My hidden love

Chapter 9

Days have past

   Lumipas ang ilang araw, walang nag bago sa kalagayan ni Papa. Si mama hindi na sya umu uwi ng bahay kahit anong sabihin namin ni kuya. Hindi na nya magawang intindihin ang sarili nya. Lagi ko na lang din syang na kikitang naka tulala sa kawalan. Gustohin ko mang makitang ayus ang mama ko pero paano?. Ni ayaw na nga nyang tulongan ang sarili nya ei.

   Pina uwi ako ni kuya at intindihin ko muna daw ang pag-aaral ko dahil sya na daw ang bahala kay papa at mama. Hindi ko na alam kung anong dapat kong unahin, yung mama ko ayaw na nyang tulongan sarili nya si papa naka ratay si kuya kahit busy sa trabaho nagagawa pa ding pag sabayin ang pag babantay kay papa at mama sa hospital. At ako ito asa bahay at nag aaral para sa darating namin second sem. Examination. Dito ko ibinubuhos lahat ng nang yayari sa amin. I will make them proud kahit nasa ganito kaming sitwasyon.

   
   Ito na ang araw na iniintay ko ang second sem Examination. Binuhos ko ang atensyon ko sa pag sasagot ng mga tanong sa paper exam. Mag kakasama na lahat ng subject ko dito. Kaya wala ng problema pa sa pag sasagot ko. Mamaya malalaman na din namin ang magiging score namin sa exam.

   
Na tapos ko ng sagotan lahat, ngayun andito ako sa bench malapit sa bulletin kung saan makikita ang resulta ng exam. Sa tagal ko ng pumapasok wala pa din akong nagiging kaibigan dito ni wala din akong ina approach. Ewan ko ba para sa akin ayus na ako na wala akong kaibigan dito. Oh tamang sabihin ko na ayaw ko na ng mga kaibigan na iiwan din ako. Huminga ako ng malalim to take away my thought's.

    Kalahating oras pa ako nag intay ng ipaskil na sa bulletin kung sino ang mga naka pasok sa top 100. Nasa harap ako ng bulletin at hinahanap ko ang aking pangalan sa mahabang listahang ito. Inuna kong mag hanap sa huli pataas, I gasped when I see my name in the first number. I couldn't believe it, kasi sa dami dami ng mga estudyante na mga kasabayan ko. Hindi ko akalaing isa ako sa mangunguna. Mabilis kong kinuhan ng litrato kung anong rank ko at dali dali akong lumabas ng university  at pumara ng taxi pa punta sa hospital.

     Nasa harap na ako ng hospital room ni papa ng makita ko si mama sa labas nito. Dali dali akong lumapit kay mama at yumakap, " Mamaaa I did it top 1 ako sa lahatt maaaa!!" Masaya kong sabi kay mama habang ipinapakita ko kay mama ang cellphone ko. "Mababalik ba ng pagiging top 1 mo ang papaaaa mooo!!! Hindiii dibaaaa ipakitaaa mo sa akinnnn yannn!!! Kungggg maibabalik nyannn ang papaaa mo na malakasss!!!" Nabigla ako ng tabigin ni mama ng malakas ang kamay kong naka hain sa kanya."M-am-aaaa.." Umiiyak kong banggit kay mama.

    Umalis akong umiiyak sa hospital, hindi ko alam kong saan ako pupunta kaya napag pasyahan ko na lang umuwi at nag kulong sa kwarto. "Bakittt???? Bakittt??  Wala naman akongggg ginagawaaa masamaa ahhh!!! Pero bakitttt ganitoooo, bakittt ganito ang balikkkk sa akin, sa aminnnn huhhhh!!!" Humahagulhol kong pag tatapon ng mga gamit." Akalaaaa koo baa nag bibigayyy ka langgg ng mgaaa problemang madaling solosyonannnn perooo bakittt ganitoooo huhhhh!!! Di namannn kamiii tumalikod ng pag sisilbiii sayoooo ahhhh perooo bakitttt!! Bakitttt!!!??" Sigaw ko sa loob ng kwarto.

   Hindi ko ma sisi si mama kung bakit sya galit. Kasi mababalik nga ba ng pagiging top 1 ko si papa!!!, mababalik ba ng pagiging top 1 ko ang lakas at dating buhay namin!!! Hindi dahil ni minsan wala pa akong nakikitang naging malaks ang mga taong nanghihina dahil nalaman nilang naging top 1 kaaa!!!

Walang tigil sa pag patak ang mga luha ko. Ang sakit, ang sakit sakitt dito sa dibdib na wala ka ng magawang tama ngayun. Akala ko magiging masaya si mama kung sakaling makita nya kung ano ang na achieve ko pero hindiii lalo ko lang dinagdagan ang sakit na naramdaman nya.

    Gabi na pero hindi pa din ako tapos sa pag iyak ni hindi din ako nakaka ramdam ng pag ka gutom. Naka ilang katok na ang mga yaya sa kwarto ko pero ang ending ay nasisisgawan ko lang sila kahit labag sa ka looban ko.

   
Nabigla ako ng biglang na buksan ang pinto ng kwarto ko. At inilabas nito si kuya na dala ang sira sira kong cellphone. "Ku-y-aaaaaa" humahagulhol kong tawag kay kuya na ngayun ay dahan dahan ng lumuluhod sa harap ko." Loe...." Tawag ni kuya sa aking pangalan habang naka luhod sa harap ko." Kuy-aaa ang sa-k-i-tttt ak-l-aa kooo, ak-a-laa ko map-pa-pasayo ko si m-am-aa pero nagalit lang s-yaaa sa akin." Iyak na iyak kong sagot kay kuya. "Intindihin na lang natin si mama loe nahihirapan na syang I process ang lahat ng nang yayari eii. Hindi na nya na co control ang tempered nya. Kaya tayo na lang baby ang umintindi sa kanya huh. Na pilit ko si mamang maka uwi sa ngayun kaya sasama ka ba sa akin sa pag babantay kay papa?" Naka yakap na tugon sa akin ni kuya. Tumango ako sa sinabi ni kuya. Dahil andito daw si mama, pupunta na lang ako sa hospital kasama si kuya.

  Pag ka ayus ko ng sarili ko sumakay na agad ako sa sasakyan ni kuya. At dumiretso na kami kay papa, naka tanaw lang ako sa labas ng ICU habang nasa loob pa si kuya. Masakit mang makita si Papa na ganito ang sitwasyon wala akong magawa, dahil hindi ako sya, hindi ko kayang maibalik ang lakas nya.

It's really hard for me to see my hero laying in ICU bed. But I don't have a choice, but too look at him like this. It's pain full but I will endured it for him and for mama.