytyrat e tyre.Me pas pa qe erdhi Kaltrina e veshur me uniformen e punojesve.

Si per dreq, ishte shume e shkurte.Keshtu i dukej atij.U pendua qe i kishte thene t'a vishte.Kur pa qe djemte po leshonin jarge nga goja tashme donte t'i vriste.

''O zot, ca mrekullie.''-degjoi te fliste nje djal.

Nderkohe qe Kaltrina po shebente pijet qe kishin kerkuar, kur vendosi goten e fundit, ndjeu nje prekje ne kemben e saj te lakuriqte, duke ia perplasur keshtu tabaken ne fytyre.

''Idjot, guxo dhe me prekesh.''-i foli kercenueshem ajo.Stefani po e shikonte pa kuptuar gje.Po sapo degjoi fjalen ''prekesh'', mori flake.

Po dukej se djali qe tashme kishte marre te godituren nuk do t'a linte me kaq.Ai u ngirt dhe e kapi nga krahu duke u shtrenguar.Epo kjo nuk durohej.Sapo ai u be gati te fliste, nje zot kushedi se cfare, Stefani u ngrit duke larguar doren e tij nga krahu i saj dhe duke i dhene nje grusht te mire fytyres se tij.Te tjeret shikonin te habitur.Madje as nuk kishin kuptuar gje.

Stefani kapi doren e Kaltrines duke e terhequr dhe e coi ne dhomen e tij.Sapo hapi deren, e perplasi ate pas deres rendshem duke e bere ate te leshonte nje klithme dhimbjeje.

''Cfare dreqin ke veshur?''-e pyeti ai duke bertitur.

''Idjot, ti me the vishu me uniformen e une e vesh.''-ia ktheu ajo perseri duke bertitur.Ai i kishte vendosur te dyja duart e tij ne dere.Kaltrina dhe Stefani ishin afer.Distanca midis tyre sa vinte e ngushtohej.

''Qekur ke filluar te besh ate qe them une?''-e pyeti ai, kete here me ulet.Kraharoi i saj kishte shpjetuar uljet dhe ngritjet.

''Po ti pse veprove ashtu?''-e pyeti ajo, duke u ndjere pak ne siklet nga afersia qe kishin.Keshtu mendonte ajo.Ne fakt zemra e saj kishte shpjetuar rrahjet, sapo ai e kishte kapur prej dore.A nuk e dinte valle ajo se cfare domethenie kishin ato rrahje?Truri i saj vazhdonte t'a genjente duke i pohuar se ishte ne siklet.

''Mos iu pergjigj pyetjes me pyetje zonjushe.''-ia ktheu ai.

''Epo une nuk kisha ndermend te perfundoja ne qeli, madje edhe pa ngrene.''-iu pergjigj ajo.

''Nderrohu.''-dukej me shume sikur urdheroi.Hapi deren dhe u largua duke e lene ate te shashtisur.

I vinte t'a vriste ate djelin qe kishte guxuar te prekte Kaltrinen.Ai ishte xheloz.Xheloz per shikimet qe ata i kishin ngulur Kaltrines.Xheloz qe dikush e kishte prekur.Dhe per here te pare truri ra dakord me zemren.

Vazhdon...