The Promised Neverland |𝒥𝓀|

|26°|

Ξυπνώντας το επόμενο πρωί αντιλήφθηκα πως ο Jungkook δεν βρισκόταν δίπλα μου.

Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και φορώντας ένα κίτρινο σχετικά κοντό φόρεμα, κατευθύνθηκα στην κουζίνα.

Ε "καλημέρα" αναφώνησα βλέποντας πως στον χώρο βρισκόταν μονάχα ο Seokjin.

Jin "καλημέρα, κάθισε" άφησε μπροστά μου ένα πιάτο με μικρά κρουασάν και δίπλα ένα ποτήρι φυσικό χυμό.

Του χαμογέλασε και άρχισα να τρώω μιας και μοσχομύριζαν υπέροχα.

Ε "ο Jungkook?" ρώτησα με μπουκωμένο το στόμα.

Jin "έχει φύγει καιρό τώρα, όπου να 'ναι πιστεύω θα γυρίσει" απάντησε και τότε ακούστηκε ο ήχος ειδοποίησης απ' το κινητό του.

Διάβασε το μήνυμα μένοντας αρκετά φοβισμένος.

Ε "όλα καλά?" έστρεψε το βλέμμα του πάνω μου κοιτώντας με ακόμη χαμένος.

Jin "ναι - ναι, πρέπει να φύγω" απάντησε και έτρεξε για το δωμάτιο του, ακολουθώντας τον και εγώ.

Ε "συνέβη κάτι στον Jungkook, απαντά μου" άρχισα να φωνάζω απ' την ταραχή μου.

Jin "μην ανοίξεις την πόρτα σε κανέναν όσο θα λείπω"

Ε "απάντησε μου Seokjin!" τα πρώτα δάκρυα έκαναν την εμφάνιση τους, ήμουν σίγουρη πως κινδύνευε.

Jin "μην ανησυχείς, είναι όλα εντάξει" μου χαμογέλασε μα φυσικά και δεν τον πίστεψα.

Γιατί να φύγει με τόση βιασύνη και αναστάτωση εφόσον δεν συμβαίνει τίποτα?

Κάθισα στο σαλόνι κοιτώντας το ταβάνι.

Ένιωθα την επιθυμία να κλάψω, ο εσωτερικός μου χωρίς καταστράφηκε σε μονάχα λίγα λεπτά.

Οι σκέψεις μου τριγυρνούσαν στον Dohyun, ένα μέρος του εαυτού μου έλεγε πως εκείνος ευθυνόταν για την αναστάτωση.

Ε "μα είμαι μακριά από εκείνον" μουρμούρισα ακούγοντας έναν δυνατό θόρυβο απ' το δωμάτιο.

Πρώτου προλάβω να αντιδράσω μπροστά μου βρέθηκε ένας άντρας ντυμένος στα μαύρα.

Έμεινα ακίνητη ενώ εκείνος με σημάδευε με το όπλο.

"ακολούθησε με" απέτισε μα αρνήθηκα.

"οι εντολές του αφεντικού μου ήταν ξεκάθαρες" αναφώνησε πλησιάζοντας όλο και πιο κοντά μου.

"'εάν αντισταθεί σκότωσε τον πρίγκιπα'" στα λόγια του έχασα κάθε επαφή, με κατέκλυσε ο φόβος για άλλη μια φορά.