Zawgyi
ေန႔လည္စာစားခ်ိန္တြင္ အတန္းေရွ႕၌ သုေရာင္ေနႏွင့္ ပိုင္ေသာ္ဇင္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စံုၾကသည္။
"ေရာင္ေန ထမင္းစားၿပီးၿပီလား"
"ၿပီးၿပီေလ ဒီခ်ိန္မွေတာ့ မၿပီးဘဲေနမလား"
"ေမးမိတဲ့ငါ မွားတာ"
"ေသာ္ဇင္ နင့္ကို ေက်ာင္းက ဂိုက္တန္းတက္ဖို႔ေခၚတာ ျငင္းလိုက္တယ္ဆို"
"ေအး ဟုတ္တယ္ နင္ဘယ္ကၾကားတာလဲ"
"Extraတန္းမွာ ဆရာမေျပာျပတာ"
"ေဩာ္"
"ဒါနဲ႔ နင္က အျပင္မွာ က်ဴရွင္ယူတာလား ဒါမွမဟုတ္ စာသင္ဝိုင္းလား"
"ငါက အိမ္မွာပဲ ငါ့တီေလးက သင္ေပးတာ ၃ႏွစ္ေတာင္ရိွေနၿပီ"
"ဒါဆို နင္ ဘာက်ဴရွင္မွ မတက္ဘူးေပါ့ အဲ့လိုလား"
"အင္း ၾကံဳလို႔သာေျပာတာ ငါ့တီေလးက တကယ္ေတာ္တာ"
"ေသာ္ဇင္ နင္ ႂကြားလည္း ႂကြားတတ္တာပဲလား"
သုေရာင္ေနက ပိုင္ေသာ္ဇင္ကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕သည္။ ပိုင္ေသာ္ဇင္က ထိုမ်က္ႏွာထားေၾကာင့္ တစ္စံုတစ္ရာကို သတိရသြားၿပီး အံ့ဩေနသည္။
ဖုန္းမ်က္ႏွာျပင္ေပၚကေန အမွတ္တမဲ့ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ မ်က္ႏွာတစ္ခုက သူ႔မွတ္ဥာဏ္ထဲတြင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚလာသည္။
"နင္မလား"
"အစမရွိ အဆံုးမရွိ"
"ဟုတ္တယ္ နင္ပါ ဘာလို႔ငါ ခ်က္ခ်င္း မမွတ္မိပါလိမ့္"
"ဘာလဲလို႔ ငါ့ကိုလည္း ရွင္းျပဦးေလ"
"နင္ ငါ့တီေလးနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ"
"နင့္တီေလးကို ငါက ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ"
"ခက္ခက္ ေယာင္လို႔ ခက္တစ္ရာကို ေျပာတာ"
YOU ARE READING
It's Okay To Love
Romanceေဒါက္တာမမနဲ႔ ငယ္ဆံုးသမီး ဂ်စ္တူးေလးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေရး ရိုးရိုးရွင္းရွင္း love storyေလးပါပဲ ကိုယ္ရဲ႕ပထမဆံုးဆိုေပမဲ့ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီးေရးမွာပါ။ ဒေါက်တာ မမနဲ့ အငယ်ဆုံးသမီးလေးတို့ရဲ့ အချစ်ရေး ရိုးရိုးရှင်းရှင်း love story လေးပါ...
