Psikoloğuma Aşık Oldum (B&B) (Düzenleniyor)

3 bölüm

Miraç

Gözlerimi açar açmaz duyduğum soruyla kala kalmışdım. Nasıl açıklayacakdım olanları, 4 yılı ondan saklamanın ne kadar korkunç olduğunu. Başıma saplanan ağrı ona bakmamı zorluyordu. Allahım birşey olsunda ona bu ağrıyla anlatmak zorunda kalmayayım diye geçirdim içimden tabiki, yardımıma annem koştu hemen "Ali, Miraç oğlumuda kaldır gelin, sofra hazır" diye mutfakdan seslendi. Hemen yatakdan fırlayıb banyoya daldım. Ah bu ne hızdı. Banyoda kala bildiyim kadar kalmaya çalıştım kapı açılıb kapanınca Alinin gitdiyini anlayıb derin iç çekdim "şimdi gidecem kahvaltımı yapıb aradan kaçcam, en azı bugün konuşmamış oluruz"  söylendim. Annemin bir daha seslenmemesi için hemen mutfaka  girib yüzümdeki korkuyu alt edib gülümsemeye çalişdim.

"Günaydın oğlum, nasılsın dün çok sarhoştun sana bukadar içme demedimi" söylenmeye başlamışdı ama ben neden  sıkılmak yerine söylenmesini  bile çok seviyordum hemen  yanına geçib "tamam sultanım birdaha yapmam" deyib  kocaman sarıldım. Yemekden sonra sofrayı hep beraber toplardık herkes birşeyler taşıyordu ki, Ali kolumdan yakalayıb fısıldar gibi "bir yere kaçmayı düşünüyorsan unut, yok illa kaçacam diyorsan bulub seni döverim" dedi.  El mecbur bugün bu işi bitirecekdik.
   

  "Hadi bakalım Miraç bey nerden başlamayı düşünüyorsun" yüzümü söylediyi cümleyle yüzüne çevirdim. Tamam başlıyoruz herşeyi söyleycekdim bitsin artık bu işkence
    

"Sor cevablayayım"dedim. " dün gördüklerimi anlat ben sormayı sevmem biliyorsun, en yakın arkadaşımın hattta kardeşimin benden birşey saklamadığını bilirim yani bilirdim" dedi yüzüne bakmaya çalışdım ama kafamı kaldıramadım ya bana tiksinir şekilde bakarsa onda ne yaparım.

"Tamam en başından başlayayım ama sözümü yarıda kesmeyeceksin, bitirmeme izin vereceksin yok dayanamazsan iğrenirsen konuştuktan sonra giderim bir daha görmezsin beni.  Şimdi ben eşcinselim hani şu ibine dedikleri varya onlardanım" duraksadım yüzüne bakmam lazımdı başımı kaldırdım yüzünde iğrenir ifade yokdu daha çok kırılmışlık, hayal kırıklı vardı. Başını sallayıb devam etmemi istedi. Nasıl devam edecekdim şimdi kendimi tiksinmesine hazırlamışdım  kırılmışlığını nasıl kaldıracakdım, ne yapacakdım. Kalbime oturan ağrı ile iki büklüm kaldım, hemen ayağa kalkıb yanıma geldi "noldu, neren acıyor" bu halde bile benim için endişe duyuyor. Bu daha çok acıya yol açırken daha fazla endişelenmesin deye "geçdi birşeyim yok endişelenme" dedim. Yanımdan ayrılarak "endişelenmedim, hadi devam et" dedi. Bir of çekib

"16 yaşındayken fark etdim. Soyunma odasında kendimi bir erkeyin vücuduna bakarken bulmuşdum, düşündüm ki, yakışıklı olduğu içindir yani her kes bakar ama o kadarda yakışıklı değildi. Sonra bir akşam  gay bara gitmeyi kararlaşdırdım belki tiksinirim ama bara girdiyimde heryerde birileri öpüşüyordu ama bu bana tiksinmek yerine normal geldi. Başlarda çok korkdum ailem öyrenirse bana ne yaparlar diye böylelikle saklamaya karar verdim" devam edecekdimki sözümü yarıda kesib "yani böylelikle bendende saklamayı kararlaşdırdın"dedi.

"Yok yok senden saklamıycakdım sabahısı yanına geldim sana anlatmak için konuya girmek istiyordum sen  bu akşam kızlarla takılalımmı dedin. Doğru herzaman konuşurduk bu konuları ama bu defa başkaydı. Bende söyleyemedim korkdum tek ailem olmuşdun senide kaybedemezdim" deyib başımı eğdim  artık kendini ele alamıyordu, odanın içinde oyana-buyana gidib geliyordu.

"Ya anlamıyorum ben senin gözünde o kadarmı şerefsizimde seni yönlemine göre yargılayayım, şimdiye kadar senin yanında gaylara ibine dediyimi duydunmu yada onları dövdüğümü  gördünmü? Ben seni kardeşimden ayırmadım her derdimi sana anlatdım. Demek ki, senin gözünde ben şerefsizin önde gideniymişimde haberim yokmuş" dedi bağıra-bağıra "hayır hayır onu kastetmemişdim özür dilerim korkdum işte anlıyormusun korktum Allah belamı versin" dedim. "Hayr asıl benim belamı versinki, sana iyi arkadaş olamadım"  deyip odadan çıktı. Arkasından çıktım bende "dur ya benide bekle özür dilerim keşke anlata bilseydim ama yapamadım affet lütfen beni" dedim. Durdu bana bakdı "aynısını ben yapsaydım affedermiydin beni?" Yüzüme bakdı "hayır etmezdin ama bende senden bunu gizlemezdim biliyormusun niye,çünkü ben asla kardeşimden korkunç birşeyde olsa gizlemem güvenirdim sana ama sen güvenmemeyi seçdin. Keşke gelseydinde benim kardeşliyimin sadece dilde olmadığını öyrenseydin" lafını telefonumdan gelen ses böldü. Arıyan annemdi. Telefonu açmadan önce bir kere daha bakdım Alinin suratına anlamış olcaki telefonu aç deye işaret verdi.