The Promised Neverland |𝒥𝓀|

|21°|

D "σπάστε την πόρτα, μπείτε μέσα και φέρτε την σε εμένα" φώναξε στους 'συνεργούς' του.

? "αφεντικό τι θα κάνουμε με τον Jeon" εκείνος γύρισε και τον κοίταξε με ένα φανερά ύπουλο χαμόγελο.

D "σκοτώστε τον"

____

Jk "Soyeon" άκουσα την φωνή του, ανοίγοντας αμέσως τα μάτια μου.

S "τι - τι έγινε?" κάθισα στο κρεβάτι τυλίγοντας τα γόνατα μου στην αγκαλιά μου.

Ένιωθα τα μάτια μου υγρά και κουρασμένα, έκλαιγα?

Jk "φώναζες στον ύπνο σου, τρόμαξα και υπέθεσα πως έπρεπε να σε ξυπνήσω" απάντησε ανήσυχος.

Ήταν ένας εφιάλτης...

Jk "τι συμβαίνει Soyeon?"

Ε "σε παρακαλώ, πρόσεχε" αναφώνησα συνεχίζοντας ακόμη το κλάμα.

Jk "γιατί το λες αυτό?"

Ε "δεν ξέρω, θέλω απλώς να προσέχεις" απάντησα και εκείνος έγνεψε.

Jk "στο υπόσχομαι, κοιμήσου τώρα" του χαμογέλασα αχνά βγαίνοντας απ' το δωμάτιο.

Φοβάμαι να κοιμηθώ μόνη...

JUNGKOOK POV

Μπήκα στο διπλανό δωμάτιο και κάθισα στην άκρη του κρεβατιού.

Jk "μα τι είδε που αναστατώθηκε τόσο?" ψέλλισα απορημένος.

Νιώθω πως όλο αυτό είναι λάθος...

Δεν μετανιώνω μα φοβάμαι για την εξέλιξη, φοβάμαι για αυτήν.

Εάν την βρει αυτό το καθίκι δεν πρόκειται να γλιτώσει από εκείνον τότε.

Τώρα που έχω την δυνατότητα να βρίσκομαι συνεχώς κοντά της, παρατηρώ μια διαφορετική πλευρά της.

Είναι γλυκιά, ευαίσθητη και πολύ αθώα.

Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορεί κάποιος να κάνει κακό σε τέτοιο πλάσμα.

Αρκετές φορές πιάνω τον εαυτό μου να την παρατηρεί χαμένος, χάνομαι στην ομορφιά της, στην αθωότητα της.

Πρέπει να βρω έναν τρόπο να την γλιτώσω από τον Dohyun, δεν μπορεί να ζει με τον φόβο πως καμία μέρα θα την βρει.

Καθάρματα σαν αυτός δεν τα παρατάνε εύκολα.

SOYEON POV

Jk "τι λες να πάμε για ψώνια?" με ρώτησε κοιτώντας τηλεόραση.

Ε "ψώνια?"