CHAPTER 4

967 63 54
                                    


Nakauwi naman ako nang maayos at matiwasay dahil hinatid ako ng bruhang si Kriesha. 


"Bye, bitch!" magiliw na paalam ni Krie.


"Fuck you," irap ko at sinara ang pinto ng kotse niya.


Pagkapasok ko pa lang ay nasalubong ko na sina daddy at mommy na nag-aaway.


"What?! Pinayagan mo talaga siyang umalis, magbar, at hindi pa umuwi kagabi?!" sigaw ni daddy.


"Walang mali roon, Bert! Kasama niya si Kriesha, and it's good for her to have social life!" balik ni mommy.


From dining area to receiving area, dinig na dinig ko ang mga hiyawan nila.. of course, it's about me again. I really appreciate na naiintindihan ako ni mommy kahit na madalas... mali talaga ako. Kaya siguro ako walang social life, e. Kasi hindi ako marunong makisama. Katulad dito sa bahay. Daddy and I really don't get along. Mas lumala 'yon nung kinuha ko ang architecture.


"Ah, really? Social life tapos lakwatsa, kalokohan na naman matututunan ng anak mo!" galit na sigaw ni daddy.


"Bakit ka ba ganyan, Bert?! Anak mo 'yon! Anak nating dalawa 'yon, bakit hindi mo siya magawang intindihin?!"


"She reached nineteen, now on second year.. course niya... Architecture?! You know why I don't want her to take other courses!"


"That is her dream! Don't be so selfish, Bert!"


"Ano ba, Irna?! That kid always bring nothing but disappointments!"


Nagpintig ang tainga ko at napapikit. Sana hindi na lang ako umuwi. Sana...


"Hey, kanina ka pa dyan?" Ate Iva suddenly come up to me and she looks worried. 


Tumango ako at pekeng  ngumiti. "I heard them."


"It's not your fault, baby Imperial.." she said softly and touched my cheek.


I sighed and looked at her in the eyes. "Everybody's telling me it's not my fault but I feel like it is."


 She cupped both of my cheeks. Tinignan niya ako sa mata at nakita ko ang pag-aalala niya roon. I sighed again and looked down. 


"It is not," mariin niyang sagot ngunit malambing.


Hindi na ako sumagot at nag-iwas na lang ng tingin. Naramdaman ko naman ang presensya ni kuya Isaac.


"Girls, kumain na ba kayo?" he said in baritone. 


"Hindi pa," ate Iva answered and held my wrist. "Tara, kain na tayo."


"I'm full," I declined. "I... ate somewhere."


Truth or Lies [Manila Girls Series #1]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon