Jenny the Stripper ✔(Zodiac Predators Series #2) [UNDER REVISION]

Chapter 30

CHAPTER 30

[ Naked ]

---

Alex's Point of View

Hindi ko hinayaan na pag saraduhan ako ni Nelly ng pintuan.

"Anong—" pagalit na turan niya pero bumaba ang paningin niya sa hawak kong mga papel.

Isang malalim na hininga ang pinakawalan ko bago humarap sakaniya. Hindi gagana kay Nelly ang pagkuha ng tiwala lalo na't alam niyang mayroon siyang impormasyon na kailangan na kailangan ko.

"Ikaw si Jenny?" malalim na sabi ko sabay abot sakaniya ng mga papel.

Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko sabay baba ng tingin sa inaabot kong papel sakaniya, unti unti niyang kinuha iyon sabay isa isang tinignan.

"Ano ito?" naguguluhang tanong niya saakin.

"Nakita ko sa likuran ng graduation picture mo," agaran kong sagot sabay pakita sakaniya ng litrato ni Cash na naka tusok sa pole, agad na umusbong ang takot sa mga mata niya.

"H-hindi ko kayang pumatay," tulalang iling na sabi ni Nelly, "Hindi ako katulad ni Papa! Si- siguro ay siya ang naglagay sa litrato ko nito!"

Magpapaliwanag pa sana siya saakin nang mapansin niya ang klase ng tingin na ginagawa ko, yoong noo niya ay unti unting kumunot at napalitan ang natataranta niyang mata ng labis na pagkamuhi.

"Sabi ko na nga ba at pinagsususpetyahan mo pa rin ako."

"Bakit hindi?" atras ulo kong sabi sakaniya, nagulat siya kung gaano katatag ang sarkasamo ko sa boses, "Ilang buwan na ba tayong ganito? Ilang tanong ko pa ba ang kailangan mong takasan? Alam kong alam mo na ang daming butas sa mga kinukwento mo at alam mong hindi kami tanga para hindi makita iyon!"

Tinignan ako ni Nelly na parang ibang tao ako.

"Gusto mo malaman kung ano ano yoong mga butas? Kailangan ko pa bang isa isahin saiyo para malaman mo kung saan ka sumablay?" agresibo ko pang tanong sakaniya, hindi nanaman siya nakasagot.

"Noong araw na nahuli ang papa mo, akala mo mahuhuli ka na rin kaya tinangka mong magpakamatay, pero hindi ka nagtagumpay," pagpa-paalala ko sa nangyari, hindi makapaniwalang umawang ang labi saakin ni Nelly.

"Noong nagkamalay ka, napagtanto mo na wala pa kaming alam patungkol saiyo. Hindi ka nga lang naging handa dahil noong oras na nagising ka nandoon na kami ng Head Agent ko sa kwarto mo. Yoong mga sagot mo? Akala mo ba hindi namin iyon ku-kumpirmahin?"

"Hindi iyon sapat na ebidensiya para akusahan mo akong mamamatay tao!" sigaw niya saakin.

"Eh ano ito?!" sigaw ko rin sakaniya sabay hablot ng mga nakalap kong papel, "Nakalagay sa frame mo, natagpuan sa property ninyo. Isa ka sa mga huling taong nag-ayos ng tahanan ninyo bago mo abandunahin, anong paliwanag mo doon?!"

Nanginginig na si Nelly kakaiyak, kitang kita ko kung paano maghalo panic sa mukha niya at ang kagustuhan niyang magpaliwanag.

Ipinakita ko ulit ang litrato ni Cash sakaniya at napansin kong mas lumakas ang iyak niya, "Kaya mo pinatay si Cash dahil siya ang may hawak sa kaso mo, tama?"

"Hindi—"

"Anong ginawa mo noong isang linggo ka nawala, Nelly?" seryoso kong tanong sakaniya habang nakatingin pa rin siya sa litrato ng crime scene sa karaoke house, "Huwag mong sabihing research pa rin? Nakausap na namin mga ka-grupo kuno mo, kahit hibla ng buhok mo ay hindi nila nakita noong linggong iyon."