The Promised Neverland |𝒥𝓀|

|10°|

Την επόμενη ακριβώς μέρα μας ενημέρωσαν πως το απόγευμα έξι ώρας θα γινόταν η συνέχεια της φωτογράφισης μιας και χθες δεν καταφέραμε να την ολοκληρώσουμε.

Αφού πασάλειψα το makeup σε όλο μου το σώμα και πρόσωπο για να κρύψω τα φανερά σημάδια που μου άφησε χθες, άρχισα να ετοιμάζομαι.

Φόρεσα ένα μπλε κολλητό παντελόνι και πάνω ένα κίτρινο σχετικά λεπτό φούτερ.

Φόρεσα τα άσπρα αθλητικά μου και περίμενα υπομονετικά να έρθει.

Δεν επιτρέπεται να βγαίνω έξω απ' το δωμάτιο εάν δεν υπάρχει σημαντικός λόγος.

[...]

Ν "καλώς τους, Soyeon πως νιώθεις?" αποκρίθηκε με το που εισέλθαμε στον χώρο.

Ε "είμαι εντάξει, σας ευχαριστώ"

Ν "μιλά μου στον ενικό παρακαλώ, άλλωστε δεν έχουμε πολλά χρόνια διαφοράς" έγνεψα και τότε μας πλησίασε και ο Yoongi.

Υ "πως αισθάνεσαι σήμερα" ρώτησε και ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου.

Ανατρίχιασα με το άγγιγμα του μα δεν έδειξα κανένα συναίσθημα.

Ε "είμαι εντάξει" απάντησα μ' ένα απαλό ψεύτικο χαμόγελο.

Ν "νομίζω πως πρέπει να πας μέσα, ο Hoseok σε περιμένει" κούνησα το κεφάλι μου θετικά πάνω - κάτω και κατευθύνθηκα για το μικρό δοκιμαστήριο.

Μπήκα μέσα βλέποντας τον Jungkook να αλλάζει ρούχα.

Μίλος με είδε μου χαμογέλασε αχνά μα εγώ σοβαρή προχώρησα μέσα.

Η "καλώς την πεντάμορφη" χαμογέλασα και στάθηκα δίπλα του, περιμένοντας να μου παραδώσει τα ρούχα.

Η "σήμερα θα σε ντύσω με αυτό" μουρμούρισε κρατώντας ένα λαχανί κοντό φόρεμα με άνοιγμα στην πλάτη και μακριά ούρα πίσω.

Το πήρα και με την βοήθεια του άρχισα να ντύνομαι.

Ο Jeon από την στιγμή που μπήκα είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω μου.

Με έτρωγε με μονάχα ένα βλέμμα!

Εγώ δεν τον κοίταξα καθόλου, μου ήταν δύσκολο μα δεν είχα άλλη επιλογή.

Είναι ένας σημαντικός παράγοντας για τον οποίο πονάω και αυτό σημαίνει πως πρέπει να περιορίσω τις σχέσεις μου μαζί του.

[...]

Πήραμε θέσεις και αφού ο Yoongi με συμβούλεψε με τα χθεσινά λόγια, πλησίασα τον Jeon.