A Beautiful Dream

Kabanata 2

Sa wakas, uuwi na rin ako ng Pilipinas. Started my youth in Switzerland but still, Philippines is my home.

Doon na ako nag-aral since grade 7 to 11 dahil nagkasakit ang aking Mama at doon pinagamot. Unfortunately, hindi nakayanan ni Mama and she died 2 years ago.

Napakasakit mawalan ng ina, pero tayo naman lahat ay dadating din doon. At least hindi na mahihirapan ang aking Mama.

Kinuha ng aking bodyguard ang aking luggage when I saw my dear cousin, with a tarpaulin saying "Welcome back Storm!!"

Then I removed my sunglasses.

"Stoooorm!!!" Sigaw ni Kyara.

Ang mga tao sa Airport ay nakatingin sa gawi namin. Nakakahiya ka talaga Kyara!!

Nilapitan ko siya habang kumakaway pa rin.

"Really Kyar?? A tarpaulin?" I said sarcastically.

"Tsss. Kaw naman! Nag effort ako ah!" Singhal niya na ikinatawa ko.

"Sige na. Wala na akong sinabi."

Iniligay ng bodyguard ang aking luggage sa compartment at sumakay na kami ni Kyara sa sasakyan.

"I have a question though." Kyara started.

"What is it?"

"Did you and Snow communicate?"

Then I chuckled, "Mind your own business cous."

Then she just smirked.

Habang pauwi kami ay si Snow ang bukambibig ni Kyara, I miss her though. It's been 5 years since I last saw her. I didn't try to communicate with her, I know what I did was stupid. I don't think she would forgive me though.

But I've seen some pictures of her in Kyara's instagram posts and mydays. And damn, she's already pretty in my eyes pero mas lalo lang yata siyang gumanda ngayon na Senior High na kami.

My thoughts stopped ng biglang tumigil ang sasakyan. Ughh traffic!!

Nakatingin sa labas ay nahagip ng aking mga mata ang isang babaeng matagal ko ng gustong makita. Venize Snow Scieller.

Siya ay lumabas sa Pretea na may hawak na milktea. Nakatingin lamang ako sa kanya ng umandar na ang sasakyan.

Then I sighed.

Bumukas ang gate at nakapasok na kami sa aming Mansiyon. At last, I'm home.

Pinagbuksan ko ng pintuan si Kyara "Gentleman, huh."

"Ofcourse my dear cous"

Ng nakapasok ay kaagad na bumati ang aming Mayordoma na maliit pa lamang ako kay nandito na siya sa amin nag-tatrabaho "Naku hijo sa wakas nakabalik ka na! May mga pagkain na sa mesa. Kumain na kayo."

"Salamat Manang"

"Na miss kita hijo ang tagal na rin ng umalis ka rito"

"Na miss rin kita Manang."

"Naku Manang!! 'Wag kang maniwala dyan. Isa lang ang nami-miss nyan!"

"Kyara!!"

Napailing-iling na lang si Manang Danie sabay tawa.

Dumeritso na kami sa hapag-kainan at nagsimula ng kumain.

"Haayy ginutom ako sa Airport kakahintay no!!"

"Sinabi ko bang antayin mo ako? My dear cousin?"

"Huwag kang mag-alala, sa susunod hindi na ako ang maghihintay sa Airport."

Tumigil ako sa pagsubo at tumingin kay Kyara.

"Hooyy ikaw yang bunganga mo."

She knew that I like Snow for a long time now. I even asked her to be friends with Snow nung na transfer siya sa school namin kasi nalaman ko from Yuri and Riley na binubully na naman si Snow nung umalis ako. Syempre ayoko silang dalawa na makipag kaibigan kay Snow no! Kaya si Kyara and inutusan ko na bantayan si Snow at siguraduhing wala ng mag bubully sa kaniya.

"Tss kinilig ka naman."

"Kayo talaga kumain na nga kayo." Tawa ni Manang.

Ngayon ko lang napansin na wala si Dad.

"Saan po ba si Dad, Manang?" Tanong ko.

"Eh maaga iyong umalis eh. Busy raw sa trabaho."

Tumango na lamang ako. Mula nung namatay si Mom ay mas naging busy si Dad sa kompanya namin. Minsan nga hindi na makatawag sa akin habang nasa Switzerland pa ako.

Pagkatapos kumain ay umakyat na ako sa aking kwarto at tulad pa rin ito ng dati. Sinarado ko ang pinto at humiga sa kama.

Kyara told me na galit pa rin si Snow sa akin hanggang ngayon. Well I understand her though. Kaya ako nandito. Babawi ako sa'yo Snow.