My hidden love

Chapter 8

Hospital

   Lumipas ang mga araw ganun pa din ang routine ko walang nag bago ni isa. Maliban na lang sa pumapasok na ako ngayun as g12 student here in States. At pinag sasabay ko ang pag-aaral at pag ma managed ng ilang branch ni papa.

     As of now nag te take pa din si papa ng kanyang medication here. Pinag pe pray ko na sana malabanan ni Papa ang sakit nya. Laging asa tabi ni papa si mama ng nalaman namin kung anong kalagayan nya ni minsan hindi iniwan ni mama si papa. Si kuya naman minsan na lang sya umu uwi dito sa bahay dahil marami daw mga files na kailangan ng aprobahan sa company.

  At ako ito ako laging asa bahay gumagawa ng mga ilang gawaing bahay, ako na din ang nag luluto ng kakainin namin. Dito ko din naranasan ang mamalengke na hindi ko nararanasan sa pinas. May kasambahay kami dito pero busy sila sa pag aalaga kay papa. Naging mahina na kasi si Papa kaya wala kaming pag pipilian kundi kami ang gumawa at mag pa tuloy sa na iwan nyang mga gawain.

     Minsan ko lang dina dalaw si Papa sa kwarto nila. Kasi ang sakit makita na yung ama mo unti unti nang nanghihina, tapos yung mama mo na laging masayahin at mapag biro. Lahat yun na wala kay mama, lahat ng pag ka cheerful ni mama na wala ng dahil sa karamdaman ni Papa. Ang hirap para sa akin na araw araw mong marinig ang patagong pag iyak ni mama na minsan ay di ko naririnig sa kanya. Pero ngayun wala na, ni wala na syang itinirang pag aalaga sa sarili nyaaa..

  Minsan sinisisi ko syaaa, sini sisi ko sya na bakit, bakit sa dami dami ng problemang ibibigay nya sa amin bakit ito pa!! Ito pang malabong masulosyonan namin!!! Bakit ito pang kailangan kaming masaktang lahat!! Bakit ito pang kailangan naming mag hirappppp ng ganito!!! Oo hindi kami nag hihirap financial pero, nag hihirap naman ang aming mga kalooban!!!.

   Araw araw akong kina kamusta ng mga kaibigan ko, at araw araw din akong laging umiiyak sa kanila. At araw araw ding bumabalik ang mga sakit na  dulot ng mga kahapon. Akala ko nga wala na akong iluluha sa kanila eiii, pero hindi pala dahil pilitin ko mang mag paka tatag sa pamilya ko, hindi ko namang magawang maging malakas sa harap ng mga kaibigan ko. Dahil itong mismong luha at puso ko na ang tumatridor sa akin.

    In the past days hindi ko inabala pa ang sarili kong tawagan pa sya. Dahil nasabi naman na sa akin ni jai kung ano ang ginagawa nya. Nagiging masama na ang ugali nya, at higit sa lahat na wawalan na sya ng puso dahil pa ulit ulit nyang pana nakit ng babae. Kung galit sya sa akin dahil sa pag-alis ko, pwes mas galit ako sa kanya dahil sa mga oras na kailangan ko sya wala sya dyan para pakinggan akoooo!!!.

    Hindi na din ako nag e stay sa loob ng bahay. Because every time I stay there, I felt like everything's just only happened yesterday.  Alam kong mahirap tanggapin pero, kahit ako nawawalan na ng pag-asa na malalabanan pa namin ito.

  Na alarma ako ng marinig ko ang pag sigaw ni mama habang umiiyak. " Elijahhhhh!!!! Ang papaaaaa mooooo!!!!" Dali dali akong tumakbo pa pasok sa bahay at nakita ko na lang si papa na naka bulagta sa sahig habang nasa kandungan ni mama ang ulo nito.
" OH MY GOD paapaaaaaaa!!" Mabilis kong pag dalo kay papa. " Ma-ahhh wh-at are we g-oing to doooo!!" Nangangatal kong sabi kay mama. Habang inaayus ni mama si papa. Tinawag ko na ang iba naming kasambahay at nag pa tulong kaming ipasok si papa sa sasakyan.

    Nasa biyahe na kami nina mama ng tawagan ko si kuya." Hell-o kuy-aaaa s-s-sii pap-aaa." Umiiyak kong bungad kay kuya. " What Elijah? Anong nangyari kay papa?" Nagugoluhang tanong ni kuya." Ku-y-a nag collapse si papa, nasa biyahe na kami pa punta sa hospital, s-uno-d ka-n-aaa ku-yaaaaaa pl-eassss-e" humahagulhol kong sabi sa Kuya ko. Na tinugunan lang ako ng okay at aalis na daw sya sa company at sa hospital na lang nya kami iintayin.

   Naka rating na kami sa hospital, at kasa lukuyang ipinapasok si papa sa emergency room. Hindi ma ampat ang ang pag tulo ng mga luha ko, ganun din si mama na ngayun ay ina alalayan na ni kuya.  Na ngangatog ang tuhod kong umu upo sa waiting area ng ER, hindi ko na alam kung ano ang uunahin ko. My mind is clouded by the thoughts of my father's image laying in the bed. Na ngayun ay asa loob na ng ER.

     Ilang oras na kaming nag iintay sa labas ng ER pero hanggang ngayun ay wala pa ding mga doctor ang lumalabas. Naka kalahating oras pa ang itinagal naming pag iintay ng mabuksan ang ER. Dali dali kaming lumapit sa doctor at tina nong namin kung kamusta ang kalagayan  ni Papa." He's stable for now but his in comma so let's pray for his fast recovery. You don't need to wait here because my fellow doctor will transferred mister Ashteer in ICU, so you could visit him later. And were going to observed his condition if his getting better or what," Sagot ng doctor sa amin. Napa hinga na lang kami ng malalim at wala sa sariling napa upo ulit.

     Comma so my father's condition is fatal. Hindi ko na pansin na humahagulhol na pala ako sa pag iyak. Naramdaman ko na lang na pinupunasan na ni kuya ang mga luhang nag lalandas sa aking mga pisngi. Yumakap ako sa kuya ko ng napaka higpit at nag turan ng" k-uy-aaaa p-aa-n-o na tay-o si pap-aaaa"
"Shhhhh tahan na Cloe, everything will be alright okk di ko kayo pa babayaan ni mama kaya tahan kana baby girl ohhh.. Let's comfort mama to east the pain in her chest okk.. Shhhhh" pag papa gaan ni kuya sa aking nararamdaman.

  Tumingin ako kay mama noong kalmado na ako, at nakita ko syang naka tulala sa mawalan. Lumapit ako sa kanya at yumakap. Doon nag simulang umiyak si mama. Iyak na may kasamang pait, sakit, at pag hihirap. Ang sakit tingnan na nag kakaganito si mama pero wala kaming magawa.. Mas lalo akong yumakap kay mama at nakita ko na lang na humahagulhol na si mama sa balikat ko ng walang ampat.

It's really hurt to see your love once laying in the bed and his eyes are both close. And looking to your mother secretly crying with pain, bitterness and loneliness.