TUTKULU AŞK * AŞK SERİSİ II - FİNAL

12.BÖLÜM

VEEE BAKALIM BU SEFER OLACAK MI? SİZCE?

***
Zeynep ile Doruk birbirlerinin gözlerinin içine bakarken, ilk bakışlarını kaçıran Zeynep oldu. Doruk ise o an elini saçından geçirip, kızın gözlerine bakmaya çalıştı, “Zeynep’im bir şey demeyecek misin?”
“Bu... Yani yaptıkların... Çok özel Doruk ve kabul hepsi gururuma iyi geldi.” Doruk gülümseyince Zeynep yanlış anlaşıldığını anlayıp, kendi kalbini gösterdi, “Ama henüz buraya dokunmadı.”
“Yani hala affetmedin?” dedi alayla. Daha çok kendi ile dalga geçiyordu.

“Affedemedim.”
“Zeynep ne yapmam gerekiyor, söyle yapayım?”
Zeynep inanamıyormuş gibi baktı adama, “Onu da mı ben söyleyim? İnanılmazsın Doruk! Bütün kadınlar her şeyi o kadar hazır olarak önüne koymuşlar ki, gönül almak için bile karşındakinden akıl istiyorsun! Biraz kendin uğraş!” dedi ve arkasını dönüp eve doğru hızlı ve seri adımlarla yürüdü.

Doruk da onun tam tersi istikamete doğru -ahıra doğru- gitti. Telefonundan da Aren’i arayıp oraya gelmesini söyledi. Arka arkaya hamlelere ihtiyacı vardı. Zeynep mutluluktan nefes alamayacak hale gelip, affetmeliydi onu. Yani başka şansı kalmamalıydı.

***

1.GÜN – AYNI GÜN SAATLER SONRA – TAARRUZ ADI: DOĞUM GÜNÜ / SAAT:00:01

“Her şey hazır mı Aren?”
“Hazır. Sen şarkıya gir,” dedi gitarını rahat bir şekilde kucağında tutarken.
“Tamam. 3-2-1 başla!”

Aren mikrofonu gitarına takmış, onu da hoparlöre bağlamışlardı. Doruk Zeynep’e doğum günü sürprizi yapmak istiyordu ve aklına bu gelmişti. Kusursuz bir plan!

“Her şey bulanık, dağınık, darmadağın...
Herkes yabancı, ben yalnız, ben kayıp...
İçimdeki küçük çocuk üzgün ama alışık
Derken çıkıp gelen gözümdeki ışık sensin...

İyi ki doğdun canım,
İyi ki varsın!
Ne desem boş cümleler aciz
Sen anlarsın...
İyi ki doğdun canım,
İyi ki varsın!
Ne desem boş cümleler aciz
Sen anlarsın...”
(Murat Boz – İyi ki Doğdun)

Zeynep, Deniz, Melek hanım ve Sadık bey duydukları müzik sesi ile dışarı çıkmışlardı. Herkes gülerken, Zeynep homurdanıyordu.
“Ay çok tatlı değil mi Zeze?” dedi Deniz ikiliyi alkışlarken.

Şarkı bittiğinde Doruk selam verip, konuşmaya başladı, “İyi ki doğdun karıcığım. Beni affeder misin?”
“Çok klişe Doruk.”
“Ne?” diye bağırdı mikrofona karşı. “Neresi klişe?”
“Önceden çok yapılmış bir şey. Klişe işte.” Aslında çok hoşuna gitmişti ama henüz değildi.
“Bu da mı olmadı?”

“Maalesef. Bence daha yaratıcı bir şey olabilirdi. İyi geceler!” başını sağa sola sallayarak şalına sarılıp içeri geçti.
Doruk “Has siktir!” diyerek önündeki taşa tekme attı ve “Deniz, Aren ahır!” diye bağırdı.
“Sen daha bizi ahırda toplandığın sürece boka batmaktan başka bir şey bulamayız! Bence daha güzel ve romantik fikirler için daha ferah bir toplantı odamız olmalı. Mesela sera gibi. Ya da ne bileyim-”
Aren ve Doruk aynı anda Deniz’e dönüp, “Sus Deniz!” diye bağırdılar.
“İyi tamam. Ahırda iyidir.”

*

Zeynep odaya girdiğinde elini karnına koyup, gülümsedi. “Baban bizi tavlamaya kararlı ha bebeğim? Ne dersin sence başaracak mı?” dudağını ısırıp, kendini yatağa bıraktı. O gece ilk kez mutlulukla kapadı gözlerini.