Jk "όσο είμαι στο πλευρό σου δεν χρειάζεται να φοβάσαι Soyeon" τύλιξα τα χέρια μου γύρω από την μέση του σφίγγοντας την μπλούζα του κλαίγοντας στο στερνό του.
Ε "πάρε με μακριά, μην αφήσεις να με βρει, σε παρακαλώ" λύγισα σε οδυνηρό κλάμα νιώθοντας...
Ν "πως σου φάνηκε?" με ρώτησε μα τον αγνόησα κοιτώντας την θέα έξω απ' το παράθυρο.
Ν "απ' την ώρα που έφυγαν δεν έχεις βγάλει αχνά, τι σου συμβαίνει?" συνέχισε.
Ε "κάτι πάει λάθος με αυτούς τους δύο"
Ν "δεν σου φάνηκε καλή, μετάνιωσες?"
Ε "όχι αυτή ήταν υπέροχη, στον άλλον όμως κάτι δεν μου κολλάει" κάθισα στην καρέκλα απέναντι του κοιτώντας τον καθώς η σκέψη μου τριγυρνούσε σ' αυτήν.
Ν "ίσως να είναι λίγο περίεργος, εμάς αυτό δεν μας ενδιαφέρει. Με την Soyeon θα συνεργαστούμε όχι με τον μάνατζερ της"
Ε "έχεις δίκιο"
SOYEON POV
*βίαιες σκηνές*
Άνοιξε την πόρτα του δωματίου σπρώχνοντας με στο κρεβάτι, όπου και με έριξε σ' αυτό.
D "νομίζω ήμουν σαφής" ανέβηκε στο κρεβάτι, μπλέκοντας τα δάχτυλα του με τα κάστανα μακριά μαλλιά μου. Με τράβηξε από τα μαλλιά απελευθερώνοντας μια κραυγή πόνου.
D "ήμουν σαφής?" με ρώτησε και έγνεψα κουνώντας θετικά το κεφάλι πάνω - κάτω.
D "μιλά γαμώτο" φώναξε μπροστά από το πρόσωπο μου.
Ε "ναι, ήσουν σαφής" μίλησα μέσα από τα ελάχιστα δάκρυα που έκαναν την εμφάνιση τους.
D "τι έχουμε πει για τα δάκρυα?"
Ε "σιχαίνεσαι το κλάμα" τράβηξε τα μαλλιά μου ξανά, φέρνοντας το πρόσωπο μου κοντά στο δικό του.
D "γιατί κλαις τότε?"
Ε "συγνώμη" σκούπισα τα δάκρυα κάτω απ' τα μάτια μα με σταμάτησε πιάνοντας δυνατά τους καρπούς μου.
D "ξάπλωσε μπρούμυτα" τον υπάκουσα και ξάπλωσα, αφήνοντας εκείνος τα μαλλιά μου.
Έπιασε τα χέρια μου, τα σταύρωσε μεταξύ τους και τα έδεσε αφήνοντας τα πάνω στους γλουτούς μου.
Ο χαρακτηριστικός ήχος της ζώνης του έφτασε στα αφτιά μου καταλαβαίνοντας το τι με περίμενε.
Έσφιξα τις γροθιές μου απ' τον φόβο που με είχε καταβάλει μην μπορώντας να κάνω τίποτα άλλο.
Ο τσουχτερός πόνος δεν άργησε να με καταβάλει καθώς η ζώνη ακούμπησε με δύναμη τα χέρια μου.
Μετά από αυτό όλη η επιφάνεια του δέρματος θα καλυβόταν από μελανιές και πληγές. Δεν θα ήταν κάτι καινούργιο όμως, όλο μου το σώμα ήταν γεμάτο από αυτά.
D "αυτό για να μην κάνεις τίποτα μόνη εάν δεν σου δώσω την άδεια" δάγκωσα τα χείλη μου προσπαθώντας να μην κλάψω μα ήταν ανώφελο.
Έφερε σε επαφή την ζωή με τα χέρια μου άλλες τέσσερις φορές αλύπητα, καταβάλλοντας με ανυπόφορος πόνος.
D "και αυτό επειδή χαμογέλασες στον Jeon" έπιασε ξανά τα μαλλιά μου, φέρνοντας σε ελάχιστα χιλιοστά μακριά το πρόσωπο μου απ' το δικό του.
D "εάν σε ξανά πιάσω να του χαμογελάς δεν θα έχεις αίσιο τέλος, το κατάλαβες?" έγνεψα όσο τα δάκρυα κυλούσαν ανεξέλεγκτα.
D "ανήκεις μονάχα σε μένα" άφησε ένα αηδιαστικό φιλί στα χείλη μου ζητώντας πρόσβαση για την γλώσσα του.
Άρχισε να με φιλάει βίαια γεμάτος αγριότητα, ξεκουμπώντας το μαύρο κοντό φόρεμα που φορούσα.
Μου το αφαίρεσε αφήνοντας με τα εσώρουχα εκτεθειμένη μπροστά του.
D "στα τέσσερα" τον υπάκουσα γυρνώντας στα τέσσερα όπως με διέταξε.
Κόλλησε το σώμα του στους γλουτούς μου, σηκώνοντας το κεφάλι μου.
Πλησίασε το αυτί μου το οποίο και δάγκωσε. Ένιωθα αηδία, φόβο, κοντά του αισθανόμουν μονάχα τρόμο!
D "ήσουν ανυπάκουη, δεν νομίζεις πως πρέπει να σου δώσω ένα μάθημα?" κατέβασε το εσώρουχο μου και ξεκουμπώντας το το παντελόνι του εισχώρησε την στύση του μέσα μου.
Έμεινα ακίνητη περιμένοντας όλο αυτό το μαρτύριο να τελειώσει.
Δεν θα ήταν η πρώτη φορά άλλωστε...
Θα περνούσε καλά και έπειτα θα με παρατούσε κλειδωμένη εδώ μέσα.
Κάθε φορά το ίδιο...
~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
Αστεράκι για να συνεχίσω? ⭐
Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.
