The Promised Neverland |𝒥𝓀|

|29°|

Μια δυνατή έκρηξη έκανε την εμφάνιση της και ο χώρος τυλίχθηκε στις φλόγες.

Ε "JUNGKOOK" φώναξα κοιτώντας γύρω μου.

Jk "μείνε πίσω μου" απάντησε σημαδεύοντας ακόμη τον Dohyun.

Ε "JUNGKOOK ΘΑ ΚΑΟΎΜΕ" ο φόβος μου ήταν φανερός, έτρεμα ολόκληρη μα εκείνος συνέχιζε να τον κοίτα με οργή.

Γελούσε σαν μανιακός, βρισκόταν στο πάτωμα γελώντας δυνατά ενώ ο χώρος ήταν έτοιμος να καταρρεύσει.

Ε "σε παρακαλώ, θα πεθάνουμε" πέταξε το όπλο κάτω ξεσπώντας σε κραυγές.

Jk "δεν μπορώ να το κάνω, δεν μπορώ να τον σκοτώσω" ψέλλισε κρατώντας το κεφάλι του.

Τον έπιασα απ' τους ώμους και κοιτώντας τον στα μάτια, φάνηκε πως έπιασε.

Ε "ο χώρος θα καταρρεύσει, πρέπει να βγούμε ζωντανοί από εδώ" κοίταξε γύρω του μένοντας άφωνος με την εικόνα της φλόγας να αγκαλιάζει κάθε γωνιά του σπιτιού.

Jk "φορά το" έβγαλε το μαύρο μπουφάν του, ρίχνοντας το στο κεφάλι μου.

Jk "μείνε πίσω μου" κράτησα την μέση του ρίχνοντας στα γρήγορα μια τελευταία ματιά στον Dohyun.

Βρισκόταν ακόμη στο έδαφος, δεν είχα άδικο όταν τον αποκαλούσα τρελό!

Πήρε ότι του άξιζε, μου κατέστρεψε την ζωή και το ίδιο θα συμβεί και σε εκείνον.

Φτάσαμε στην πόρτα διαπιστώνοντας πως ήταν κλειδωμένη.

Jk "ΤΟ ΚΑΘΊΚΙ!" φώναξε προσπαθώντας να την σπάσει με το πόδι του.

Ε "είναι ανώφελο" αναφώνησα σφίγγοντας την λαβή στη μέση του.

Άρχισε να χτυπά την πόρτα με περισσότερη δύναμη, χρησιμοποιώντας πια και τα χέρια του μα τίποτα...

Γύρισε κοιτώντας τον χώρο χαμένος, δεν υπήρχε σωτηρία...

Ε "Jungkook-"

Jk "στο παράθυρο" φώναξε τραβώντας το χέρι μου και μετακινώντας μας στο μεγάλο παράθυρο.

Ε "είναι και αυτό κλειδωμ-" πρώτου προλάβω να ολοκληρώσω, έσπασε το τζάμι με το χέρι του.

Κατάφερε να το σπάσει μα και να ματώσει ολόκληρο το χέρι του.

Ε "το χέρι σου" αναφώνησα τρομαγμένη απ' το αίμα που κυλούσε.

Jk "SOYEON ΒΓΕΣ" φώναξε ακολουθώντας ακόμη μια μεγάλη έκρηξη.

Βγήκαμε απ' το σπίτι τρέχοντας σαν μανιακοί μακριά από αυτό.