ပါးစပ္ထဲကို စားစရာေတြသာ
တရစပ္ထိုးသြင္းၿပီး မလွမ္းမကမ္းက
ၿပံဳးစစနဲ႔ သူ႔ကိုခိုးၾကည့္မိသည္။
ဒီအဖိုးႀကီး ခုထိမျပန္ေသးဘူးေလ။
ညက ေရွာင္က်န္႔အိပ္ေရးပ်က္တာေၾကာင့္မလို႔
မနက္ ေနာက္က်မွနိုးရသည္။
ေနေရာင္ေၾကာင့္လားေတာ့မသိေပမ့ဲ
ေႏြးေထြးလြန္းတဲ့ခံစားခ်က္ေၾကာင့္
ေတာ္ေတာ္နဲ႔မထမိဘဲ ဆက္အိပ္ေနမိတာ။
နိုးေတာ့မွ ေရွာင္က်န္႔တစ္ကိုယ္လံုး
၀မ္ာက်ီးရင္ခြင္ထဲနစ္ေနသည္ေလ။
"ထေတာ့ အိပ္ပုတ္ေလး..!"ဆိုၿပီး
နွာေခါင္းကိုဆြဲညစ္တ့ဲ ၀မ့္က်ီးအမူယာက
တကယ့္ခ်စ္သူေတြ လုပ္ေလ့ရိွသည့္ပံုစံ။
ရင္ဘတ္တစ္ေနရာက ခပ္ျမန္ျမန္ခုန္လာတေၾကာင့္
ေရသန္႔စင္ေဆာင္ထဲ၀င္ၿပီး ေရမးို႔ခ်ိဴးရသည္။
ျပန္ထြက္လာသည္ထိ ကုတင္ေပၚမွာ
၀မ့္က်ီးက ငုတ္တုတ္။
"ခင္ဗ်ားမျပန္ေသးဘူးလား"
"ဟင့္အင္း..ကိုဒီေန႔တစ္ေနကုန္
မင္းနားမွပဲေနမွာ"
"ဘုရင္ဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ေတာ္
တစ္ေယာက္အေဆာင္မွာ လာေပ်ာ္ေနလို႔မရဘူးေလ"
"ကိုက မင္းရိွတ႔ဲေနရာတိုင္းကို
ေပ်ာ္ေနေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ"
ေရွာင္က်န္႔ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ
စားေတာ္ပြဲသာ ငု႔ံစားေနလိုက္သည္။
စာအုပ္ျကီးပိုက္တာ မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲ
လာၾကည့္ေနသည့္ ၀မ့္က်ီးေၾကာင့္
ဘာမွမ်ိဴမက်။
"ေနာက္အပတ္ကုိတိုင္းခန္းလွည့္လည္ဖို႔ရိွတယ္..
ေ၀့ရင္းလိုက္မလား"
"ဟင့္အင္း..အ့ဲတာက မိဖုရားေတြ
လုပ္ရတ႕ဲအလုပ္..မဟုတ့္တ့ဲေနရာေတြထိ
နယ္မေက်ာ္ခ်င္ဘူး"
"ေ၀့ရင္းက ကိုယ့္မိဖုရားဘဲေလ...
ေယာက်ၤားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔သာ
ကိုယ္လုပ္ေတာ္လို႔ ေခၚတာ။
ကို မင္းတစ္ေယာက္တည္းကို
လက္ထပ္ယူထားတာေနာ္.."
ၿပံဳး႐ႊင္ေနသည့္ ၀မ့္ကိ်ီးမ်က္နွာက
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္အျပည့္။
"ခင္ဗ်ားကိုတိုင္းသူျပည္သားေတြ
ၿငိဳျငင္မွာ မစိုးရိမ္ဘူးလား"
YOU ARE READING
ခ်စ္ေသာအရွင္(ချစ်သောအရှင်){Completed}
Fanfictionအခ်ိန္ေတြသာ ေက်ာ္ၿပီး မင္းဆီေရာက္လာေပမ့ဲ ငါ့အခ်စ္ေတြကေတာ့ မေက်ာ္လြန္ဘဲ မင္းကိုလြမ္းေနတုန္း အချိန်တွေသာ ကျော်ပြီး မင်းဆီရောက်လာပေမဲ့ ငါ့အချစ်တွေကတော့ မကျော်လွန်ဘဲ မင်းကိုလွမ်းနေတုန်း
