My hidden love

Chapter 15

Wish to be disappear

     Andito na naman kami sa harap ng ER, hindi ko na alam kung hanggang kailan ko pa ba makikita si papa na nahihirapan. Ka ninang umaga, habang nag aayus ako tumawag sa akin si mama at sinabing sinugod daw ulit si papa sa ER.

       Hindi ko na alam kung bakit ganito ang ginagawa nya sa amin. Hindi ko na alam kung parusa ba ito, pero para saang parusa hindi naman kami tumatalikod sa kanya ah! Hindi naman kami nakaka limot na mag lingkod sa kanya ah pero bakit ganito!.

         How I wish na ako na lang, ako na lang ang nasa posisyon ni papa. How I wish to be it me!, sana ako na lang ang asa posisyon nya. Sana ako na lang ang naka ratay dito sa lintik na hospital na ito! Sana ako na lang ang mawala, sana ako na lang para hindi sila nag kakaganito." Sana ako na lang po, sana ako na lang ang kunin nyo wag na si papa. Ako na lang po please, I really want to be at peace. Ayaw ko na ng buhay na ganito! Ayaw ko na ng ganitong nakikita kong nahihirapan ang pamilya ko!." Umiiyak kong banggit sa hanggin. Hindi ko na alam, hindi ko na alam Kung anong gagawin ko.

      Iyak lang ako ng iyak sa isang tabi ng biglang isigaw ni kuya ang pangalan ko.
" Cloe si mamaaa!" Dali dali akong lumapit sa tabi ni mama hindi ko na ma ampat ang aking pag luha." M-am-aaaa!!" Umiiyak kong tawag kay mama habang niyuyogyog ang kanyang balikat. Binuhat na ni kuya si mama at inihiga sa isang kama sa ward section.

      Hindi ko na alam kung ano ang uunahin ko. Hindi ko na alam kung ano na bang mangyayari sa pamilyang meron ako. Hindi ko na alam ma sisiraan na ako ng ulo sa kakaisip, nawawala na ako sa aking tamang pag iisip. "Ayoko na ayokooo na ng ganitooo!! " sigaw kong sabi habang sinasabunutan ko ang aking sarili.

   "Ayokooo na please tama naaa!! Ako na langggg! Wag sila pleaseeee!! I really want to be disappear so pleaseee wag silaaaa akoo na langgg!" Humahagulhol kong sigaw habang hindi na alam ang gagawin. Napa salampak na ako sa sahig ng hospital. Hindi ko na alam ako na gustong mawala ang syang ayaw kunin tapos ang mga taong gustong gustong mabuhay ang syang laging kinukuha. Ano ba talaga!! Ganito na lang ba talagaaa ang buhay ko, ang buhay namin!

    Lumapit sa akin si kuya at pa ulit ulit nyang pinupunasan ang aking mga luha." Ku-y-aaaa ayokooo naaaa lagii na lang gan-it-ooo hindi ko na alam kung kailan ito matatapos pagod na pagod na ako kuy-aaa, pagod na pagod na ako sa buhay na ganitoooo!." Iyak na iyak kong turan kay kuya na ngayun ay kinabig na ako para yakapin ng mahigpit. Iyak lang ako ng iyak habang patuloy na sinasabi na sana, sana ako na lang!

     Tulala ako sa tabi ni papa, si kuya ina asikaso si mama. Hindi ko na alam eii, pagod na pagod na ako, sawang sawa na ako! Hindi ko namalayang umiiyak na naman ako. Pinunas ko ang mga luha na nadaloy sa aking pisngi. Dahandahan kong iniyuko ang aking katawan para yumakap kay papa.  Iyak lang ako ng iyak habang naka yapos ako sa kanya.

     Hindi ako pumayag na e uwi ako ni kuya. Kahit anong pilit nya sa akin, hindi ako umaalis sa tabi ni papa. Kaya walang nagawa si kuya kundi ang huminga ng malalim. Umalis si kuya, hindi ko alam kung saan sya nag punta. Pero ako andito lang ako sa tabi ni papa hindi ko sya iiwan.

     Yung pag-aaral ko hindi ko na alam home schooling naman ako kaya madali na siguro yun. Ang mahalaga hindi ako umalis sa tabi ni papa. Si mama gising na sya na over fatigue daw kasi si mama kaya sya nawalan ng malay. Pero wala naman daw dapat ipag alala. Dahil tamang pahinga lang naman daw ang kailangan ni mama.

        Lumipas pa ang ilang mga araw ginawa ko ng bahay ang hospital dahil dito na ako naliligo, dito na ako umuuwi, dito na ako tumutulog sa tabi ni papa, dito na din ako nag aaral. Pinagalitan na ako ni kuya pero hindi ako sa kanya nakinig.  Lahat ng sinasabi nila sa akin lahat yun pasok sa isang tenga labas sa kaliwa. Ang mga kaibigan ko sinisigawan na din nila ako kaya ang ginawa ko pinatay ko ang cellphone ko at ginawa kong off ang active status ko para hindi nila malaman na nag o online ako.

       May pasok ako ngayun, nag notif. ang isa kong teacher at ang sabi e e excell na daw nila ulit ako dahil lahat daw ng meron sila para sub. ko ay alam ko na. Na papa iling na lang ako dahil paanong hindi ko malalaman kung nag a advance lesson at study ako." So excell student ka pala Cloe!?. Bakit hindi mo sa amin sinabi ni mama? Running as Dean Lister ka din pala, at Mag te third year college ka na pala so kailan mo balak sabihin sa amin ni mama ito?." Nagulat ako ng may mag salita sa likod ko. Masyado ba akong okupado para hindi ko mapansin na may pumasok.
"K-k-kuy-a?" Nabubulol kong tawag sa kuya ko." Ano Cloe wala kang balak ipa alam sa amin ni mama?." Tanong nya ulit sa akin. Tanging iling lang ang nagawa ko kay kuya. Oo alam ko naman na may mali ako sa parteng yun ei. Pero bakit masama ba ang ma excell ka hindi naman diba?.

     Hindi ako tinantanan ni kuya hanggat hindi ko sinabi sa kanya lahat. Kaya wala akong nagawa kundi ang sabihin na din sa kanya. Wala namang nagawa sa akin si kuya dahil naka usap na din pala sya ng Dean ng school kaya nya nalaman. Kaya ito ako at third year college na agad, hindi ko alam kung matutuwa ako o ano. Dahil once na ayus na ang lahat pina pangako kung babalik ako, babalik kami kung saan kami dapat.

     Being wish to be disappear is not good reason to be free in pain. All you need to do is to face the reality, accept the pain end be brave.