[ Zawgyi ]
ျမဴခိုးမ်ားျဖင့္ေဝဝါးေနျပီး ေသြးညွီနံ႕မ်ားေထာင္းေထာင္းထေနသည့္ ေျမႀကီးေပၚ၌ ပင္းဝမ္ ဒူးေထာက္လ်က္သားအေနအထားျဖင့္ ဇာမဏီဓားကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထား၏။ နဖူးထက္တြင္လည္း ေသြးမ်ားဒလေဟာစီးက်ေနျပီး သူတစ္ကိုယ္လံုးမွာလည္း လႈပ္လို႕မရေအာင္ အားအင္ခ်ိနဲ႔ေနသည္။
ေျခသံႀကား၍ ေခါင္းေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အဝါေရာင္သံခ်ပ္ကာဝတ္စံုကိို ဝတ္ဆင္ထားသည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို သူေတြ႔လိုက္ရသည္။ သပ္ရပ္စြာထံုးထားဟန္ရွိသည့္ ဆံႏြယ္မ်ားမွာလည္း ဝဲက်ေနျပီး ညာဘက္လက္၌ အသြားႏွစ္ဖက္ပါသည့္ ေရႊေရာင္ဓားရွည္ကိုကိုင္ေဆာင္ထား၏။
"" ရွဲ……""
စကားမဆံုးခင္မွာပဲ ထိုအမ်ိဳးသားကေန သူ႔ရဲ႕ရင္ဘတ္တည့္တည့္ကို ဓားျဖင့္ ထိုးစိုက္လိုက္သည္။ ခြ်န္ထက္လွသည့္ဓားသြားမွာ သူ႔ရဲ႕ရင္ဘတ္ကေနတဆင့္ ႏွလံုးအိမ္ကို ေဖာက္ကာ ေက်ာရဲ႕အျပင္ဘက္သို႕ ထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားခဲ့သည္။
ေဖာ္ျပရခက္လွသည့္နာက်င္မႈႏွင့္အတူ ေဝဝါးလာသည့္အျမင္အာရံုျဖင့္ ေနာက္တစ္ႀကမ္ေမာ့ႀကည့္လိုက္ေတာ့ အလွဆံုးျပံဳးျပေနသည့္ အမ်ိဳးသားရဲ႕မ်က္ႏွာကိို သူျမင္လိုက္ရသည္။
အျပံဳးတစ္ပြင့္…။သူေတြ႔ဖူးသမွ်ထဲမွာ အလွဆံုးျဖစ္သလို အနာက်င္ရဆံုးလည္းျဖစ္သည္။
"" ႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ပါတယ္…။ ""
"" မဟုတ္ဘူး!!!""
.
.
အလန္႔တႀကားျဖင့္ ပင္းဝမ္ေအာ္ဟစ္လိုက္ရင္း အိပ္ရာထက္ကေန ျပဳတ္က်မလိုေတာင္ျဖစ္သြားသည္။ အိပ္ရာထက္တြင္ ထိုင္ရင္း နဖူးထက္က ေခြ်းေတြကို လက္ဖမိုးျဖင့္ သုတ္ခ်လိုက္သည္။ တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ခုန္ေနသည့္ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို လက္ျဖင့္ ဖိရင္း အသက္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းရႈလိုက္သည္။
ထိုအိမ္မက္မွာ သူ႔အတြက္ ေရွ႕ေျပးနိမိတ္ဆိုးတစ္ခုဆိုတာ သူရဲ႕စိတ္ထဲတြင္ အလိုလိုသိေနသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အိမ္မက္ေတြ သိပ္မက္ေလ့မက္ထမရွိေပမယ့္ တစ္ခါမက္လိုက္ရင္လည္း ထိုအိမ္မက္အတိုင္း တကယ္ျဖစ္လာတတ္သည္။ ထိုကဲ႔သို႕ စိတ္အစြဲေႀကာင့္ သူ႔ရဲ႕ရင္ေတြတစ္ခုလံုး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနသည္။
YOU ARE READING
The Loyal Male Lover
Historical Fiction#Not Translation Both Zawgyi and Unicode are available!
