(Zawgyi)
ငွက္ေလးေတြရဲ႕ ေတးသီသံကို တစြန္းတစ္စသာၾကားရေသးေသာ မနက္ခင္းေစာေစာအခ်ိန္တြင္ ထယ္ေယာင္းထ,ကာ ေဘးနားေလးက ပံုဆြဲစာအုပ္ေလးကို ယူလိုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဦးေလးငယ္ရဲ႕ပံုတူေလးကို စာအုပ္ေပၚတြင္ စ,တင္ေရးဆြဲလိုက္ေလသည္ ။ ဒီရက္ပိုင္း ထယ္ေယာင္း ေရာဂါတစ္မ်ိဴးရေန၏ ။ ထိုအရာဟာ ဦးေလးငယ္ရဲ႕ပံုေလးကို ခိုးဆြဲရတာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လာျခင္းပင္ ။ အခုဆို ဦးေလးငယ္ရဲ႕ပံုေလးေတြဆြဲထားေသာ စာအုပ္ေလးဟာ တစ္ဝက္ပင္က်ိဴးလုလုရွိေနၿပီ ။
ခ်ယ္ရီပန္းဖတ္ေလးေတြ ေႂကြလြင့္ေနေသာ ေခါင္းအံုးထက္၌ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ဦေလးငယ္က အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာေတာင္ ေတာ္ဝင္သည့္ပန္းခ်ီတစ္ခ်ပ္အလား ။ ဇင္ေယာ္ေတာင္မ်က္ခံုးသြယ္တို႔ေအာက္ကေန ျဖာထြက္ေနေသာ မ်က္ေတာင္ေလးေတြ ၊ ေျဖာင့္တန္းစြာဆင္းသြားေသာ ႏွာေခါင္းလံုးလံုး နဲ႔ ခ်ယ္ရီေရာင္ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ၊ ထို႔အျပင္ ပန္းေရာင္သန္းေနေသာပါးေလးေတြ ။ ထိုအရာေတြအားလံုးကို ေပါင္းစပ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ထယ္ေယာင္းဆြဲေနေသာ ပန္းခ်ီေတြကေတာင္ ဦးေလးငယ္ရဲ႕အလွကို မေဖာ္က်ဴးႏိုင္ေတာ့သလို ခံစားလာရသည္ ။
ထယ္ေယာင္ပန္းခ်ီဆြဲလက္စကိုခ်ကာ ဦးေလးငယ္နားကို တိုးထိုင္ကာ ပက္လက္အိပ္ေနေသာ ဦေလးငယ္ရဲ႕မ်က္ႏွာေလးကို ပိုတိုးကာၾကည့္လိုက္သည္ ။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေၾကာင္း အနည္းငယ္ဖြင့္ဟေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြဟာ သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္ဟု ထယ္ေယာင္းယူဆလိုက္သည္ ။
"ဦးေလးငယ္ ..."
ကိုယ့္ဘာသာေရရြတ္ရင္း ရင္ထဲကေနလွိုက္တက္လာေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔ေၾကာင္း သေဘာတက်ရယ္လိုက္သည္ ။ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိေပမယ့္ ဦးေလးငယ္ရဲ႕နာမည္ေလးကိုေခၚလိုက္တိုင္း စိတ္ထဲမွာေပ်ာ္ရႊင္သြား၏ ။
အယ္...ဦးေလးငယ္ ...
လႈပ္ရွားလာေသာ မ်က္ခြံမို႔မို႔ေလးေတြေၾကာင္း အသက္႐ွဳပ္သံတို႔ကိုရပ္ဆိုင္းကာ ကိုယ္ကိုမတ္လိုက္မိသည္ ။
