Moja kryminalistka •| Kim Namjoon |•

Pod wpływem emocji!

- Gdzie to do cholery jasnej jest?- klnąłem w myślach.

Zabłądziłem chyba dziesięć razy, no też ile można jechać!!

Miałem już się cofać kiedy zauważyłem samochód bardzo podobny do tego którym przyjechała Jung.

Sprawdziłem rejestrację i na szczęście to była ta fura, czyli ten dom musi być jej rodziców.

Zaparkowałem obok i w pośpiechu wyszedłem z auta.
Stanąłem przed drzwiami i zadzwoniłem do nich.

- Ja otoze!- usłyszałem głos synka.

• Jeszcze cię ktoś porwie i co w tedy?- zaśmiała się.

Usłyszałem jak zamek w drzwiach się odklucza i drzwi się otwierają.
Po drugiej stronie stała Gabriela wraz z moim synkiem.

Miała na sobie za duży t-shirt i czarne długie spodnie.

- Tata!- zawołała MJ.

- Myungjun.- odetchnąłem w końcu.

Jung puściła chłopca na ziemię.

• Maluchu idź się pobaw ja zaraz do ciebie przyjdę.

Dziecko pobiegło w nieznanym mi kierunku.
Spojrzałem ponownie na Gabrielę a ta złapała mnie za koszulę i wciągnęła do domu, zamykając za mną drzwi.

• Jesteś kurwa niepoważny, że takie małe dziecko zostawiasz z taką osobą!- trzymała mnie dalej za koszulę.

- Nie wiedziałem...

• Nie skończyłam jeszcze.- przerwała mi.- gdyby nie moja interwencja to pewnie już byś już nigdy nie zobaczył tej biżuterii na oczy.

Wskazała na granatowe pudełeczko.
Wiem doskonale co jest w środku, jest tam drogocenna biżuteria od mojej babci.

Jest dla mnie bardzo ważna i przypomina mi o niestety już zmarłej staruszce.

- Dziękuje.- powiedziałem nagle.

Co zbiło trochę dziewczynę z nóg.

• Ciesz się, że akurat miałam czas i to, że obiecałam MJ, że do niego przyjadę.

- Jeszcze raz dziękuję. I tak dla twojej wiadomości to zwolniłem Madison.

• I bardzo dobrze.- puściła już moją koszulę, którą od razu poprawiłem.

- Mogę ci jakoś podziękować?- zapytałem bo nie wiedziałem jak się zachować w takiej sytuacji.

• Możesz mnie pocałować. A tak na serio to dbaj o tego malca.- zwróciła się do mnie.

Ja za to pod wpływem emocji złapałem ją za twarz i wbiłem się delikatnie w jej usta, zostawiając swój pocałunek.

POD WPŁYWEM EMOCJI...

Właśnie tak sobię mogę wmawiać. Tak tak.

• Ja żartowałam mówiąc o tym pocałunku, ale chętnie to powtórzę.- uśmiechnęła się zalotnie.

Złapała mnie za szyję, przyciągając mnie do niej i zbliżyła swoje usta do moich.

I wystarczyło by żebym ruszył ustami a już byśmy się pocałowali.

• Myungjun na mnie czeka.- uśmiechnęła się zwycięsko i ruszyła w strone wielkich białych schodów.

Kurwa!

Ciężko mi to przyznać,ale zrobiła mi nadzieję i sobię poszła.
Powienenem te myśli wywalić gdzieś daleko.

JA. NIE. SPOTYKAM. SIĘ. Z. KOBIETAMI. KTÓRE. MAJĄ. PROBLEMY. Z. PRAWEM.

Ale jakby nie patrzeć,to właśnie jedną z nich pocałowałem i żałuję, że ona tego nie zrobiła.

No myśląc długo pobiegłem za nią, nagle ona zniknęła w jakimś pomieszaniu więc ja również tam poszedłem.

Wszedłem do środka pomieszczenia, w którym już po wejściu zauważyłem mojego syna a obok niego siedziała już Jung.

- Tatusiu a wies,ze Gabi ma motoly? One są takie duzee.- powiedział.

- Naprawdę?- zapytałem, siadając obok niego.

- Tak! I powiedziała ze kiedys ze mną pokezdzi!- klasnął w dłonie szczęśliwy.

- A co jeśli ja nie pozwalam?- zwróciłem się teraz do Gabrieli.

• A co jeśli ja cię nie posłucham?- odpowiedziała pytaniem na pytanie.

😴(ノ^_^)ノ😴ヘ(￣ω￣ヘ)😴

540słów

miłej nocy! Czy dnia...
Zależy kto kiedy czyta 🤷🏼‍♀️🤦🏼‍♀️

Jaki cute baby! Normalnie maj hart bum bum!