JUNGKOOK POV
Δεν είχα άλλη επιλογή, έπρεπε να τον αντιμετωπίσω και να μάθω τι συνέβη στον Jin.
Έφτασα μπροστά απ' την πλατεία στην οποία με περίμενε ένας τύπος ντυμένος στα μαύρα, σίγουρα ήταν απ' τον Dohyun.
"το αφεντικό σε περιμένει" του 'δωσα το πιο σκληρό μου βλέμμα ακολουθώντας τον μέχρι ένα απομονωμένο σπίτι λίγο πιο κάτω.
Άνοιξε την πόρτα μα δεν κουνήθηκα.
"εδώ θα κάτσεις?"
Ε "δεν το κουνάω εάν ο χώρος δεν φωτίσει" θα μπορούσαν κάλλιστα να μου την φέρουν απ' την στιγμή που όλα ήταν μαύρα.
Έκανε κάποια βήματα ανάβοντας τα φώτα του χώρου και κοιτώντας το εσωτερικό.
Ήταν άδειο με την διαφορά πως στο κέντρο βρισκόταν ο Dohyun, μα πουθενά η Soyeon.
D "Jeon, καιρό έχουμε να τα πούμε"
Ε "που είναι?" απαίτησα κάνοντας τα πρώτα βήματα.
D "όλα στην ώρα τους, υπέγραψε και θα μάθεις τα πάντα" στα λόγια του γέλασε, μα τι ανόητος.
Ε "δεν υπογράφω τίποτα εάν δεν μάθω που είναι ο Jin και η Soyeon"
D "καλώς, μπορείς να φύγεις" απευθύνθηκε στον τύπο που με οδήγησε μέχρι εδώ.
"είστε σίγουρος?" κούνησε αδιάφορα το χέρι του και εκείνος εξαφανίστηκε.
D "τι θες να μάθεις ακριβώς?" ρώτησε κοιτώντας με απ' την άνετη καρέκλα του.
Ε "που είναι η Soyeon και ο Jin" τα λόγια έβγαιναν με μίσος, μα πόσο απαίσιος μπορεί να γεννηθεί ένας άνθρωπος.
D "ας τα πάρουμε ένα - ένα" απάντησε βγάζοντας απ' τον φάκελο μπροστά του δυο φωτογραφίες.
D "ο φίλος σου δυστυχώς αναμείχθηκε στα σχέδια μου, έπρεπε κάπως να σωπάσει μια για πάντα"
Ε "τον - τον σκότωσες" χαμογέλασε αφήνοντας στο γραφείο τις φωτογραφίες.
Τις πλησίασα και πιάνοντας τες στα χέρια θυμός με κατέβαλε.
Απεικόνιζαν τον Jin γεμάτο αίματα στο έδαφος.
Ε "ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΣ" φώναξα προσπαθώντας να τον χτυπήσω μα τα λόγια του με σταμάτησαν ακαριαία.
D "ένα λάθος σου και θα χάσεις την Soyeon" τον κοιτούσα στα μάτια τρέμοντας από θυμό.
Ένιωθα την επιθυμία να τον σκοτώσω, να βάλω ένα τέλος στην ζωή του με τα ίδια μου τα χέρια.
أنت تقرأ
The Promised Neverland |𝒥𝓀|
الخيال (فانتازيا)Jk "όσο είμαι στο πλευρό σου δεν χρειάζεται να φοβάσαι Soyeon" τύλιξα τα χέρια μου γύρω από την μέση του σφίγγοντας την μπλούζα του κλαίγοντας στο στερνό του. Ε "πάρε με μακριά, μην αφήσεις να με βρει, σε παρακαλώ" λύγισα σε οδυνηρό κλάμα νιώθοντας...
