I Burgosuri i Vëllait tim ✓

Thjesht dashuron.

Ishte e emocionuar.Ndodhej perpara deres se dhomes ku Stefani qendronte.E kishte dashur gjithmone ate.Ishte kurize per reagimin e tij kur t'a shihte.Me siguri ai e priste te nesermen.Hapi deren pa trokitur, duke shpresuar ndoshta t'a gjente vetem me nje peshqir te lidhur, duke i mundesuar asaj te shikonte ate trupin tij te mireformuar.

Por sapo hapi deren , dhe sapo bei hapat e pare, perfundoi ne toke duke krijuar keshtu nje zhurme, e mjaftueshme per tu degjuar ne dhomen ngjitur.

''C'ishte kjo zhurme?''-pyeti Kaltrina duke u ngritur menjehere ashtu pergjumesh ne kembe.

Nderkohe Stefani pa folur fare, doli dhe mbas tij Kaltrina.Hapi deren dhe vuri re deren e dhomes ngjitur hapur.U zgjat aty dhe pa Stelen duke u perpjekur te ngrihej, por sapo ngrihej , binte perseri.

''Si pretendon te ngrihesh me ato taka dy metershe?''-e pyeti Kaltrina ate, duke fituar tashme vemendjen e te dyve.Nderkohe Stela kur i pa te dy, ndjeu xhelozi.Stefani nuk u mundua t'a ngrinte ate, por tashme kishte vendosur shikim te ajo vajza, e cila ishte e veshur edhe me rroba gjumi.

''Stefan?''-foli Stela, dhe sapo Stefani ktheu koken nga ajo, Kaltrina perfitoi nga rasti dhe hyri me shpjetesi ne dhomen ngjitur duke e mbyllur keshtu me celes.

E kishte vene re shikim e tij.Dukej qe kishte kuptuar gjithcka.E kishte kuptuar se perse donte qe ai te shkonte atje apo se perse ajo nuk kishte shkuar.

''Kjo nuk perfundon me kaq zonjushe.''-bertiti ai, duke u larguar keshtu dhe duke harruar fare gjendjen ne te cilen gjendej Stela.

Nderkohe Stela ishte zhgenjyer, nuk e priste fare kete reagim nga Stefani.Ai i largua pa ia hedhur shikim fare.Duke menduar per te, perpara deres u shfaq Kaltrina.

''Me ler te te ndihmoj, po si fillim hiq takat.''-i tha ajo, nderkohe Stela thjesht pohoi me koke.

Me ne fund pasi kishin dalur, duke u mbeshtetur te mobiljet, dolen.Kaltrina e dinte qe tashme i kishte hapur me shume pune vetes.Kushedi cdo te bente Stefo.

''Mua me duhet te iki.''-foli Kaltrina duke hyre ne dhomen e Stefanit.Kjo gje u pa edhe nga Stela.Nuke ndjere inate dhe xhelozi.E kishte vene re qe kishin dale nga dhoma se bashku.Por Stefani ishte i saji.Keshtu mendonte ajo.Por si mund te ishte i saji, kur ajo nuk ishte as ne zemren e as ne mendjen e tij?

***

Ishin duke ngrene mengjes, kete mengjes ishte bashkuar edhe Stela me ta.Kaltrina e cila ishte ne kembe, dhe Stefani i cili e veshtronte.Nuk duroi me dhe i foli.

''Stef mos me shiko ashtu.''-i tha keto fjale duke i lene te gjithe te habitur.Ndersa Stela sa vinte dhe e ndjente me shume ndjenjen e inatit.Ajo i therriste shkurt, ai nuk lejonte askend ti therriste ashtu.Madje ajo vete kishte tentuar ti therriste njehere, por qe nuk kishte guxuar, pasi e dinte qe ai nevrikosej.''Si mund ai t'a lejoje ate vajze ti therrase ashtu, dhe ti drejtohet ne ate menyre?''-mendoi.

''Klara, zonjusha do pastroj kopshtin sot.Dhe denimi do shtyhet per dy jave.''-i foli ai.

''Nese do jete deri atehere.''-degjoi babain e tij te fliste keto fjale.Duke e bere te ndihej keq.

''He pra Stefi, mos u be kaq i keq.Nuk te vjen keq per mua?Nderkohe qe duhet te jem rehat se jam e rrembyer punoj, dhe per here te pare qe punoj s'po marr as rroge.''-Stela tashme e kuptoi se kush ishte ajo vajze.Sikur u ndje me e lehtesuar.Te pakten shpresonte qe Stefani te mos ndjente per motres e vrasesit te motres se tij.Keshtu shpresonte.

Po zemra nuk te pyet, kush je, nga je, apo cfare ke bere.Ajo thjesht dashuron.Thjesht dashuron.

Vazhdon...