Dress and Bones ✔ (Zodiac Predators Series #1) [PUBLISHED UNDER POP-FICTION]

Chapter 7

"Sab."

Napalingon ako kay Kuya Fred nang tawagin niya ako. Kakabigay ko lang ng polio vaccine sa isang nurse.

Hindi ako sumagot sakaniya pero pinarating ko sakaniya na nakikinig ako.

"Alam kong nagtatampo ka rin saakin," panimula niya habang nag-aayos ng mga gamot, "Pero sana maintindihan mo na hindi ako nagsalita dahil sa tingin ko kahit deserve mong malaman ang totoo ay wala akong karapatan."

Bahagya akong napangisi sa narinig ko. Tama naman siya doon, wala nga siyang karapatan magsalita dahil labas siya sa issue ng pamilya namin.

"Alam ko kuya," tipid na sabi ko at umupo sa swivel chair.

"Nagulat rin ang ate mo last year sa totoo lang," napapikit ako dahil nararamdaman ko nang de-depensahan niya si ate.

"Noong narinig kong nag-away kayo ng ate mo, nagpatulong siya saakin na lumapit kay papa. May kilala ang pamilya namin na magaling na psychiatrist sa Maynila. I think makakatulong siya saiyo."

Bumagsak ang dalawang balikat ko sa narinig. Gayundin ang dalawang gilid ng labi ko.

Inikot ko ang swivel chair paharap sakaniya.

"Kuya."

"Hmn?"

"Masakit na marinig na iniisip niyo talagang mayroong problema saakin. Pero sige, dahil opinyon niyo iyon hindi na ako magsasayang ng laway na kumbinsihin kayo na normal ako at ang kinagagalit ko lang ay walang NI ISA sainyo ang nagsabi saakin na binenta ang bahay," krinus ko ang aking braso, "Alam ng lahat na anak ka ng pulitiko. Hindi sikreto iyon."

Bahagya kong itinagilid ang  ulo ko, "Alam ba ni Ate Jane na habang nasa ospital siya ay pinagkakitaan ng tatay mo ang nangyari saakin nung gabing iyon? Pinaghanda pa niya ako ng private interview dahil sa mga atat na journalist na ilimbag ang storya ko. Hindi lang sa buong  lalawigan, kung hindi pati na rin sa Maynila."

Napakurap si Kuya Fred na parang maiiyak siya.

"Hindi ko alam ang bagay na iyon. Bata pa lang ako niyon at walang alam sa pinag gagagawa ni papa,"  hindi makapaniwalang sabi niya.

"Alam kong hindi ka kasing sahol ni tito," tango tangong sinabi ko, "Kapag ang isang tao ay may atraso saakin, hindi ko ugaling mandamay ng iba na walang alam kahit kamag-anak ka pa ng taong iyon. Gusto kita para kay ate dahil nakikita  kong mahal mo talaga siya."

Humigop ako ng sapat na hangin at ipinagpatuloy ang sasabihin ko.

"Ang sabi mo ay hindi mo saakin sinabi dahil alam mong wala kang karapata? Maraming salamat dahil sa ilang segundo ay naramdaman ko ang respeto mo sa pribasiya ng pamilya namin," tango tangong sabi ko, "Sana manatiling ganon."

Hindi nakasagot si kuya pero ramdam kong pumasok sa ko-kote niya ang sinabi ko sapagkat hindi na siya nagsalita pa pataliwas saakin.

Nagpatuloy ako sa trabaho ko kahit walang wala na ako sa mood sa sumunod na dalawang oras. Pakiramdam ko ay taon ang binilang at bigla na lang ako nakaramdam ng labis na pagod.