Submissive - 11

2.9K 42 2
                                    







Nagising ako sa sunod sunod na ingay sa labas. The noise is more like crying, loud crying. May naririnig din akong sumisigaw pero hindi tunog galit.

I sat on the bed slowly, rubbing my eyes as I start to stretch my body. My throat feels so weird, hindi naman masakit but it feels weird. Siguro first time at ang first time ay isang rough blowjob. Myghad, subo kung subo eh 'no.

Nagpasya na akong lumabas. I lazily open the door to see what's the commotion is all about.

"Hermione?" My jaw drops open when I saw Paris with puffy red eyes, hugging Acoustic. Lahat sila ay napatingin saakin ng binanggit ni Paris ang name ko.

Wait.. A-Acoustic? Nahanap na ba sya kaagad ni Sebastian?

Agad akong napatingin kay Sebastian sa kanyang desk, ngunit nakatingin na pala ito sakin. He gave me a gentle smile before getting back to his work.

I laugh loudly before running towards them, hugging each one of them tightly.

"Acoustic..." Naiiyak kong sambit ng makita ko ang mga pasa sa kanyang mukha at may iilan sa kanyang mga kamay. Nararamdaman 'kong unti unting pag-gising ng galit ko.

Calm down, Hermione. I thought to myself. I start to breath deeply to control myself before carefully hugging Acoustic. Not wanting to squeeze her that much because of her bruises.

Narinig ko namang umiyak si Acoustic, her shoulders shaking. I rub her back as I keep talking to her in a gentle voice at lahat sila niyakap na din si Acoustic, well except kay Eleni na nakatayo lamang, arms crossed on her chest at mukhang malalim ang iniisip.

"It's okay, it's okay. We're here now. We're here." Paulit-ulit 'kong bulong kay Acoustic na mas lumalakas ang hagulgol.

"I-I was so scared.. I'm s-so scared.." Sambit ni Acoustic na nahihirapan ng magsalita dahil sa kakaiyak.

Naramdaman 'kong nanikip ang dibdib ko sakanyang sinabi. She was fucking scared at ilang araw palang siyang nawawala pero sobra na ang takot nito na parang ang hirap hirap na ng dinanas nya sa kamay ng kidnapper na iyon.

"Fuck." Rinig 'kong sambit ni Eleni at bigla itong umalis, pabagsak na isinerado ang pinto.

Tatayo na sana si Naiyah at habulin ito ng pinigilan sya ni Elixir.

"She's fine. She's just worried." Tumango na lamang si Naiyah at bumalik sa pagkakaupo at muling inalo si Acoustic na wala paring tigil sa kakaiyak. At least she's here now.

"THANK YOU, Sebastian." Nahihiya 'kong sambit ng medyo nakalayo na saamin si Paris at ang iba pa, pumapasok na sa kanyang kanyang kotse since uuwi na kami. Malapit pa namang gumabi dahil 5:20 pm na.

"It's nothing. I'm glad I could help." Sebastian said in a gentle voice, like talking to a baby once again. That kind of voice. How can he be so ruthless when we're doing those stuffs but a total teddy bear when we're just casually talking? It's like he has two sides of him.

"It's not 'nothing'. It's a big deal, Sebastian. A very big deal, you just save our friend." Natawa na lamang ito ng mahina before holding my wrist to pull me closer to him, pecking my forehead.

"Okay then, Ma'am." Pabirong sambit nito na ikinatawa ko ng mahina, which made him starstruck for a moment but gives me a tender smile afterwards.

He hug me afterwards, putting his chin on the top of my head.

"I would do anything to make you laugh and smile."

I'm His Submissive (Submission Series #1)Donde viven las historias. Descúbrelo ahora