The Promised Neverland |𝒥𝓀|

|19°|

Jk "στο υπόσχομαι" βγήκα από την αγκαλιά του κοιτώντας τον κλαμένη.

Ε "αλήθεια θα με βοηθήσεις να το σκάσω?" όσο και να ήθελα να το πιστέψω, είχα τις ανασφάλειες μου.

Μετά τον θάνατο των γονιών μου δεν έχω εμπιστευτεί κανέναν, δεν έχω ζήσει σαν κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη.

Jk "μην αμφιβάλεις για αυτό, μπορείς να βασιστείς πάνω μου" απάντησε.

Jk "έλα, φεύγουμε" έπιασε το χέρι μου, τραβώντας με προς τους υπόλοιπους.

Τους είπε πως έπρεπε να φύγουμε επειγόντως και δίχως άλλη σκέψη συμφώνησαν.

Γύρισα μαζί του στο ξενοδοχείο μαζεύοντας τα λίγα πράγματα που είχα.

Jk "έτοιμη?" ρώτησε γνέφοντας θετικά.

Jk "φέρε μου το κινητό" άνοιξα την βαλίτσα και του το έδωσα.

Το έριξε κάτω και το έσπασε στα δύο.

Jk "θα μπορούσε να μας βρει από αυτό" είπε και μου χαμογέλασε.

Jk "ας μην χάνουμε χρόνο" έπιασε το χέρι μου μα τον σταμάτησα.

Ε "περίμενε" γύρισε κοιτώντας με ανήσυχα.

Ε "τι θα πεις στους υπόλοιπους, πως θα εξαφανιστείς έτσι απλά?" στα λόγια μου αναστέναξε κοιτώντας πάνω και έπειτα εμένα.

Jk "όλοι τους είναι καλοί μου φίλοι, θα με καταλάβουν" απάντησε.

Jk "έλα" με τράβηξε απ' το χέρι βγαίνοντας απ' το δωμάτιο και σύντομα απ' το ξενοδοχείο.

Πήραμε ταξί με προορισμό το αεροδρόμιο.

Όλα μέσα μου ήταν αλλόκοτα, φοβόμουν για την εξέλιξη των αποφάσεων μου.

Έκανα σωστά που τον εμπιστεύτηκα?

[...]

"Παρακαλώ οι επιβάτες για την πτήση του Καναδά στις 19:30 μ.μ να επιβιβαστούν" ακούστηκε η γυναίκα φωνή σε ολόκληρο το χώρο.

Jk "έλα" σηκώθηκα και τον ακολούθησα δίνοντας τα απαραίτητα στοιχεία για την πτήση.

Καθίσαμε στις θέσεις μας αγχωμένη για αυτό που πάνω να κάνω.

Φοβάμαι πως κάτι θα πάει στραβά...

Φοβάμαι πως θα βάλω την ζωή του σε κίνδυνο...

Φοβάμαι να απομακρυνθώ...

"Παρακαλώ δέστε την ζώνες σας" μας πλησίασε η αεροσυνοδός.

Jk "άσε με να σε βοηθήσω" μου χαμογέλασε και έδωσε την ζώνη γύρω μου.

Ε "σε ευχαριστώ" του χαμόγελο αχνά.

Γύρισα την προσοχή μου στο παράθυρο παρατηρώντας την απογείωση.

Δεν άργησε να με πάρει ο ύπνος στον ώμο του Jeon.

JUNGKOOK POV

Έστρεψα την προσοχή μου πάνω της, βλέποντας πως κοιμόταν στον ώμο μου.

Τράβηξα την μικρή κουρτίνα αποδίζοντας τον ήλιο να την ξυπνήσει.

Δεν ξέρω γιατί το κάνω, δεν ξέρω γιατί αφήνω όλα όσα έχτισα για μια κοπέλα.

Φυσικά και δεν το μετανιώνω, θέλω να την βοηθήσω.

Κάτι μέσα μου λέει πως πρέπει να το κάνω!

Θέλω να μάθω την ζωή της, το πως κατέληξε να βρίσκεται δίπλα σε έναν άνθρωπο σαν τον Dohyun.

Αρχίζω μια νέα αρχή, μια νέα αρχή που θα πρέπει να είναι κρυφή.

Είμαι διάσημος σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πρέπει η ταυτότητα μου να παραμείνει κρυφή για την προστασία της Soyeon.

Τι και εάν μας βρει? Γιατί τον φοβάται τόσο πολύ?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τα πράγματα άλλαξαν....

Αστεράκι για να συνεχίσω? ⭐