Status: Crushing (Pamantasan Series #1)

Epilogue

"Ikaw yun?" gulat kong tanong sa kaniya.

"Oo!" sagot niya bago ako hampasin sa balikat, "hindi mo talaga ako naaalala?" malungkot niyang dugtong.

She pouted, she even tried to use her charm on me by showing me that disheartened look.

I laugh at her reaction. I still can't believed it! Umiling-iling ako bago umiwas ng tingin.

Kwinento niya sa akin ang unang beses na nagkita kami nung first year siya. Kung paano niya ako naging crush sa unang encounter na yun. Kung paano niya ako laging nakikita sa loob ng Pamantasan pero umiiwas siya dahil nahihiya siya sa akin.

At ang panghuli, nung natapunan niya ako ng juice.

Tandang-tanda ko pa yung badtrip ko sa araw na 'yon. Pinagalitan ako ng isang prof namin dahil sa late ako tapos mababasa ako ng honeylemon? Ang lagkit-lagkit ng balat ko buong araw na 'yun!

I shook my head, delighted with her confession. And then I looked at her beautiful face.

"Grabe, ang tagal mo na pala akong kilala!" pang-aasar ko sa kaniya.

Kitang-kita sa mukha niya ang hiya, namumula ng mga pisngi. She even tried to hide her smile but failed.

No, baby. I want to see your face.

Yumuko siya kaya naman hinawakan ko ang baba niya para muling iharap sa akin. I saw her dagger eyes that's why I let a bark of laugher.

Is she really pissed at me?

But she's too cute not to tease!

"Hindi mo talaga ako natatandaan?" nagpapaawa niyang tanong kaya umiling-iling ako.

The puppy's so cute.

I wonder what will be her reaction when she found out that I usually compare her to a puppy when she's trying to be cute.

Heaven and earth will probably collide.

"Ang tagal mo na pala akong crush," mayabang kong sabi bago ilayo ang kamay sa mukha niya at sumandal sa upuan.

I feel relaxed. After so many months of trying to be close to her, here we are. Sitting together, and I'm not just her tutor. I am now her boyfriend.

I glanced at her, she's staring at me like I am some sort of puzzle.

What now?

"Crush kita kasi napogian ako sayo nung nag-aaral ka," mahinang pag-amin niya saka yumuko, ginagalaw ang straw ng iniinom niyang frappe. "You look very intimidating at first, kasi sobra ka mag-aral!"

Napangiti ako. Onti-onting nararamdaman ang pag-init ng batok at tainga. Hindi ko talaga maipagkakaila ang pagkatuwa tuwing sinasabi niyang nagwagwapuhan siya sa akin kapag seryoso ako. Is that her type?

I pursed my lips, I don't want to stop her telling me her side of story.

Hindi ko alam kung kanino magpapasalamat, kay Mark na gumawa ng confession, kay Bridgette na nagtag sa kaniya at sumagot sa post ng PLMFW, o kay Lord, na pinagtagpo kami noong CAUP day kahit hindi ko siya naaalala nang matapunan niya ako ng honeylemon.

I stared at her, she still look gorgeous with her bare face, her hair's in a messy ponytail and simple school uniform. Nothing could change my mind, I'm the luckiest man inlove.

Mukhang hiyang-hiya na siya dahil namumula na naman ang mga pisngi niya pero nagpatuloy siya sa pagkwekwento.

"Kaya noong natapunan kita ng honeylemon, takot na takot ako sa'yo kasi baka magalit ka! Kaya sabi ko iuuncrush na kita ... kaso nakita kita sa LRT nung second year na ako..."