Jk "όσο είμαι στο πλευρό σου δεν χρειάζεται να φοβάσαι Soyeon" τύλιξα τα χέρια μου γύρω από την μέση του σφίγγοντας την μπλούζα του κλαίγοντας στο στερνό του.
Ε "πάρε με μακριά, μην αφήσεις να με βρει, σε παρακαλώ" λύγισα σε οδυνηρό κλάμα νιώθοντας...
Με κοιτούσε σοβαρός μα συνάμα γεμάτος συναισθήματα λύπης.
Ε "σε παρακαλώ, πέρασε έξω" έσφιξα τη ζακέτα πάνω μου απομακρύνοντας όσο μπορούσα από αυτόν.
Το τρέμουλο από το φόβο που ένιωθα ήταν εμφανές, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον ίδιο.
Jk "θέλω να μιλήσουμε, πρέπει να μιλήσουμε" μίλησε κάνοντας τα πρώτα βήματα κοντά μου.
Ε "σε παρακαλώ πέρασε έξω, θα μιλήσουμε αύριο" προσπάθησα να συγκρατήσω τον εαυτό μου μα σύντομα ξέσπασα σε κλάμα, σε κλάμα που δεν μπορούσα να ελέγξω.
Jk "ει, μην κλαίς" ψέλλισε ακουμπώντας απαλά τα χέρια μου.
Ε "δεν κλαίω" απομάκρυνα τα χέρια του απ' τα δικά μου γυρνώντας του πλάτη.
Jk "αυτός σου τα έκανε?" μίλησε πιάνοντας με απροετοίμαστη.
Ε "δεν καταλαβαίνω για ποιο πρ-"
Jk "σε παρακαλώ έχω καταλάβει πως σε κακοποιεί, μην κρύβεσαι!" φώναξε γυρνώντας με σε αυτόν.
Οι εκφράσεις του προσώπου του άλλαξαν, σκλήρυναν, φαινόταν φανερά εκνευρισμένος.
Jk "τι είδους σχέση έχετε, γιατί διαθέτει τέτοια επιρροή πάνω σου?" συνέχισε υψώνοντας την φωνή του.
Ε "δεν ξέρεις τι λες, κανείς δεν με κακοποιεί" απάντησα κοιτώντας κάτω, δεν είχα το θάρρος να τον κοιτάξω κατάματα.
Με μια απότομη κίνηση, τράβηξε τη ζακέτα αφήνοντας τα χέρια μου ακάλυπτα.
Ε "μα τι κ-"
Jk "δεν σε κακοποιεί? Και τότε τι είναι αυτά?!" φώναξε δείχνοντας με τον δείκτη τις ουλές μου.
Jk "τι είναι αυτά Soyeon, απαντά μου" έπιασε τους αγκώνες μου πιέζοντας το σημείο όλο και πιο πολύ.
Ε "αυτά - αυτά - αυτά είναι από ένα παιδικό ατύχημα, οι ουλές δεν έχουν επουλωθεί και ούτε πρόκειται" απάντησα με την ελπίδα να με πιστέψει, έπρεπε να με πιστέψει για το καλό και των δύο μας.
Jk "παιδικό ατύχημα?" ρώτησε χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής του όπως και μείωσε την πίεση της λαβής του.
Τον κοίταξα πια κατάματα, γνέφοντας θετικά.
Jk "όχι, δεν σε πιστεύω! Εγώ ο ίδιος τον είδα να σε χτυπάει, τον άκουσα να σε μειώνει με τον χειρότερο τρόπο"
Ε "κάνεις λάθος" συνέχισα να επιμένω.
Jk "άκουσε με, εγώ θέλω μόνο να σε βοηθήσω" τοποθέτησε την παλάμη του στο μάγουλο, διαπερνώντας με ένα δυνατό συναίσθημα.
Οι παλάμες του ήταν τόσο μαλακές, μαλακές σαν βαμβάκι.
Jk "εάν συμβαίνει κάτι μπορώ να σε βοηθήσω, μπορώ να σου βρω έναν καλό δικηγόρο και σύντομα θα τον κ-"
Ε "όχι, σταμάτα! Δεν συμβαίνει τίποτα! Σταματά τις χαζομάρες" φώναξα απομακρύνοντας το όμορφο άγγιγμα του από πάνω μου.
Πρέπει να πιστέψει πως κάνει λάθος, πως όλα αυτά είναι απλώς μια παρεξήγηση.
Δεν μπορεί να τα βάλει με τον Dohyun, κανείς δεν μπορεί! Είναι ικανός για όλα!
Ε "πέρασε έξω και μην με ξανά ενοχλήσεις εάν αυτό δεν έχει σχέση με την δουλειά" συνέχισα με τον ίδιο τόνο κερδίζοντας από αυτόν σοβαρές μα ταυτόχρονα απογοητευμένες εκφράσεις.
Jk "είσαι σίγουρη πως αυτό θέλεις?"
Ε "ναι" φώναξα κάτι που μετάνιωσα και για τον τόνο της φωνής μου μα και για την απάντηση.
Jk "εντάξει λοιπόν" έκανε δύο βήματα πίσω κοιτώντας με ακόμη στα μάτια.
Jk "συγνώμη για την ενόχληση, δεν πρόκειται να σε ξανά ενοχλήσω Jung Soyeon" απάντησε σοβαρός και γύρισε ανοίγοντας την πόρτα και βγαίνοντας από το δωμάτιο.
Κλείνοντας την πόρτα άφησα τον εαυτό μου να ξεσπάσει, έπεσα κάτω σπαράζοντας στο κλάμα.
Αυτή ήταν η μοναδική ευκαιρία να αποδράσω από την κόλαση που ζω, μα φοβάμαι.
Η δική μου ζωή μα και η δική του σύντομα θα λάβουν τέλος.
Προτιμώ να υποφέρω εγώ πάρα κάποιος άλλος και ειδικά εάν αυτός είναι ο Jeon.
Είναι ένας άγγελος, πλάι του νιώθω τόσο όμορφα, τόσο ασφαλείς και δεν θέλω όλα αυτά να χαθούν από ένα λάθος.
Προτιμώ να με μισεί πάρα να υποφέρει εξαιτίας μου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Well, το συγκεκριμένο το έγραψα από το κινητό του αδελφού μου, το έκανα αντιγραφή - επικόλληση και το ανέβασα. Λογικά μέχρι να πάρω καινούριο κάτι τέτοιο θα γίνεται.
Ελπίζω να σας άρεσε και συγχωρέστε με για την απουσία μου ❤️
Αστεράκι για να συνεχίσω? ⭐
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
