Haunt Series 1: Grasping Claws (Completed)

17

(Back to reality)

Nagising ako, dahil sa kabigatang nakadantay sa aking katawan. Minulat ko ang mga mata at halos mahulog sa kama sa paggulong palayo sa lalaking katabi ko- si Brandon. Bakit kami magkatabi? Malamang nawalan ka ng malay kagabi, tapos baka dinala ako nito.

Unti-unti namang nagising na rin si Brandon at tumingin sa pwesto kona tila ilag na ilag.

"Good Morning, how's your sleep?", bati pa ni Brandon sa akin.

"Huwag mo akong matanong tanong kung kamusta tulog ko, kasi hindi maganda naging panaginip ko", wika ko na tumayo naman ito mula sa kinahihigaan namin. "Are you abducting me? Nasan tayo, ha?! San mo ako dinala?", sunod sunod komg pag-usisa nang makatayo rin

"Far from Manila, I can say", ngiting sabi ni Brandon.

"What??? I have so many schedules and plans pa, o sh*t Brandon, iuwi mo na ako", naririnding wika ko, at ano na naman ba ang naisip nito para gawin ito sa akin.

Nanatiling nakangisi lamang si Brandon at tinitignan ang reaksyon ko. Wala pa itomg konsensya sa mga ginagawa sa akin.

"Iuwi mo na ako Brandon! Dahil kung aaw mo? Eh siya uuwi akong magsolo!", padabog nkong sabi at naglakad palabas sa kwarto.

Tumayo naman si Brandon at hinabol ang ako. Hinigit niya rin ako. Konti na lang talaga mapuputol na kamay ko sa ginagawa nito.

"Nasa burol tayo Moira, there is no means of transportation kaya no choice ka, you will stay hanggang gusto ko", paliwanag nito sa pagmumukha ko. So ibig sabihin mananatili kaming magkasama? Putek, ang tanga ko naman para pumayag na makipag-usap dito kagabi, siguro kung di ako pumayag hindi ito mangyayari sa akin.

"Are you insane?! Really, is this kidnapping? Blackmailing? Or harassment?", mataray na wika ko.

"Nah, I'm just into you. And i want to give you time to relax and unwind. Okay?", habang mataam na tinitignan ang mga mata ko at hinahaplos pa ang aking kamay. Inirapan ko na lamang  at naglakad palayo rito. Wala akong makuhang matinong sagot rin.

Lumipas ang isang oras at hindi pa rin sila nagpapansinan. Nakaupo lamang ako sa sofa at nagmumukmok habang bagong ligo si Brandon. Bakit hindi man lang ba nakakaramdam ng pagkakosensiya ang lalaking ito? Ipinagpipilitan pa rin ba nito ang sarili sa akin? Tangna naman!

"Hey, hindi ka magshoshower?", tanong ni Brandon.

"Wala akong damit", tipid na sabi ko.

"Ah, there are some female clothes in my cabinet", sagot ng binata na ikinasingkit ng mata ko.

"Wow, so hindi lang ako ang dinala mo rito? Psh, what a womanizer!", bulong ko.

"I heard that. Wala akong dinala na babae rito, ikaw pa lang. I swear!", paglilinaw ni Brandon.

Naglakad na lamang ako paalis, dahil naiimbyerna naman ako kung makikipagtalo pa ako kaya pinili ko na lang na maligo.

Nakatapis lang ang katawan ko ng tuwalya kaya nagtungo na sa cabinet na sinabi ni Brandon. Pagbukas ko roon ay may ilang pares ng damit pambabae pati lingeries. Sinuot ko iyon at parang sukat sa akin yata.

Tanging jeans at peach t-shirt lang ang aking sinuot. Lumabas na ako ng kwarto habang pinapatuyo ang buhok ng towel. Nakita ko si Brandon na naghahanda sa kusina.

"Let's eat breakfast, before we leave", pag-aya sa akin nito.

Nagtungo naman ako sa mesa at umupo na, hindi ako tatanggi kasi gutom rin naman ako. Pinagsilbihan pa ako ni Brandon, nilagyan nito mismo ang plato ng dalaga ng kanin at ang niluto nitong bacon at itlog.

Natapos na silang kumain. Si Brandon na rin ang naghugas ng mga iyon habang ako ay nakasilip lamang sa bintana at tinitignan ang paligid sa labas. Bigla namang sumulpot sa tabi ko si Brandon.

"Wanna go outside? I'm sure you will like the places here", masayang wika ni Brandon.

Tumango lamang ako, tapos ay hinawakan ng binata ang kamay ko at naglakad na nga kami paalis ng bahay.

Napasinghap ako pagkalabas, dahil sa kapreskuhang naramdaman mula sa simoy ng hanging malamig.

"Alam mo may malapit ditong falls, lagi ko iyong pinupuntahan at masarap doon tumambay", ani ni Brandon na nilingon ko naman.

"Wow, should we?", sabi ko.

Napangiti si Brandon sa sagot ko kaya agad na silang naglakad papunta roon. Medyo makipot at madulas nga lang ang daan papunta roon pero inaalalayan naman ako nito. Inabot sila ng halos 45 minuto bago nakarating. Kapwa pagod at hinihingal.

"I didn't know, maghihiking pala tayo", wika ko at pinahid gamit ang likod ng kamay ang mga pawis sa aking noo.

"Well, im sorry to not inform you. But this place is worth it", sagot naman ng binata.

Subalit, wala akong paki sa simabi nito at gumagala na ang aking mata  sa paligid at manghang mangha ako sa nakikita. Hindi na ako nagkuli at tumakbo malapit sa may talon. Sinahod ko ang sarili agad sa buhos ng tubig mula sa itaas.

"Whoooo, ang lamiigggg!", hiyaw ko pa, kita kong naglalakad palapit sa akin si Brandon.

"Brandon, andaya mo. Hindi ka naliligo!", sigaw ko pa.

Kaya naman tuluyan na itong pumunta sa kinaroroonan ko. At sinahod na rin ang katawan. Nagdive naman ako sa sapa at naglangoy langoy. Ang saya!

Inabot kami ng isang oras sa paliligo sa Puray Falls. At dahil sa pagod ay naupo kami sa batong malaki na naroroon.

"Nag-enjoy ka ba?", tanong ni Brandon habang nakatingin sa akin.

"Oo naman, nalimutan ko ngang ikaw ang kasama ko ih", mariing sabi ng ko habang pinipiga-piga ang suot na damit.

"I'm more than happy, because i able to see your smile again", sinserong saad ni Brandon.

Natahimik ako ng panandalian. Tapos ay nagsalita naman ulit si Brandon.

"What do you think will happen if hindi tayo nagkahiwalay 6 years ago?", seryosong tanong sa kawalan na ni Brandon.

After a along silence. "You will not be able to be successful and i then", makatotohanang sabi ko.

"Kahit na, what if we stay together? Do you think we are happy until now?", nakatingin sa kanya ang binata.

"Maybe, but we must not settled our life for less. It's not only the joy we need, but we should prove ourselves that we can be more- achieving those pelting chances of our dream", makahulugang ko.

"How about we take another chance for us? Another shot? I mean coming back, exactly", diretsong sabi ni Brandon.

Napatingin naman ako sa lalaki at napakunot ang noo sa sinabi nito.

"What a nonsense!!Coming back isn't easy like instant noodles",  at naglakad na lang ako palayo kay Brandon.

_________________________________________________________________________________
hakdug.