Jk "όσο είμαι στο πλευρό σου δεν χρειάζεται να φοβάσαι Soyeon" τύλιξα τα χέρια μου γύρω από την μέση του σφίγγοντας την μπλούζα του κλαίγοντας στο στερνό του.
Ε "πάρε με μακριά, μην αφήσεις να με βρει, σε παρακαλώ" λύγισα σε οδυνηρό κλάμα νιώθοντας...
Νιώθοντας έναν δυνατό πόνο στη κοιλιά, άνοιξα τα μάτια φτύνοντας αίμα απ' το στόμα.
D "καλημέρα αγαπητή μου" σήκωσα το βλέμμα αντιλαμβάνοντας πως στεκόταν μπροστά μου.
Προσπάθησα να σηκωθώ μα τα χέρια όπως και τα πόδια μου ήταν δεμένα.
D "σου έλειψα?" ψέλλισε κλοτσώντας με για άλλη μια φορά στην κοιλιά.
Κάθισε στα γόνατα τραβώντας μου τα μαλλιά.
D "κατάφερες να το σκάσεις αλλά για δες, σε βρήκα"
Ε "τι θέλεις πια από εμένα, δεν σου φτάνουν όλα όσα μου προκάλεσες" φώναξα ξεσπώντας σε άφθονο κλάμα.
Φοβόμουν, φοβόμουν για μένα μα και για τον Jungkook.
D "ΠΆΨΕ" με χαστούκισε κάνοντας με να σωπάσω, όπως επιθυμούσε.
D "ξέχασες σε ποιον ανήκεις, μήπως να σου θυμίσω?" συνέχισε προσπαθώντας να μου αφαιρέσει το φόρεμα μα εγώ αρνιόμουν πεισματικά.
D "από ότι φαίνεται ο Jeon σε άλλαξε" σταμάτησε και σηκώθηκε πλησιάζοντας το ξύλινο τραπέζι στην γωνία του χώρου.
Στα χέρια του κράτησε ένα απλό κάνοντας με να χάσω τους χτύπους τις καρδιάς.
D "μην ανησυχείς, αυτό θα χρησιμοποιηθεί για τον πρίγκιπα σου"
Ε "σε παρακαλώ όχι, σκότωσε έμενε" τον παρακάλεσα μέσα απ' το κλάμα μου.
Δεν μπορώ να αφήσω να πάθει κακό, προσπάθησε να με βοηθήσει και τώρα - τώρα όλα τελείωσαν?
D "λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να το κάνω" σημάδεψε το κεφάλι μου με το μικρό πιστόλι κρατώντας τον λαιμό μου.
D "δεν θα μπορούσα να σκοτώσω και την κόρη και τους γονείς" απάντησε αφήνοντας με να τον κοιτώ χαμένη.
Ε "τ-τι εννοείς?" γέλασε και παίρνοντας το πιστόλι από πάνω μου, κάθισε μπροστά μου.
D "βλέπεις τα φρένα απ' το αυτοκίνητο των γονιών σου, δεν ήταν και τόσο τεχνικό λάθος" μου ανακοίνωσε κερδίζοντας όλη την προσοχή μου.
D "εγώ ήμουν αυτός που έστησε τον θάνατο τους" μου χαμογέλασε χάνοντας κάθε επαφή γύρω μου.
Ε "εσύ - εσύ τους σκότωσες?" ένιωθα αδύναμη, ο πόνος και η θλίψη ήταν απερίγραπτοι.
D "οι γονείς σου και εγώ δουλεύαμε χρόνια μαζί ως συνεργάτες. Κάποια μέρα ζήτησα απ' τον πατέρα σου να με ορίσει διευθυντή του οικονομικού τομέα της εταιρείας. Εκείνος αρνήθηκε ακολουθώντας ο μεγαλύτερος καυγάς μας. Παραιτήθηκα και θέλησα να τον εκδικηθώ. Τι πιο καλό απ' το να τον βγάλω μια και καλή από την μέση και η κόρη του να μου ανήκει μέχρι το τέλος?" γέλασε παίζοντας με το όπλο στα χέρια του.
Ε "ΣΚΌΤΩΣΕΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΊΣ ΜΟΥ! ΣΕ ΜΙΣΏ! ΣΕ ΜΙΣΏ! ΣΕ ΜΙΣΏ!" άρχισα να φωνάζω χτυπώντας το σώμα μου στο βρόμικο πάτωμα σαν μανιακή.
D "οι φωνές σου στα αυτιά μου είναι μελωδία" με ειρωνεύτηκε γελώντας εις βάρος μου.
Ε "πόσο ακόμα θα μου καταστρέφεις την ζωή, τι θέλεις από εμένα?" μουρμούρισα ανασαίνοντας βαριά, ένιωθα όλο και πιο αδύναμη.
D "εσύ μου ανήκεις" σηκώθηκε απ' την καρέκλα και στάθηκε ακριβώς μπροστά μου.
D "όταν μας επισκεφτεί ο πρίγκιπα σου, θέλω να παίξεις σωστά τον ρόλο σου. Δεν θα χάσω και πολλά εάν σε βγάλω και εσένα απ' τη μέση" μίλησε σφίγγοντας το σαγόνι μου.
D "είσαι πανέμορφη" ψέλλισε φιλώντας τον λαιμό μου.
Τον συχαίνομαι όπως συχαίνομαι και τον ίδιο μου τον εαυτό...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αστεράκι για να συνεχίσω? ⭐
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
