Zawgyi
သုေရာင္ေနက ေမြ႕ယာေပၚတြင္ အိပ္ေနရင္း ခက္တစ္ရာေပးတဲ့ဆြဲႀကိဳးေလးကို ၾကည့္ေနသည္။
သူသည္ ဆြဲႀကိဳးေလးကို ၾကည့္ၿပီး ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျပံဳးသည္။ တစ္ဖန္ ဆြဲႀကိဳးေလးကို ျပန္ၾကည့္ျပန္သည္။
သူ႔စိတ္ကူးထဲတြင္ မေန႔က ခက္တစ္ရာက သူ႔ကို ဆြဲႀကိဳးဝတ္ေပးၿပီး နဖူးေပၚအနမ္းေႁခြခဲ့သည့္ အခ်ိန္ကို အေတြးေရာက္ျပန္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလး ရဲလာသည္။
သုေရာင္ေနသည္ ခက္တစ္ရာႏွင့္ အျပင္သြားၿပီး ျပန္လာကတည္းက ေျပာင္းလဲသြားသည္။
မနက္ကိုလည္း ေစာေစာထၿပီး ဘုရားပန္းအိုး လဲသည္။ ေသာက္ေတာ္ေရျဖည့္သည္။ ဆြမ္းေတာ္ ကိုယ္တိုင္ကပ္သည္။ ဘုရားဖူးသည္။
မနက္ခင္းကတည္းက သုေရာင္ေနရဲ႕အျပဳအမူေတြ ေနာက္ၿပီး ဘုရားဖူးသည္အထိကို အစ္ကိုေတြက ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့သည္။
"အငယ္ေကာင္ မင္းႏွမ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ သိလား" စည္သူက သုေရာင္ေနႏွင့္ အနီးကပ္ဆံုးလူျဖစ္သည့္ ထြဋ္ျမတ္ကို ေမးသည္။
"ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သိမလဲဗ်"
"ငါသိၿပီ" ဟန္မင္းက ေကာက္ငါငင္ကာ ထေျပာေတာ့ က်န္တဲ့သူေတြက စိတ္ဝင္တစား နားေထာင္သည္။
"အငယ္မ ဖုတ္ဝင္ေနတာ ေနမွာ"
ေဘးနားမွာရွိတဲ့လူအကုန္လံုး ဝိုင္းၿပီး ဟန္မင္းေခါင္းကို ထုလိုက္ၾကသည္။
"ဖုတ္ဝင္ေနတဲ့သူက ဘုရားဖူးမလား ဦးေႏွာက္ရဲ႕"
အငယ္သံုးေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပစ္တင္ေနခ်ိန္ ကိုလတ္မင္းထြဋ္ကေတာ့ သူ႔ႏွမကို ၾကည့္ၿပီး ျပံဳးသည္။ သူ႔ႏွမေျပာင္းလဲသြားျခင္း၏ အေျဖကို သူသိေနသည္ေလ။
"ေဟာ...ထလာၿပီ ထလာၿပီ"
သုေရာင္ေနက ဘုရားခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာၿပီး
အခန္းေရွ႕မွာ ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနေသာ အစ္ကိုေလးေယာက္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ၿပီး စုတ္သပ္သြားသည္။ အစ္ကိုေတြမွာ သူတို႔ႏွမက မေန႔တစ္ေန႔ကမွ ေျပာင္းလဲလာၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ေနကာ သူတို႔ကို လူမိုက္ႀကီးေတြကဲ့သို႔ သေဘာထားၿပီး မတူသလိုမတန္သလို ဆက္ဆံလိုက္၍ ေျပာစရာစကားပင္ ေပါက္ဆံုးေနၾကသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
It's Okay To Love
Lãng mạnေဒါက္တာမမနဲ႔ ငယ္ဆံုးသမီး ဂ်စ္တူးေလးတို႔ရဲ႕ အခ်စ္ေရး ရိုးရိုးရွင္းရွင္း love storyေလးပါပဲ ကိုယ္ရဲ႕ပထမဆံုးဆိုေပမဲ့ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ေတာ့ ႀကိဳးစားၿပီးေရးမွာပါ။ ဒေါက်တာ မမနဲ့ အငယ်ဆုံးသမီးလေးတို့ရဲ့ အချစ်ရေး ရိုးရိုးရှင်းရှင်း love story လေးပါ...
