"Punyetang kalabaw! Bakit ka ba nanakit?", pagsapo ko sa aking ulo dahil sinapok ako ng pinsan ni Brandon.
"Hindi ba halata? Gumising ka na kasi uy! Nandito na tayo, baba ka na tapos pasok ka dyan sa bahay", turo sa akin nito sa labas.
"Oo na, putek!", bumaba na nga ako mag-isa. Nagtaka ako kung kaninong bahay iyon tapos nasa tuktok pa talaga ng burol.
Pansin kong madilim na ang kalangitan, walanya inabot ako ng buong maghapon sa kasusunod sa mga alagad ni Brandon.
Napakasimple lamang tignan ng bahay na pinasukan ko, mukhang bagong gawa rin. Habang naglalakad ako ay may biglang nagtakip ng mga mata ko mula sa likod.
"Oy, bibitawan mo o tatadyakan kita?", pananakot ko kaya pinakawalan na ako nito.
"Surprise!!", ngiting wika ni Brandon, pagkaharap ko.
Pinagpapalo ko naman ang katawan nito. "Hoy, lalaki! Kung sino sino pa pinapunta mo sa akin! Ano bang kalokohan iyon?", at pinanlisikan ko ito ng mata.
Niyakap naman ako nito bigla. "Don't you miss me?", bulong nito sa tainga ko.
"I do a lot! Anyways, kanino itong bahay?", usisa ko at nakayakap pa rin kay Brandon.
"To someone i love", tapos ay tinititigan ako nito sa mga mata.
"Ah, okay".
"Hindi mo tatanungin kung sino?", wika nito.
"Sino naman? You fucking unloyal man!", pagbira ko na lamang.
"Hahaha, don't be get jealous about yourself! This house is for you! Happy 5th Monthsary, Honey", at mabilis ako nitong hinalikan pa sa labi.
Tapos ay lumuhod na lamang bigla sa aking harapan. May kinuha ito sa bulsa na box, medyo kinabahan na ako.
"Do you wanna to live the rest of your life in this house with the man kneeling in front you, Ms. Moira Sandoval?", napatakip ako sa aking bibig at nagsimulang magpatakan na rin ang mga luha sa aking mata.
"Yes, i do", kaya naman sinuot sa akin ni Brandon ang singsing at bigla akong niyakap at binuhat pa.
"I love you so much, Moira".
"I love you too", at hinawakan ko ang mukha ni Brandon at hinalikan ito.
"Congratulations bro! Galingan mo later sa shooting game niyo ni Misis mo", bati kay Brandon ni Daxon na may kasamang babae pa. Nagmumukhaan ko ito parang ito yung babae sa gilid ko nung time na nasa hospital ako.
Marami rin namang imbitado sa kasa namain at kalimitan ay mga business partners ni Brandon. Nasa reception kami ng kasal. Sayang nga lang din at hindi nakaattend ang kapatid kong si Allison dahil may urgent fashion show ito sa japan. Then wala rin mga friends ko at hindi ko alam kung makakarating pa ang mga ito. Bukod pa roon, kanina pa ako inaaaya na umalis na ng asawa ko pero nakakahiya naman sa mga bisita.
"Mrs. Ferrer, let's go na kasi! Kanina pa nagpipigil si baby junjun ko", bulong sa akin ng katabi.
"Oy, Mr. Ferrer, kailangan nating tapusin ito! Mamaya ka na maging mahalay, pwede ba?", sagot ko dito.
Bigla namang nagpunta sa stage ang emcee kaya napatingin kami doon ni Brandon.
"How truly sweet and beyond special this nuptial of Mr. and Mrs. Ferrer. But for this moment, let's just hear a message comes from their one of the closest friends who witness how their love story goes through. Let's call on Mr. Garret Irvin Lewis Sy", pagtawag ng emcee.
"Don't you ever to believe to what that guy would say, Mrs. Ferrer. Malaking scammer iyan", pabulong muli sa akin ng asawa na ikinatawa ko. At tumingin na nga kay Garret.
Inayos pa nito ang postura sa stage. "Witwiw! First of all, sobrang saya ko na nainvite pa ako sa kasal ng aking frenny na walking heartbreak back in time. Kung alam niyo lang napaiyak na babae niyan, kulang pa isang notebook para ilista ko hehe! So ayun na nga hindi naman siya ang unang nakakita sa asawa niya, ako talaga iyon! So dapat kami ang magkakatuluyan talaga ni Moira, haha. Pero ang bait kong friend nagparaya ako, kahit type na type ko rin si Moira nun.", tapos ay hindi na nakapagpigil ang katabi ko at binato ito ng pinggan buti na lang at nakailag si Garret.
"Wag ka namang mapanaket, brad! Miss ko na yung dating ikaw, ugh! Kasi kung makikita niyo si Brandon nun, napakatorpe hindi malapitan crush niya, parang tungaw ang hina ng loob haha! Buti na lang nandun ako, kaya dahil sa akin naging sila, wawers!! Napakacheesy at sweet nga nila dati, jusko kaderdert na nga! Masusuka na ako kaya hinyaan ko na lang silang maglampungan to the max! Until one day, pumunta sa akin si Brandon, as in. Luhaan, sugatan at hindi mapapakinabangan!", at humawak pa ito sa tiyan at tawang tawa sa sinabi. Tatayo na nga si Brandon nun pero pinigilan ko lang.
"Iyon pala break na sila, kaya switch to kaibigan mode at sinabi ko sa kanya na babalik din si Moira, maghintay lang siya. Kaya ang engot, nag-intay nga ng halos 6 years haha pero in the end worth it naman kasi kita kong masaya na sila! Basta brad! Tandaan mo hanggang apat na inaanak lang kaya ko, lablats bro!!", mahabang mensahe ng kaibigan nito at pinalakpakan ito ng mga tao.
Dumating naman bigla ang mga kaibigan ko sa table kung saan kami nakaupo.
"Hoy Moira! Bakit ang bilis niyo magpakasal? Hindi niyo agad sinabi sa amin, kababalik lang namin sa Italy tapos malalaman namin kasal niyo na agad ayan tuloy napabalik kami", mahabang litanya sa akin ni Sheena.
"Sorry, biglaan kasi at hindi naman namin gusto ang engrandeng kasal as long as we love each other, okay na yun!", sagot ko.
"Luh ang gaga! Nang-iinggit ka pa talaga, tsk! Damihan niyo inaanak ko ha? Mga 10, haha. Para losyang na yan si Moira!", at malakas na sabi pa ni Aeya na narinig na yata ng lahat. Nakakahiya tuloy.
"Let's go na nga girls! Hayaan niyo na magmoment ang mag-asawang iyan, kumain na muna tayo. I'm so hungry na! The flight stressed me out really!", at hingit naman ang mga ito ni Eris. Napangiti na lamang ako at nakahinga na rin ng maluwag.
Tumingin naman ako sa aking asawa na nakatitig rin pala sa akin.
"What? May dumi ba ako sa mukha?", tanong ko.
"There's nothing. I just think na how grateful i am to have you back and spend your life with me. I really do to love you until my last breathe, Mrs. Moira Sandoval" ,at hinawakan nito ang aking mga kamay.
"It's the same thought, Mr. Grasper of my heart. And i will love you back as always", nginitian ko ito ng matamis tapos ay hinalikan naman ako nito ng mabilis.
Our relationship ended abruptly way back then, without having a farewell to one another. And fate does separated us for over 6 years. Turning out that our hearts still never forgets. How sad, that we unable to be with each other sides when we finally reach our dreams, doesn't celebrated every milestone together and having a chance to be in each other worst situation. But, what's important is we learn to grow up maturely, indeed this makes us perfect to be with each other now. With our love, the new journey as a husband and wife will begins.
There are surely many adversities that may come, but we grasp and shed with each other arms.
I'm his clutcher and he's my grasper, and forever will be.
End.
__________________________________________________________________________________huling hakdug.
YOU ARE READING
Haunt Series 1: Grasping Claws (Completed)
Romance"I get what I want, in every means and whatever it takes." Kaya naman lahat ng bagay ay tila ba hawak na ng isang Brandon Ferrer. Kasikatan, Kayamanan, Karangyaan at Kapangyarihan na paikutin ang mga taong nasa paligid niya. Isang 'control freak' ku...
