I Burgosuri i Vëllait tim ✓

Deshire.

Tashme ishte e shtrire duke pare tavanin.Lotet kishin filluar ti largnin fytyren.Pra ajo po qante.Po qante.Edhe pse?Sepse Stefani do te fejohej.Po qante per te vertetat qe i ishin perplasur ne fytyre.Vendosi duart ne fytyre dhe tashme po qante me ze.Ai ze i ngjeshur kumbonte ne te gjithe dhomen.Ndjeu hapat e dikujt te afroheshin.

''Kaltrina cfare ke?''-e pyeti duke u afruar dhe duke u munduar ti hiqte duart qe kishte vendosur ne fytyre.Hoqi duart dhe perplasi shikim me te.Syte i ishin skuqur, dukej qarte nga te qarat.Shikimi i saj shfaqte zhgenjim, shfaqte lendim.''Kaltrina cfare ke?''-e pyeti ai tashme i shqetesuar.

''Ti perse me ke rrembyer mua Stef?''-e pyeti ajo me zerin tashme te ngjirur nga te qarat.

''Kaltrine te thash kur te vije koha do t'a marresh vesh.''

''Ku do te vije koha?''-uleriti ajo, tashme duku u cuar ne kembe perballe tij.''Me thuaj kur valle?''

''Kaltrine cfare ke?''

''Cfare kam?Me pyet cfare kam?Jam e rrembyer nga i burgosuri i vellait tim.Duhej te kisha degjuar vellain tim, po une cafre beja, vija te ti dhe tani ku jam, ketu e rrembyer.''-pas cdo fjale qe thoshte nje pike loti shetiste fytyren e saj.

Stefani po i dhimbte shpirti qe e shihte ashtu.Ajo po qante.Kishte ndodhur ajo qe ai i druhej.Ajo buzeqeshje ishte zhdukur, ai gezim ishte zhdukur duke i lene vendin trishtimit.Ai shkelqim ne syte e saj ishte zhdukur duke i lene vendin zbrazesise.

''Cfare ke Kaltrine?Cfare ndodhi?''

''Cfare ndodhi?T'a them une.Vjen e fejuara jote ketu dhe me perplas te verteta te cilat une i anashkaloja.Vjen e fejuara jote ketu dhe thote qe jete i saji, duke me thene te te qendroj larg.''-i thote ajo duke afruar fytyres e saj me afer te tijes.

''Une nuk do te fejohem me te.''-dhe ja i madhi Stefan, ai i cili nuk i jepte askujt shpjegim, e ndjente te shpjegohej perpara saj.

''Epo ajo nuk thote te njejten gje.''

E cuditshme!Deri pak caste me pare ishin duke biseduar per rrembimin e saj dhe tani...tani per fejesen e tij.

''Mua s'me intereson se cfare thote ajo ne rregull?''

''Ashtu cfare te intereson ty zoteri.''

''Ti.''-i pohon ai dhe e afron me shume fytyren e tij afer te sajes.Pavetedije syte e tij i shikojne bozet e saj.Ato buze te roza.Deshira per ti puthur ishte e tundueshme.Rezistimi, rezistimi per te mos i puthur ishte edhe me keq.

''Cdo te thuash?''-e pyet tashme ajo , me zeri qe i dridhej.Kushedi ndoshta nga emocionet.

''Mjaft tani Kaltrine ajo s'ka rendesi per mua.Ndersa ti po.''

''Po sigurisht, une kam , meqe me ke rrembyer sigurisht qe kam.''-i thote ajo tashme duke u larguar nga ajo dhome.Duke e lene ate vetem me shikim nga dera e mbyllur tashme.Epo serioziteti u kthye ne fytyre.U nis per te shkaktarja e vetme e loteve te saj...Stela.Por ne fakt edhe ai ishte shkaktar, edhe pse ai nuk donte t'a pranonte.Donte te ishte vetem shkaktari i nje buzeqeshje nga ana e saj.Dhe jo i loteve.Edhe pse ne fakt ata lote...ata lote ishin derdhur nga mendimi se ai tashme i perkiste dikujt tjeter.

Vazhdon...