CHAPTER 32
Enrique
Months had past. It all went well. Masaya lang ako kasi nagkalakas rin ng loob si kuyang sabihin ang sitwasyon niya sa amin. Of course, as a family, we tried everything as long as we can to help each other. Last choice nila ang IVF-- Invitrofertilization. Malay naman kasi natin, baka madala pa in a natural way. As far as I know, illegal ang IVF sa bansa namin kaya last choice nila yun. Kung gagawin man, itatago lang sa publiko.
I inserted my hand in my pocket habang inaayos niya ang necktie ko kahit obviously ayos na ito. Nakaangat lang ang ulo ko habang inaayos niya at alam kong meron siyang sasabihin bago kami pumunta sa 'Children Cancer Care Center', obviously, para bumisita sa mga batang may cancer at para din mag-abot ng tulong as patron of the charity for over two years at siyempre magpa-pasko.We just stood as we wait for the car.
At di nga ako nagkamali because she spoke, finally.
"Ummm."Oh di ba ang haba.
"Quen, sorry na."
Kunyari di ko lang siya narinig. I am straightly looking at nowhere pero hindi sa kanya.
"Uy, Quen. Akala ko kasi okay lang sa'yo na sumama tayo sa kanila. Hindi ka naman tumatanggi dati saka ikaw pa nga minsan nangyayaya para mag trip tayo. Right after Christmas naman at babalik naman tayo bago mag New Year's eve ah."
She rubbed her nape na parang nahihiya sa ginagawa niya, marami pa namang nakapalibot sa aming royal protection officers. Pwes! Mahiya siya.
"Okay. It seems that you don't want to hear any of my excuses."tumalikod siya.
Pagkatalikod niya, sakto rin na tumingin ako sa kanya. Nakakainis kasi siya eh!
"Suplado."she murmured. Akala niya di ko narinig, dumiretso na siyang sumakay sa sasakyan nang dumating ‘to.
I just jerked my lips on one side. Pangunahan ba naman ako. Ha! Hindi man lang nagtanong sa akin kung papayag ba ako o hindi. Umoo oo lang siya kina Kath na sasama kami sa trip naming magkakaibigan sa Boston.
Hindi na kami nakapag-usap habang nasa biyahe. Hindi na siya nangulit pa na maghingi ng sorry. Alam kasi niyang masama ang loob ko--at alam niyang may mali rin siya. Siguro nga, iba na ang sitwasyon ngayon. Mag-asawa na kami, hindi na kami naglalaro pa ng bahay-bahayan.
Actually, kagabi pa kami ganito--na siya, hingi nang hingi ng sorry tapos ako nagkukunwari na hindi ko siya naririnig. I just wanted her to realize something, na kung anuman ang mga dapat pag-desisyunan, eh, hindi lang isa ang magdedesisyon kundi kaming dalawa. It might otherwise create a conflict pero ganun eh. Ganun dapat.
Sakto lang everytime na nakatingin ako sa kanya, palagi siyang nakatingin sa malayo, o di kaya sa labas ng bintana, pinagmamasdan ang mga kasabayan naming mga sasakyan. Ganun lang ang eksena namin hanggang sa makarating sa Children Cancer Care Center.
When we arrived there, nilapit ko ang kamay ko sa kamay niya, hinalikan, saka ko binitawan ulit sakto lang nang bumukas na ang pinto ng sasakyan at hindi na kami nakapag-usap pa.
Gaya ng inaasahan ng lahat, pagkababa pa lang namin andaming press para kumuha ng pictures, ako na mismo ang lumapit sa kanya at tumabi.
"Sorry."bulong ko pa sa kanya habang kinukunan kami ng pictures. Hindi siya sumasagot kundi nakangiti lang siya sa mga camerang nakatutok sa amin. Wow ah! Gantihan!
Pagpasok namin, binati lang kami ng Director ng Center para simulan ang tour sa facilities and to spend time with some of the patients.
"I don't mean it Juls. May mali rin ako. I realized that mali rin yung hindi kita pinapansin." paliwanag ko pa habang may karga-karga siyang batang babae at nilalaro-laro niya.
YOU ARE READING
Best Prince with Benefits (#Wattys2015 Winner)
Romance#Wattys2015 Winner Naranasan mo na bang magmahal? Malamang ,oo. Masarap magkaroon ng isang bestfriend, lalo na kung nandiyan siya parati sa tabi mo. Yung tipong mula sa kabutihan hanggang sa kalokohan ay magkasama kayo. Pero bestfriend nga ba tal...
