(Zawgyi)
႐ိုးရာအိမ္ႏွင့္ ခ်ယ္ရီပင္တို႔ ေဝဆာေနေသာ ျခံဝင္းက်ယ္ ။ ေရကန္ၾကည္ၾကည္တြင္ ေရႊငါးေလးမ်ားက လူးလားကူးခတ္လ်က္ ။ ခ်ယ္ရီပင္မွာေပၚတြင္ ကိုယ္လံုးေသးေသးႏွာတံရွည္ရွည္ ဝတ္ရည္စုပ္ငွက္ကေလးမ်ားက က်ီက်ီက်ာက်ာေအာ္ျမည္လ်က္ ။
"သခင္ေလး ....သခင္ေလး "
အေနာက္က ကားဒ႐ိုင္ဘာႀကီးကိုေတာင္ မေစာင့္ပါပဲ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္စာရြက္ကို လက္ထဲမွာ က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကာ ေျပးလြားေနေသာ သခင္ေလးဟာ လြတ္လပ္မႈအတိႏွင့္ ။
"သခင္ေလး ! ထယ္ေယာင္းသခင္ေလး ! မေျပးပါနဲ႔ ခိုက္မိလိမ့္မယ္ "
ထိုသခင္ေလးဟာ ကင္မ္အိမ္ေတာ္၏ အသည္းအူပြတ္ေလး ကင္မ္ထယ္ေယာင္း ။ ကင္မ္အိမ္ေတာ္၏ သားဦးျဖစ္တာေၾကာင္း အိမ္ေတာ္ရဲ႕ သည္းသည္းလႈပ္ျခင္းကို ခံယူေနသူျဖစ္သည့္အျပင္ သူ၏ ခ်စ္စဖြယ္အျပဳအမူေလးေတြေၾကာင္း အိမ္ေတာ္တစ္ခုလံုး၏ အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားေလး ။
သူရဲ႕ေက်ာပိုးအိတ္ကို ေျမႀကီးေပၚ ပစ္ခ်ထားခဲ့ကာ အိမ္မႀကီးေပၚသို႔ ေျပးတတ္သြား၏ ။ ဒ႐ိုင္ဘာႀကီးကေတာ့ ျပံဳးကာ သူ႔ရဲ႕ပစၥည္းေတြကို လိုက္ေကာက္ရင္ အေနာက္မွာ က်န္ေနခဲ့သည္ ။
"ေဖေဖ ! ေမေမ! ..."
ေဖေဖတို႔ နာမည္ကို ေအာ္ေခၚကာ ဝင္သြားေပမယ့္ ၿငိမ္သက္စြာထိုင္ေနတဲ့ ေမေမေၾကာင္း ေဘးနားေလးမွာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးဝင္ထိုင္လိ္ုက္သည္ ။
"ေမေမ ..ေဖေဖေရာ "
ေမေမ့ရဲ႕လက္ကို ဆြဲကိုင္ကာ ေမးလိုက္ေတာ့ ေမေမက နဖူးေပၚက ေခြ်းေတြကို သူ႔လက္ကိုင္ပဝါျဖင့္သုတ္ေပးသည္ ။
"သားေဖေဖ အခန္းထဲမွာ ကိစၥေလးရွိလို႔ "
အေစခံေကာင္မေလးလာခ်ေပးေသာ အေအးခြက္ကိုယူေသာက္ၿပီး ပါးစပ္ကို လက္နဲ႔သုတ္ကာ ေမေမရဲ႕စကားကို ျပန္ဆက္လိုက္သည္ ။
"အခန္းထဲဆို သားလိုက္သြားလိုက္မယ္ "
"သားခဏ ...."
ကၽြန္ေတာ္အထ ၊ ေမေမက အတားတြင္ အခန္းတံခါးက ပြင့္လာသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္ေဖေဖ့ဆီကို ေလွ်ာက္သြားေတာ့ ေဖေဖကျပံဳးကာ ဆီးႀကိဳသည္ ။ ေဖေဖရင္ခြင္ထဲမွာေနရင္ မ်က္စိေရာက္သြားတာက ေဘးနားမွာရပ္ေနေသာ အသားျဖဴျဖဴႏွင့္ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အကိုႀကီး ။
